EU-milieupaus Frans Timmermans wil meedoen aan de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen in november, maar daar moet dan wel de post van eerste minister tegenover staan.

Frans Timmermans, vicevoorzitter van de Europese Commissie belast met milieuzaken, presteerde het onlangs om in welgeteld driekwart minuut zes leugens uit te kramen over zijn favoriete onderwerp: ‘climate change’. De grofste leugen was bovendien kwetsend: Timmermans sprak over een dodelijk slachtoffer van een storm in Nederland, en stelde vast dat ‘haar dood natuurlijk voorkomen had kunnen worden omdat die werd veroorzaakt door klimaatverandering’. Dat ging zelfs de kersverse weduwnaar te ver; hij sprak er schande van dat de dood van zijn echtgenote werd ingezet voor politiek gewin.

Premier Timmermans

We zijn wel gewend aan dit soort nonsens uit Brussel, maar Nederland heeft er nu een probleem bij: Timmermans wil de verkiezingen in november winnen en premier worden. Dat is niet ondenkbaar, zijn emo-politiek werkt. Zelfs in het nuchtere Nederland. Eurocommissaris Timmermans heeft de burgers van de EU al absurd veel geld gekost, en dat zal alleen maar erger worden. Hij goochelt met bedragen van ‘duizenden miljarden’ die moeten worden opgehoest omdat de planeet dreigt te vergaan.

‘De toekomst van mijn kleinzoon staat op het spel’ vertelde hij de pers huilend tijdens de klimaattop COP 27 in Egypte. De man heeft zich in nog geen vier jaar tijd tot een bejaarde kloon van Greta Thunberg weten te transformeren. Zo kort is hij nog maar met het milieu begaan, en dan nog niet eens vrijwillig. Hij kreeg in 2019 de milieuportefeuille van de Europese Commissie, nadat hij smadelijk was gepasseerd voor het voorzitterschap. Daar aasde hij al jaren op, maar dat was buiten Frau Merkel gerekend.

Greta’s middelvinger

De foto van Thunberg op de gasttribune van het Europese parlement, na het nipt aannemen van de ‘natuurherstelwet’ – onderdeel van de kostbare ‘Green Deal’ van Timmermans, spreekt boekdelen. De Zweedse activiste, die tegenwoordig vanwege haar verdachte radicale en antikapitalistische sympathieën zoveel mogelijk buiten beeld lijkt te worden gehouden, stak lachend twee middelvingers op naar de Europese burger. Ook deze foto is nauwelijks te vinden.

Timmermans: ‘Klimaatbeleid zou te duur zijn voor mensen met een kleine beurs. Maar dat hangt er natuurlijk helemaal vanaf hoe je de lasten en lusten verdeelt. De burger hoeft dit niet te betalen, maar het bedrijfsleven’. Alweer gelogen: op wie gaat het bedrijfsleven die extra kosten verhalen?

Hoe schaamteloos ben je om een dodelijk slachtoffer van een storm in te zetten voor klimaatleugens? Stormen zijn er altijd geweest, vooral in Nederland, en ze hebben altijd slachtoffers geëist. Uit statistieken komt duidelijk naar voren dat het aantal dodelijke slachtoffers van natuurrampen wereldwijd in de laatste decennia alleen maar is afgenomen.

Valse emoties

Ook inzake migratie lijkt Timmermans de schaamte voorbij. Toen het onderwerp onlangs aan de orde kwam in een lijsttrekkersdebat tussen de fractievoorzitters in de Eerste Kamer, schreef hij: ‘op datzelfde moment keek ik op mijn telefoon naar rijen witte zakken op een strand in Calabrië, met daarin de lichamen van aangespoelde verdronken mensen. Geen lijsttrekker die eraan dacht zijn afschuw over deze tragedie uit te spreken…’ Het ongegeneerd inzetten en uitmelken van valse emoties is Nederlands mogelijk toekomstige premier op het lijf geschreven: soms lijkt hij nog het meest op een ordinaire lijkenpikker.

Al in 2014, als minister van Buitenlandse Zaken de Veiligheidsraad toesprekend over het Russische neerschieten van de MH17 boven Oekraïne, zei hij, alweer bijna huilend: ‘Stel u zit in dat vliegtuig en er nadert een raket. Is dan niet het enige dat u kunt doen uw geliefde bij de hand nemen, of uw kinderen tegen uw hart drukken en wachten op het einde?’

MH17

Daar kwam een relletje van. Omdat het zo natuurlijk niet was gegaan: een raket zie je als passagier niet aankomen. Dat er op links nog werd geroepen: ‘hij stelde alleen een retorische vraag’, hielp niet. De rel werd groter toen Timmermans bij de bekende Nederlandse tv-presentator Jeroen Pauw zijn uitspraak kracht probeerde bij te zetten door te beweren dat er slachtoffers waren gevonden met zuurstofmaskers op. Dus men had de raket wel aan zien komen – de zoveelste leugen. En bovendien tegen het zere been van de nabestaanden. Voor hen kwam de dood van vrienden en familie door Timmermans’ woorden in een totaal ander licht te staan. Daarvoor moest en ging hij door het stof. Vervolgens wilde hij uit rancune nooit meer terugkomen in deze populaire politieke praatshow, al werd hij nog zo vaak uitgenodigd.

Jeroen Pauw rakelde het incident onlangs op en gaf in één moeite door blijk van zijn walging van de emo-politiek en leugens van Timmermans. Waarop de linkse pers, die in Timmermans de redder van Nederland ziet, in koor losging op Pauw en ieder ander met kritiek op onze Eurocommissaris. Eén ding is duidelijk: de terugkeer van Timmermans in de Nederlandse politiek zal niet bepaald de eenheid van het land bevorderen.

PVDA/GroenLinks

Het plan van Timmermans om Nederland te gaan leiden loopt via de nieuwe partijcombinatie PvdA/GroenLinks. Zelf komt hij uit de Partij van de Arbeid, en nu het milieu hem sinds een jaar of vier hoog zit, ziet hij zichzelf als ideale lijsttrekker van deze combi. Je kunt het ook opportunisme noemen. En inderdaad, meteen zeven zetels omhoog in de peilingen. Op nog slechts één zetel afstand van de VVD.

Die partij was de grootste in het tijdperk Rutte, maar gleed sinds zijn vertrek al behoorlijk af. De vraag is of de nieuwe lijsttrekker Dilan Yeşilgöz tegen het politiek geslepen emotiespel van Timmermans is opgewassen. Hoe getalenteerd ze ook lijkt.

De enige die hem echt de voet dwars zou kunnen zetten, is Caroline van der Plas van BBB, de Boer Burger Beweging. Ze won overtuigend de Eerste Kamerverkiezingen en staat er ook nu goed voor in de peilingen. Geen wonder dat aartsopportunist Timmermans poeslief tegen haar doet, al staat ze qua milieu lijnrecht tegenover hem.

Nogmaals, Frans Timmermans is een geslepen politicus. Zijn bestudeerde goedzakken-imago, zijn gelijkenis met Paulus de Boskabouter, zijn eeuwig gepoch op de zes of zeven talen die hij zou spreken: het zijn allemaal schaapskleren. Zijn machtswellust maakt hem gevaarlijk, en als elitair politicus, bezeten door klimaat en milieu, lijkt hij geen enkele voeling of compassie te hebben met de doorsnee burger. Die moet betalen voor zijn groene hobby, punt uit.

Het doet sterk denken aan die andere politieke figuur, die zichzelf zes jaar geleden vanuit de Verenigde Naties in de Nederlandse politiek parachuteerde: Sigrid Kaag van D66. Zij wilde ook premier worden en ook haar partij vloog aanvankelijk omhoog. Inmiddels koos ze met stille trom het hazenpad en zakt D66 in als een plumpudding. Misschien gaat het met Timmermans ook zo…

emo-politiek werkt

Wolf in schaapskleren wil premier van Nederland worden