De ESCWA, dat is de Economic and Social Commission for Western Asia van de VN, heeft haar economische vooruitzichten voor de Arabische wereld gepubliceerd. Ze hebben betrekking op het laatste kwartaal van dit jaar.

Vier landencategorieën, verschillende groei

De Arabische wereld wordt door de ESCWA opgedeeld in vier categorieën landen. Vooreerst zijn er de ‘GCC countries’, de Golflanden dus (Gulf Cooperation Council): Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten (VAE). Ten tweede zijn er de ‘Arab MIC’s’ (middle-income countries) waartoe men Algerije, Egypte, Jordanië, Libanon, Marokko en Tunesië rekent. Ten derde zijn er de ‘Conflict-affected countries’ (CAC), namelijk Irak, Libië, Palestina, Syrië, en tenslotte de ‘Arab LDCs’ (least developed countries), en dat zijn de Comoren, Djibouti, Mauritanië, Somalië en Soedan.

Voor de globale Arabische regio voorziet men een economische groei van 4,3%. Gezien de te verwachten stijging van de olieprijs zou het Bruto Nationaal Product (BNP) van de Golfstaten stijgen met 3,5%. Maar in de ‘CAC’ zal die stijging 8,4% bedragen, en bij de ‘Arab MIC’s’ 5%, terwijl de ‘Arab LDC’s’ zich tevreden moeten stellen met 1,2%.

Van alle Arabische landen zijn er slechts twee waar het BNP zal dalen, namelijk Jemen (-1,1%) en Libanon (-4,6%). Aan de andere kant zien we een voorspelde stijging van het BNP van Libië met een waanzinnige 92,8%, en dat heeft te maken met de te voorziene politieke verzoening in het land die de olie-export terug zal doen opleven. De stijging van de olieprijzen zullen de Verenigde Staten en Canada aanmoedigen om verder te gaan met hun schalie-olieproductie. De gasprijs is gelinkt aan de olieprijs, wat betekent dat ook die prijzen zullen stijgen. Dat is goed nieuws voor onder meer Qatar.

Werkloosheid

De algemene werkloosheidsgraad bedraagt in deze vooruitzichten 11,3%. Maar uiteraard zijn er ook hier weer opmerkelijke verschillen tussen de 22 Arabische landen. Terwijl in Qatar slechts 0,1% van de bevolking werkloos zou zijn, en in Oman 0,4%, bedraagt de werkloosheid in Soedan binnenkort 16,9%, in Tunesië 18,3%, in Jordanië 25,8%, in Libanon 28,1% en in Djibouti zelfs 59,1%.

De armoede zou nauwelijks stijgen in de ‘CAC’ en de ‘Arab LDC’. Het hoge werkloosheidscijfer van Jordanië valt hierbij op. Dit heeft onder meer te maken met het hoge aantal vluchtelingen uit Syrië en elders. Mogelijk wordt 2022 beter voor Jordanië door de verbeterde relaties met Israël, een eventuele heropbouw van Syrië en een mogelijke (maar lang niet gegarandeerde) politieke stabilisatie in Irak. En uiteraard door de te verwachten heropleving van het toerisme.

Inflatie en schulden

De inflatie zou eind dit jaar rond de 6% hangen, maar een aantal landen doen het behoorlijk slechter. Daaronder Libanon met 20,9%, Syrië met 33,9% en Soedan met zo maar eventjes 73,5% inflatie. Wat de fiscale balans betreft zien we slechte cijfers in Oman, waar het fiscale deficit 25,7% van het BNP zal bedragen, en Libanon, waar dit cijfer oploopt tot 47,2%. Maar terwijl Oman de potentie heeft om zaken op orde te stellen, ligt dat in Libanon toch iets anders. Inzake overheidstekort zien we knipperlichten bij Oman (111,6% van het BNP), Bahrein (138,6%), Soedan (251%) en Libanon (281,1%).

De luchtvaartindustrie en het toerisme hebben het moeilijk om te recupereren van de coronacrisis, en het trage tempo van vaccinaties van de bevolking doet daar geen goed aan. In Marokko en Tunesië zien we dan weer dat de landbouw vrij slecht boert. In Tunesië krijgt men bovendien corona niet onder controle, en is er sedert afgelopen zondag politieke onrust. Dat Libanon verder de dieperik ingaat is één van de opvallendste conclusies van deze vooruitzichten. Als de situatie in dat land verbetert staat het bij de eerstvolgende publicatie van economische vooruitzichten misschien in de categorie LDC in plaats van MIC.

ESCWA

Economische vooruitzichten Arabische wereld: verdeeld beeld