Er zijn mannen die opgewonden raken van het idee zich te laten castreren. Een klein deel van hen heeft de daad bij het woord gevoegd, een enkeling zelfs door persoonlijk mes of tang ter hand te nemen.

Psychoanalyse

Zoals voor iedere extreme seksuele afwijking liggen verklaringen voor het grijpen in de psychoanalytische hoek, maar gezien de tijdgeest zoekt men het liever in de genderhoek. De ‘World Professional Association for Transgender Health’ (WPATH), een internationaal erkende organisatie die richtlijnen opstelt voor zogeheten ‘genderbevestigende medische ingrepen’, verklaarde op 3 december vorig jaar de ‘eunuch’ tot officiële ‘genderidentiteit’. Castratie door artsen zou toegankelijk moeten worden voor wie dat wil, al hoeft een man niet gecastreerd te zijn om zich ‘te identificeren als eunuch’. Net zomin als het klokkenspel weg moet om een man als vrouw door het leven te laten gaan…

Angelsaksische landen lopen voorop in de gendergekte, met Schotland als braafste jongetje van de klas. Iedere Schot mag zelf bepalen welk gender hij in zijn paspoort wil, no questions asked. Lach niet te hard: dat zit er in Nederland ook aan te komen… De Schotse National Health Service nam half juni de aanbeveling van WPATH over en erkende per verklaring de eunuch als genderidentiteit. Waarmee Schotse paspoorten in principe het woord ‘eunuch’ als geslacht konden krijgen. Men beloofde medische hulp bij het ontmannen: huisvlijt was niet meer nodig voor de Schot.

Wie op zoek gaat naar de betreffende verklaring komt echter bedrogen uit. Na veel consternatie en hilariteit in de media, trok de Schotse NHS de verklaring weer in. Al snel kwamen er excuses en het gewraakte document is spoorloos verdwenen van alle websites van de Schotse deelregering.

Zotteklap

In het inmiddels ook al spoorloze advies van de WPATH stond onder meer dit: ‘Eunuch-identificerende personen delen met andere gender-diverse categorieën een wens om mannelijke fysieke kenmerken of geslachtsdelen te elimineren. Zij kunnen dezelfde minderheidsstress ervaren als andere gestigmatiseerde groepen’.

Voor wie denkt: waar halen ze die zotteklap vandaan? Dat was naar eigen zeggen van een website van direct betrokkenen: de ‘Eunuch Archive’. (eunuch.org) Deze site is een soort amateuristisch clubblad van mannen die opgewonden raken van het castreren of anderszins seksueel verminken van kleine jongens. Dat is dan weer een andere seksuele aberratie, die het ‘Skoptsy-syndroom’ wordt genoemd. En blijkbaar vaak genoeg voorkomt om in de DSM IV te figureren, het officiële handboek van psychiatrische afwijkingen.

De Skoptsy vormden eind 19e eeuw een Russische religieuze sekte, die geloofde dat Jezus Christus was gecastreerd en daarom castratie voor mannen predikte. Opmerkelijk genoeg staat de ‘Eunuch Archive’ voornamelijk vol met duizenden zeer expliciete fantasieën over seksuele verminking van jongeren en adolescenten. Wie wil, kan natuurlijk een kijkje nemen, al raad ik het sterk af.

Hardcore fetisjistische website dient als leidraad

Kortom, een hardcore fetisjistische website dient als leidraad voor serieus genomen advies aan de publieke gezondheidszorg van westelijke landen waar castratie nog even achterwege zal blijven, wat niet wegneemt dat overige genderbevestigende operaties een stormachtige groei doormaken.

Wie lijdt aan genderdysforie – met andere woorden: wiens geestelijke gesteldheid niet spoort met zijn/haar/hun biologische geslacht, kan zich laten ombouwen via chirurgische ingrepen en/of hormoonbehandelingen. Dat zijn zeer ingrijpende en veelal onomkeerbare procedures, met soms desastreuze fysieke gevolgen als incontinentie, impotentie, osteoporose en vroege dementie. Om er maar enkele te noemen. Zie bijvoorbeeld de vele getuigenissen van zogeheten detransitioners – spijtoptanten, die terugwilden naar hun oorspronkelijke status.

Europese vasteland

Op het vasteland van Europa is men uiterst terughoudend met genderbevestigende procedures. Dat zeker als het om minderjarigen gaat. Maar in landen als Amerika en Canada is dat totaal anders. Volgens de liberale en woke goegemeentes daar vormen deze ingrepen geen enkel probleem maar juist een bevrijding. Niemand minder dan president Biden maakte zich herhaaldelijk hard om jongeren onbelemmerde en gratis toegang te geven tot genderbevestigende medische zorg.

Vergelijk dat eens met Frankrijk, waar vorige maand de Nationale Academie voor Geneeskunde nog opriep tot groot voorbehoud bij deze ingrepen, vooral als het jongeren en adolescenten betreft. Misschien had een geruchtmakend boekje dat kort daarvoor verscheen er iets mee te maken, van twee vooraanstaande specialisten in de kinderpsychiatrie. Zij trokken van leer tegen de gendergekte: ‘Dat duizenden kinderen ineens een andere sekse willen dan die waarmee ze zijn geboren, komt voort uit een ideologische subcultuur op de sociale media. Die nog het meest op een sekte lijkt’.

Zo’n boekje zou in Angelsaksische landen publiekelijk op de brandstapel komen, liefst met de auteurs erbij. In Frankrijk liep het zo’n vaart niet, al was er wel kritiek. Een officiële waarschuwing zoals die van de Franse Academie zou in Amerika helemaal ondenkbaar zijn.

Genderbevestigende ingrepen

Het aantal genderbevestigende ingrepen liep in zowel Engeland als Amerika sinds 2010 op van enkele tientallen tot vele duizenden per jaar. Vooral het aantal meisjes in de puberleeftijd die mastectomie willen laten doen, steeg exponentieel. Waarbij opvalt dat het vaak om clusters gaat. Op de ene school willen twintig meisjes zich laten ombouwen en op de andere school niet één. Groepsdruk ligt dus voor de hand en schijnt inderdaad een grote rol te spelen. Al bestrijdt de transgenderlobby dat uit alle macht.

Wie zich afvraagt of er misschien niet te snel en te makkelijk medisch wordt ingegrepen, is meteen transfoob – zo niet een moordenaar. Het woord ‘genocide’ is zelfs meer dan eens gevallen. Argument is het ruimschoots bovengemiddeld aantal zelfmoorden onder jonge transgenders. Chirurgie en hormoontherapie zouden voor minder zelfmoord zorgen. In werkelijkheid is dat allerminst een uitgemaakte zaak. Volgens een groot Nederlands onderzoek is er geen wezenlijk verschil tussen het aantal zelfmoorden vóór en na genderbevestigende operaties.

Mij verbaast dat niets: jongeren die denken zich in een verkeerd lichaam te bevinden, zijn linksom of rechtsom behoorlijk getraumatiseerd. Dat verdwijnt niet zomaar na een operatie of hormoontherapie. Maar de transgenderlobby heeft zich nog nooit door feiten laten afremmen. En voor discussie staat ze al helemaal niet open…

Abigail Shrier

Zoals de Amerikaanse Abigail Shrier ontdekte, journaliste voor onder andere de Wall Street Journal. Zij schreef vorig jaar ‘Irreversible Damage: The Transgender Craze Seducing Our Daughters’, (Onherstelbare Schade: de Transgendergekte die onze Dochters Verleidt).

Shrier is niet van de straat. Ze studeerde filosofie aan de universiteiten van Oxford en Columbia en rechten aan Yale. Haar was opgevallen dat jaarlijks tienduizenden jonge vrouwen om borstverwijdering en soortgelijke operaties vragen, terwijl dat een paar jaar geleden nauwelijks voorkwam.

Transgenderlobby

Ze vergeleek dat verlangen van jonge vrouwen met eetstoornissen, autisme en zelfmutilatie. Uiteraard tegen het zere been van de transgenderlobby. De hel brak meteen los. Personeel van Spotify en Amazon ging bijvoorbeeld de straat op uit protest tegen publicatie door hun werkgevers van Shrier’s boek – een fenomeen dat tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld is. Uiteindelijk zwichtte alleen supermarktketen Target, waar het boek uit de schappen werd gehaald. Overigens maar voor één dag; zo snel kwamde directie kennelijk weer bij zinnen…

Shrier vertelt over een Canadese plastische chirurg, die gezonde borsten weghaalt ‘for a living – als broodwinning’. Voor ruim achtduizend Canadese dollar klaren hij en steeds meer van zijn collega’s dat klusje bij meisjes vanaf 16. Als ze zeggen aan genderdysforie te lijden of ‘binair’ te zijn, is dat wettelijk voldoende indicatie. Onderzoek door een psycholoog of psychiater wordt niet vereist en ouders hebben geen inspraak. Voor deze chirurg was mastectomie net zoiets als een vinger te veel verwijderen, schrijft Shrier…

Transgenders bestaan en hebben alle recht op gelijkwaardigheid. Maar er is een transgenderlobby ontstaan die vooral privileges eist. Zoals met je geslachtsdeel kunnen zwaaien in een dameskleedkamer. Of zonder enig voorbehoud in je paspoort je geslacht kunnen veranderen in wat dan ook. Of als ‘transvrouw’ prijzen wegkapen in vrouwensport. Of de politie kunnen bellen als je ‘misgenderd’ wordt – als je bijvoorbeeld ‘hij’ wordt genoemd maar je ‘zij’ voelt, of ‘hun’. Volgens fanatici is dat een vorm van geweld en in Canada werd het onlangs zelfs strafbaar gesteld…

Begin september zal de Nederlandse regering proberen een transgenderwet door de Kamer te jassen die dit allemaal faciliteert, en nog veel meer. Niet voor niets meteen na de vakantie; dan blijft de wet zoveel mogelijk onder de radar…

euneuch

De eunuch als nieuwe genderidentiteit?