Oradour-Sur-Glane is, behalve een Franse herinneringsplek voor de verschrikkingen die de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog in dat land aanrichtten, ook een plek die tijdens de presidentsverkiezingen van 2022 door de linkse liberaal Macron schaamteloos werd misbruikt voor zijn eigen machtshonger.

Het hele jaar door werd Marine LePen overal uitgenodigd en vooral gevraagd naar haar poezen, en ook Macron debatteerde al die tijd gewoon met haar. Maar vlak voor de verkiezingen deed Macron in Oradour-sur-Glane iets dat alle Franse presidenten sinds Mitterand doen: slachtoffers van het fascisme misbruiken om aan de macht te komen. In Oradour-sur-Glane waarschuwde Macron vlak voor de beslissende ronde van de presidentsverkiezingen namelijk voor … het gevaar van fascisme. De boodschap die hij hiermee afgaf: ‘als je niet op mij stemt dan kies je voor fascisme’.

Racialisme

Maar ondertussen is er ook nieuws uit de werkelijkheid: Marine LePen is steeds meer naar het politieke midden opgeschoven. En dat komt niet alleen doordat liberale politici steeds meer naar rechts zijn opgeschoven, maar ook doordat LePen tegenwoordig met geen woord meer rept over een Frexit – en inmiddels net zo’n liberale Eurofiel is geworden als Macron. Bovendien: waar vader LePen nog een virulente antisemiet was, en daar ook voor veroordeeld is, geldt dat voor Marine LePen niet, ook al wil het racialisme, de moderne vorm van Freud’s door mythes als de erfzonde geïnspireerde filosofie, ons laten geloven dat (vooral blanke) mensen verantwoordelijk zijn voor de daden van hun (voor-) ouders.

De decennia oude truc van liberale politici als Macron wordt telkens weer als een konijn uit de hoge hoed getoverd omdat politici als Marine LePen, overigens net als Wilders en Baudet in Nederland, een onmisbare functie hebben voor liberale machthebbers in hun liberale ‘democratie’: ze dienen om ontevreden kiezers te versnipperen zodat de liberalen aan de macht kunnen blijven.

Breed protest

In Frankrijk is er een breed protest tegen het liberalisme van Macron en zijn liberale Europa. Dè manier om de macht van die liberale politici te breken is dan ook door mensen ‘van links, van rechts, van elders en van nergens’, met elkaar te verbinden door een nieuwe politiek. Een politiek van onderop, die verbindt in plaats van verdeelt.

In Frankrijk gebeurt dat, onder de vlag van het soevereinisme, bijvoorbeeld onder aanvoering van het Franse Front Populaire van filosoof Michel Onfray en journalist Stéphane Simon. Een journalistiek initiatief dat het massale verzet tegen de hogere pensioenleeftijd mede mogelijk maakt door te onderbouwen waarom dit protest, net als destijds het protest van de gele hesjes, over veel meer gaat dan alleen de pensioenen. Het is volgens Front Populaire en andere niet-liberale Franse media (ja, in Frankrijk bestaan die nog) een breed protest tegen het liberalisme van Macron en zijn liberale Europa – maar vooral ook een protest vóór de Franse levenswijze.

Gezonde levensjaren

Verhogen van de pensioenleeftijd is niets meer of minder dan goedkope liberale ideologie, een ideologie die niet gebaseerd is op feiten zoals bijvoorbeeld een significante toename in gezonde levensjaren. Zo kregen we er in Europa de afgelopen 20 jaar bijvoorbeeld gemiddeld maar 1 gezond levensjaar bij.

De enige reden dat Europese staten hun pensioenleeftijd verhogen is het feit dat Europa dit soort ‘hervormingen’ eist in ruil voor het mogen lenen van steeds meer geld door die staten. Er is, naast het verdrag van Maastricht en Lissabon, dan ook geen betere manier voor Europa om haar liberale ideologie te verankeren in Europese staten dan door te zorgen dat die staten zichzelf zo diep mogelijk in de schulden steken.

Regeren per decreet

Macron heeft eigenlijk geen democratische meerderheid – en regeert per decreet. Tijdens de presidentsverkiezingen van 2022 is 28% van de Fransen niet gaan stemmen. Van de overgebleven 72% stemde iets meer dan de helft niet zozeer voor Macron dan wel tegen LePen. Maar als we naast het aantal mensen dat niet stemde ook het aantal mensen dat blanco stemde of een ongeldige stem uitbracht meetellen dan stemde slechts een minderheid van 38,5 % van de kiesgerechtigde Fransen ‘voor’ Macron.

De aansluitende verkiezingen voor de Assemblée verloor Macron ook, waardoor hij daar nu niet de absolute meerderheid heeft die nodig is om wetten te kunnen laten aannemen. Macron regeert sinds de presidentsverkiezingen van 2022 dan ook vooral door de Assemblée te omzeilen met een artikel (49.3) dat bedoeld is om alleen in uitzonderlijke gevallen te gebruiken.

Baas van een liberaal Europa

Zijn laatste vijf jaar als president worden dan ook een lijdensweg voor Macron, en hij heeft zich daar op voorbereid door voor 60 miljoen euro gepantserde voertuigen aan te schaffen voor de politie ‘om de orde te handhaven’. Lees: om betogers nog harder te kunnen onderdrukken dan ten tijde van de eerste protesten van de gele hesjes.

En tijdens die eerdere protesten tegen Macron’s linkse versie van liberalisme werden al 12 betogers gedood, en raakten tientallen mensen gewond. Een flink aantal van deze gewone Fransen, die vaak protesteerden omdat ze gewoon onvoldoende geld hadden om een menswaardig bestaan te leiden, moeten een hand of een oog missen.

Maar het doel; behoud van macht, heiligt alle midden. Ook als de kiezer, in overgrote meerderheid – iets heel anders wil. En over vijf jaar is Macron verdwenen naar zijn doel: de baas van een steeds centralistischer en ondemocratischer maar liberaal Europa worden. Het hiervoor benodigde spook van ‘de’ fascistische Rus verschijnt gelukkig al aan de horizon.

Wil u meer lezen van Jasper Mekkes? In het voorjaar van 2023 ligt zijn nieuwe boek Spookschip van Staat, pleidooi voor een vitalistisch hedonisme in de boekwinkels. Lees hier meer over Jasper Mekkes. En surf naar hier voor zijn eerste boek.

Eurofiel

In Frankrijk is ‘fascisme roepen’ dè manier voor liberalen om aan de macht te komen.