Jean-Marie Dedecker, de burgemeester van Middelkerke en teddybeer van politiek incorrect denkend Vlaanderen, voert een stevig pleidooi voor wat menselijkheid in het verkeer. Dat doet hij in een interview met Het Laatste Nieuws. Hij heeft honderd procent gelijk dat ons verkeer gebaat zou zijn met wat meer menselijkheid.

Basisrecht

In België en Vlaanderen geldt een ‘basisrecht op mobiliteit’. Dat recht is niet grondwettelijk verankerd, maar onze ganse samenleving is erop gestoeld. We moeten ons kunnen verplaatsen om te werken, om onze familie en vrienden te ontmoeten, om onze vrije tijd te beleven… Soit, om samen te leven. We dragen collectief — zowel overheden als burgers — een verantwoordelijkheid om deze mobiliteit betaalbaar, betrouwbaar, duurzaam en veilig te maken. Maar helaas schieten we ook collectief te kort bij elk van deze streefdoelen.

In het geval van veiligheid is dat des te schrijnender, omdat de gevolgen zo direct en vernietigend kunnen zijn. Toch raakt het onze koude kleren niet. Er zijn federale verkiezingen gekanteld door een voedselschandaal zonder dodelijke slachtoffers (de dioxinecrisis), er zijn regeringen gevallen over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, maar honderden verkeersdoden in België, elk jaar opnieuw? Part of the game.

Harde cijfers

Gevolg: ons verkeer is absoluut niet veilig. Volgens de Verkeersveiligheidsbarometer van het Vias Institute, opgesteld in samenwerking met de federale en lokale politie, kwamen tijdens de eerste negen maanden van 2019 in Vlaanderen 168 en in gans België 372 mensen om het leven. Dat is een toename met respectievelijk 8 en 53 dodelijke slachtoffers in vergelijking met dezelfde periode in 2018.

We doen het na zeven jaar met een constante daling van het aantal verkeersdoden dus weer slechter. Het aantal gewonden en het aantal ongevallen daalt wel, telkens met circa 3%. De verkeersongevallen worden dus ernstiger. Het pleidooi van Jean-Marie Dedecker voor menselijkheid in het verkeer is dus bijzonder prangend.

Infrastructuur

De overheid draagt een immense historische verantwoordelijkheid. Volgens een andere studie van het Vias Institute uit 2018, België in Europees perspectief, kenmerkt de Belgische wegeninfrastructuur zich door een relatief hoge dichtheid en heel intensief gebruik. Dit lijkt nauw samen te hangen met het gegeven van onze hoge Belgische en Vlaamse bevolkingsdichtheid en onze centrale ligging in Europa. De kwaliteit van de Belgische wegen wordt evenwel als matig ervaren en het investeringsniveau ligt erg laag. Dat is wel het gevolg van beleidskeuzes.

De Vlaamse overheid schakelt intussen een versnelling hoger om de honderden zwarte kruispunten die Vlaanderen schandalig genoeg nog rijk is, aan te pakken. Met af en toe een extra duwtje in de rug door een zoveelste nutteloos slachtoffer op een van die moordplekken. Het pleidooi van Jean-Marie Dedecker voor menselijkheid in het verkeer is dus bijzonder prangend.

Alcohol

Maar laten we vooral onszelf niet uit de wind zetten. We drinken nog altijd graag een welverdiend pintje. En eentje is geentje. We rijden straks met de wagen wel wat trager naar huis, langs de binnenwegen. Via het gretig gedeelde Facebookbericht weten we ook waar de politiecontroles de komende dagen de hardwerkende Vlaming zullen koeioneren. Als er toch eens eentje aan onze aandacht ontsnapt, dan waarschuwen we bij het wegrijden wel onze tegenliggers door met de lichten te knipperen. En bij de daaropvolgende ontmoeting lachen we samen wat af met al onze dronkemansverhalen.

Het bevreemdende hieraan is dat iedereen die zich in de voorgaande beschrijving herkent tijdens de Warmste Week ook met een krop in de keel staat bij een verhaal over een kind dat uit het leven gerukt werd door een dronken chauffeur. Dat hij/zij dezelfde machteloosheid en woede voelt bij het horen van een zoveelste dodelijk ongeluk met vluchtmisdrijf. Dat hij/zij misschien ook al eens een storting gedaan heeft voor het Fonds Emilie Leus of Ouders van Verongelukte Kinderen. Want je mag er niet aan denken dat dat met je eigen kind zou gebeuren. Maar het dringt bij velen gewoon niet door dat zij een deel van het probleem zijn.

Uit cijfers blijkt nochtans dat alcohol een rol speelt in een op vier dodelijke ongevallen. Voor Vlaanderen gaat het dan over meer dan 70 dodelijke slachtoffers per jaar. Het pleidooi van Jean-Marie Dedecker voor menselijkheid in het verkeer is dus bijzonder prangend.

Overdreven snelheid

Van Vlamingen wordt gezegd dat ze geboren zijn met een baksteen in de maag, maar velen ook met een loden voet. Snel rijden is cool, we hebben het druk, druk, druk, we vinden dat we zelf wel kunnen beslissen waar welke snelheid gepast is… Iedereen heeft zijn eigen reden om te snel te rijden met de auto. Het is dan ook godgeklaagd dat wij Vlamingen al zo zwaar belast worden en toch nog gepest worden door flitspalen, trajectcontroles en andere mobiele snelheidspatrouilles (ironie-waarschuwing).

Uit cijfers voor 2018 is gebleken dat er bij 30% van de dodelijke verkeersongevallen overdreven of onaangepaste snelheid in het spel is. In Vlaanderen kostte dit in 2018 het leven aan 90 mensen. Het pleidooi van Jean-Marie Dedecker voor menselijkheid in het verkeer is dus bijzonder prangend.

Menselijkheid voor overtreders

Om alle verwarring te vermijden: Jean-Marie Dedecker zelf breekt in zijn interview geen lans voor meer menselijkheid om verkeersslachtoffers te vermijden. Bijvoorbeeld door nog snellere infrastructuurinvesteringen, een nultolerantie voor alcohol in het verkeer of een strenge handhaving van levensreddende snelheidsbeperkingen. En er zijn nog vele andere vormen van menselijkheid (geen gebruik van de gsm achter het stuur, het vastmaken van de autogordel enzovoort) die een groot verschil zouden maken.

Neen, Jean-Marie Dedecker vindt net dat er een prangende nood is aan menselijkheid tegenover de overtreders. Het zou van menselijkheid getuigen om bepaalde snelheidsbeperkingen net niet te controleren. Iedereen moet voor zichzelf immers kunnen bepalen hoe snel hij rijdt op de autosnelweg, toch? Hij reageert daarmee op het plan van het Vlaams Agentschap Wegen en Verkeer, samen met de federale politie, om op het stuk van de E40 in zijn gemeente, Middelkerke, trajectcontrole te organiseren. Dat valt trouwens buiten zijn bevoegdheid.

Jean-Marie Dedecker lijkt zelfs een pesterij van de kleine man door het establishment te bespeuren: hardrijdende postbodes en arbeiders schieten hem als eerste ‘slachtoffers’ van de trajectcontrole te binnen. ‘Wie ’s ochtends vroeg te snel naar zijn werk rijdt, moet je niet straffen’, aldus nog de bezorgde burgervader.

Fond Emilie Leus

Jean-Marie Dedecker snakt naar meer menselijkheid in het verkeer