Wat geen enkele politicus kan, daar slaagde de beruchte REACH-verordening betreft scheikundige stoffen van de Europese Commissie in: alle vier de ministers van leefmilieu in België op één rij krijgen tegen deze Europese wetgeving met directe werking in ons land. De hele démarche is echter een pr-stunt van Ecolo en de vraag mag gesteld of Zuhal Demir (N-VA) zich naïef voor een Ecolo-kar liet spannen.

België telt vier ministers voor Leefmilieu, Céline Tellier, Zakia Khattabi, Zuhal Demir en Alain Maron. Dit gezelschap richt samen met andere lidstaten, waaronder Denemarken, een verzoek tot de Europese Commissie met de vraag de REACH-verordening (staat voor Registration, Evaluation and Authorisation of CHemicals) te herzien.

De reden of motieven waarom verschillen uiteraard van minister tot minister. Volgens de federale excellentie Zakia Khattabi verzoeken ze dit ‘teneinde ook inzake chemische producten de transitie naar een duurzame samenleving te garanderen’.

Tien groene NGO’s

Sedert de Europese Commissie onder leiding van Ursula von der Leyen met de socialistische vicevoorzitter Frans Timmermans de Green Deal uitrolde dient alles door een groen perspectief bekeken in de EU. Onder de Green Deal kwam de Europese strategie voor duurzame chemische stoffen bijna volledig onder invloed van groene NGO’s die met tien tot de 25 meest actieve lobbygroepen behoorden in 2021.

Van alle 250 hoogste EU-ambtenaren, inclusief de Eurocommissarissen, ontmoetten die tien groene NGO’s liefst 714 maal deze topambtenaren in de gebouwen van de Europese Commissie. De European Chemical Industry Council (Cefic) ontmoette in dezelfde periode diezelfde topambtenaren 118 keer. De 24 geaccrediteerde lobbyisten van de chemische sector bleken dus zwaar in de minderheid wat betreft lobby-kracht.

De aangekondigde REACH-verordening is ‘één van de grote instrumenten om normen op te leggen voor chemische producten’ en ze wordt herzien in 2023. De Europese Commissie probeert het evenwicht niet te erg te verstoren: ‘De verordening werd in 2006 aangenomen om de gezondheid van mens en het milieu beter te beschermen tegen de risico’s van bepaalde chemische stoffen en tegelijkertijd het concurrentievermogen van de chemische industrie van de Europese Unie te bevorderen.’

Desinformatie

Het kwartet ministers klaagt dat in nagenoeg 20 jaar tijd deze verordening nooit werd herzien. De communicatie daarover is niet helemaal vrij van desinformatie. Zo beweert het persbericht van Khattabi: ‘Nieuwe chemische stoffen waarvan de industrie veel gebruik maakt, worden vandaag echter als schadelijk beschouwd voor de gezondheid van mens en het milieu. Daartoe behoren onder meer bepaalde polymeren en hormoonverstoorders zoals PFAS, waarvoor tot nog toe geen regelgeving bestaat.’

Dat is manifest onjuist. PFAS en dergelijke zijn geen nieuwe stoffen, maar bestaan bijna 70 jaar. Bovendien bleek dusver uit geen enkele wetenschappelijke studie de schadelijkheid voor mens of milieu. Dat laatste neemt niet weg dat dit wel een politiek discours is en omwille van ideologische redenen steeds herhaald wordt.

Khattabi volgt hierin lucratieve Amerikaans groene NGO’s zoals de ‘Environmental Working Group’ (EWG). Over de paniekzaaierij verscheen eerder op Doorbraak al een artikel.

Gifvrij?

Bij de Vlaamse minister klinkt die propaganda ook door. ‘Sinds begin 2021 heb ik gewezen op het belang van strikte regulering en zelfs uitfasering van PFAS en andere gevaarlijke chemische stoffen op Europees niveau. Een herziening van REACH is dan ook een noodzakelijke aanvulling op ons industriebeleid. Ik zal deze boodschap herhalen op de Europese Milieuraad van 24 oktober. We moeten alles in het werk stellen om ons milieu en de gezondheid van onze burgers te beschermen’, aldus Zuhal Demir, Vlaams minister van Leefmilieu.

Wie het persbericht van Khattabi leest kan niet voorbij aan de woordkeuze. ‘De REACH-herziening strekt ertoe de wetgeving aan te passen om de Europese chemische industrie op weg te zetten naar duurzaamheid en de ambitie van een gifvrij milieu waar te maken, en tegelijkertijd de innovatie en competitiviteit van onze chemische industrieën aan te moedigen.’ Het woordje gifvrij is de instinker, de indoctrinatie. Nergens is sprake van vergiftiging van wie of wat. De huidige REACH-verordening legt qua veiligheid de lat al erg hoog.

Stemmingmakerij

De Europese Unie (EU) maakte al regelgeving rond bepaald gebruik van PFAS. Daarbij volgde ze de Stockholm Convention. In de Persistent Organic Pollutants (POPs) Regulation uit 2019 beperkte de Unie het gebruik van Polydioctylfluorenes (PFOS). In 2020 volgde het European Food and Safety Agency (EFSA) met het opleggen van drempelwaarden voor vier soorten PFAS in voeding.

Dat een federaal minister voor Leefmilieu schrijft ‘De herziening van REACH is een belangrijk instrument […] dat tegemoetkomt aan de gezondheids- en milieu-uitdagingen, dan moeten wij onverwijld dit wetgevend kader herzien’ is niet meer of minder dan stemmingmakerij.

Blijkbaar is bij Ecolo en om duistere redenen al enige tijd bij het kabinet Demir (N-VA) de angst nu aanwezig dat door de geopolitieke situatie de herziening naar later datum wordt verschoven. De ‘ambitie voor het milieu en inzake de volksgezondheid dreigt afgezwakt te worden’ aldus het persbericht. Maar wat is die ambitie? REACH is momenteel al hoofdzakelijk een verordening die volksgezondheid voorop stelt.

Recente wetenschappelijke inzichten?

De uitspraken van bijvoorbeeld de Brusselse minister voor Leefmilieu en Gezondheid Alain Maron (Ecolo) tonen vooral aan dat de ministers ten eerste de impact en reikwijdte van REACH niet kennen of begrijpen. Maron: ‘De herziening dient rekening te houden met de meest recente wetenschappelijke inzichten en de kaderregeling voor het gebruik van chemische stoffen te actualiseren. Het is ook een zaak van volksgezondheid.’ Wie A zegt moet B zeggen. Kan Maron die wetenschappelijke inzichten ook bij naam noemen?

Het European Chemicals Agency (ECHA) is zonder twijfel veel beter geplaatst dan een Brussels ministerieel kabinet om daarover te oordelen. ECHA publiceert aan de lopende band studies en heeft zelfs een commissie voor Risk Assessment (RAC).

Ook de Waalse minister voor Leefmilieu Céline Tellier (Ecolo) hamert op dezelfde ideologische nagel: ‘Het bieden van een antwoord op de energiecrisis en op de huidige wereldsituatie mag ons niet afleiden van de milieu- en gezondheidsuitdagingen, inzonderheid van de uitdagingen die verband houden met chemische vervuiling. De bescherming van onze burgers tegen verontreinigingen moet één van onze hoofdprioriteiten blijven.’

Stoffen die niets veroorzaken

Het roept dan ook vragen op waarom de Vlaamse minister Zuhal Demir (N-VA) zich voor de kar van Ecolo liet spannen in een dergelijk complex dossier. In het hele PFOS-dossier blijkt telkens weer dat Demir omringd blijkt door een administratie die geïnfiltreerd is door activisten van de milieubeweging en Groen.

De geldingsdrang van Demir gaat voorbij aan wetenschappelijke studies, instituties zoals ECHA en dies meer, omwille van de gemanipuleerde publieke opinie rond de 3M-fabriek in Zwijndrecht en de daarrond opgezette hetze rond PFOS, PFAS en andere. Die stoffen noemen groene activisten ‘forever chemicals’ omdat die als eigenschap hebben dat ze niet reageren en dus ook niet afbreken. En om die reden juist niets veroorzaken in het leefmilieu of in levende organismen, dus ook in de mens. Dat is ook de reden waarom ze veelvuldig in medische apparatuur, chirurgische wegwerpproducten en protheses gebruikt worden.

Forever Chemicals

Zuhal Demir laat zich voor kar van Ecolo spannen