In de Hutstoren, voorlopig nog de Boerentoren, verschijnt eerlang het skelet van een Tyrannosaurus Rex. Fernand Huts volgt de traditie van de plutocraten. Die kopen sinds 1900 botten van dinosaurussen.

Fernand Huts is de Andrew Carnegie van Vlaanderen. De Schotse inwijkeling die begon in een Amerikaanse katoenspinnerij en daarna een monopolie in de staalsector opbouwde, werd de rijkste man ter wereld en beschikte over een megabudget voor het kopen van fossielen. Dat misten de paleontologen jammer genoeg.

De ‘Diplodocus’ is nog steeds te bewonderen in het Carnegie museum in Pittsburgh.

Fossielenjagers

Aan het einde van de negentiende eeuw woedden in de VS de ‘Bone Wars’. De twee befaamdste fossielenjagers van Amerika hadden werklieden ingehuurd om elkaars vondsten te vernietigen en maakten elkaar in publicaties pikzwart. Maar zij werden uit de markt geprijsd door de nieuwe kapitalisten. Op 12 mei 1905 werden de 292 botten van een diplodocus dankzij de Amerikaanse industrieel Andrew Carnegie samengevoegd tot één enkel skelet, een primeur. Het resultaat werd onthuld aan hoogwaardigheidsbekleders.

Alleen als een mens die aan lager wal is geraakt, werkt alsof zijn leven ervan afhangt, zou hij beloond worden door God.

Voor Carnegie symboliseerde het fossiel hoe een Schot uit de lagere middenklasse kon opbloeien als de ‘survival of the fittest’ maar niet werd belemmerd. Andrew Carnegie was geen pilaarbijter, wel doordrongen van zijn presbyteriaanse opvoeding. Alleen als een mens die aan lager wal is geraakt, werkt alsof zijn leven ervan afhangt, zou hij beloond worden door God.

Boerentoren

Fernand Huts is een sinjoor uit de volkse Dambruggestraat met een vader die natiebaas was. Huts junior liep school bij het Sint-Jan Berchmanscollege aan de Meir en studeerde daarna rechten in Leuven. Hij bouwde in vijftig nijvere jaren grote welstand op en kocht in de lente 2023 een T.Rex Trinity voor de Boerentoren, een toekomstig paleis voor cultuur en kunst aan de Schelde. Huts is geen muurbloem en heeft de trots en het zelfvertrouwen om zijn fortuin te showen.

Heeft Fernand Huts een biografie van Andrew Carnegie in zijn boekenkast? Waarschijnlijk wel. Carnegie twijfelde er niet aan dat zijn inspanningen om rijkdom te vergaren ook verantwoordelijkheid meebracht. ‘Een redelijk mens zou zijn zoon liever vervloeken dan hem geld na te laten.’ Die zin verscheen in zijn testamentair artikel ‘Het evangelie van de rijkdom’. Met als ondergrond: liefdadigheid is zinloos als die er niet toe leidt dat de behoeftige voor zichzelf kan zorgen.

Carnegie begon met zijn onmetelijke fortuin een resem van parken, bibliotheken, scholen en fondsen te financieren. Zo kennen wij in de Lage Landen het Vredespaleis in Den Haag. Carnegie was niet vies van het tonen van zijn dollars. De diplodocus carnegii werd de attractie van een weelderig museum in zijn thuisstad Pittsburgh. Het wonder moest ook wijd en zijd getoond worden en afgietsels werden naar hoofdsteden over de hele wereld gestuurd. Een T.Rex Trinity in een eigen kunstentoren is creatiever en gedurfder dan geld spenderen aan het Belgische voetbal.

fossiel

Wat Fernand Huts gemeen heeft met Andrew Carnegie