Ondanks de inzet van twaalf apostelen is de wijsheid van de Heilige Geest nog altijd niet neergedaald over CD&V. De partij is zo weinig wijzer geworden dat men zich kan afvragen of dat ooit de ambitie is geweest van voorzitter Beke. Dat was eigenlijk al duidelijk toen hij een veel te groot comité de christendemocratische malaise na 26 mei liet analyseren. Daarvan kon al op voorhand gezegd worden dat die van niet veel meer dan wat wollige aanbevelingen zou bevallen. Die bovendien zo vaag geformuleerd waren dat er net zo goed geen rekening mee zou moeten worden gehouden. En daarna kon de partij aan politiek doen zoals voorheen.

CVP

Want als één iets is gebleken uit de Vlaamse regeringsonderhandelingen dan is het wel dat CD&V eigenlijk weinig verschilt van zijn illustere voorganger, de CVP. In plaats van resoluut te kiezen voor een andere aanpak en een gedurfde nieuwe politiek, blijft de partij doen wat ze eigenlijk altijd al gedaan heeft: een zogenaamde centrumpositie gebruiken om dat ene doel te bereiken dat alle andere overtreft, de machtsdeelname. In plaats van de vensters open te gooien en een verfrissende wind te laaien waaien, opteerde voorzitter Beke in een door paniek ingegeven vlucht vooruit voor dat ene heilige, vertrouwde doel. Fier werd gemeld dat er drie ministerposten waren binnengehaald, waarvan Beke er één naar zichzelf toeschoof. Als de kiezer me niet beloont, moet hij gedacht hebben, dan doe ik dat zelf wel.

Provincies

Eerder had CD&V al met een andere bedenkelijke trofee uitgepakt: het behoud van de provincies en het afwenden van verplichte fusies van gemeenten. Zo werd het politiek personeel van de partij gerustgesteld. Hoe vernieuwend en verrassend zou Wouter Beke geweest zijn met een pleidooi voor een reflectie zonder taboes over het nut vele van onze politieke instellingen. Dat zou in de oren van menig ontgoochelde kiezer verfrissend geklonken hebben. Want iedereen weet dat het provinciale niveau kan afgeschaft worden in een geregionaliseerd land als het onze. Dat zou bovendien een niet onbelangrijke besparing kunnen opleveren. Maar zoveel staatsmanschap en durf kan blijkbaar van CD&V niet verwacht worden. Het behoud van politieke mandaten is belangrijker dan een goedkoper en efficiënt beheer van Vlaanderen…

Het status-quo van de instellingen en de machtsdeelname bleken veel belangrijker dan de inhoud van het regeerakkoord. Daarvoor was CD&V bereid heel veel voor te betalen. Zonder veel gewetensproblemen verklaarde Beke zich akkoord met een verplicht inburgeringstraject waarvoor stevig betaald moet worden. In de andere gewesten van dit land blijft dit gratis, waardoor niet weinige nieuwkomers naar het Franstalige circuit zullen uitwijken. Dat is waarschijnlijk ook de bedoeling. De zogenaamd sociale christendemocratische vleugel had het daar blijkbaar niet moeilijk mee, ook al niet met de wachttijd van tien jaar die nieuwkomers moeten doorlopen om zich te kunnen inschrijven op de wachtlijsten voor een sociale woning. Dat is een illustratie van de niet al te verborgen agenda van deze regering: Vlaanderen ontraden als bestemming voor niet-Vlamingen.

Vlaanderen als versterkte enclave

CD&V zal die maatregelen ongetwijfeld rechtvaardigen met het ten overvloede gebruikte argument dat er naar de stem van de kiezer moet geluisterd worden die op 26 mei bang in de armen van het Vlaams Belang vluchtte. Jammer dat er vanuit de partij van Wouter Beke niet creatiever nagedacht is over een antwoord op dit ‘signaal’. Wat de kiezer eigenlijk heeft willen zeggen is niet voor iedereen duidelijk. Want helaas is een deel van dat ongenoegen ingegeven door kleingeestige xenofobie. Ik las het beklag van een Ninovieter over een nieuwkomer in zijn straat. Het bleek dat hij het over een inwijkeling uit Vlaams-Brabant had.

Natuurlijk moeten partijen ondubbelzinnig stellen dat als er samenlevingsproblemen zijn, die inderdaad moeten worden aangepakt en dat dit meestal op lokaal vlak kan gebeuren. Maar CD&V had zich kunnen onderscheiden van andere partijen door te zeggen dat het geen zin heeft om van Vlaanderen een versterkte enclave te maken. Het had het uitgangspunt kunnen zijn van een verlichte CD&V-voorzitter dat er in een gemondialiseerde samenleving altijd nieuwkomers zullen zijn en dat de beste manier om die te integreren een gratis en efficiënt inburgeringstraject is. En dat het niet goed te praten is mensen omwille van hun afkomst een decennium lang van essentiële rechten uit te sluiten.

Want dat is eigenlijk niets meer dan een andere manier om te zeggen ‘Eigen Volk Eerst’. Met dit soort maatregelen zal CD&V zijn neergang niet kunnen afwenden. Niemand zal hiervan beter worden. Of toch: de bedenkers van dit soort maatregelen. Vlaams Belang.

gemeentes

Eigen macht eerst