De wielersport heeft een nieuwe dimensie bijgekregen, met het eerste WK gravelracen dat voorbije zondag in de Italiaanse regio rond Veneto plaatsvond. Hierin zal Vlaanderen een rol van betekenis spelen. We hebben dus al een voorsmaakje gekregen voor 2024: dan gaat het WK gravel in Vlaanderen door.

Het laatste grote wielerkampioenschap in Vlaanderen is nog niet zo lang geleden en ligt vers in het geheugen: het WK wegwielrennen van 2021, met aankomst van de tijdritten in Brugge en wegritten in Leuven. ‘Het was voor ons een hele eer om de 100ste editie van het WK Wielrennen te mogen organiseren’, verwijst Vlaams minister van Sport Ben Weyts (N-VA) daar nog eens naar. ‘Met het WK gravel in 2024 kunnen we ons opnieuw wereldwijd van onze beste kant laten zien.’

Minder bekend bij grote publiek

Dat zou op verschillende vlakken moeten kunnen gebeuren. ‘We zetten Vlaanderen niet alleen op organisatorisch vlak in de etalage, maar evengoed zetten we onze groene troeven tijdens dit WK in de kijker’, haalt de minister aan. Studies wezen achteraf uit wat voor een succes het WK wegwielrennen 2021 is geweest inzake het op de been brengen van toeschouwers en zo het aanzwengelen van de economie in onze regio. Dat hoeft ook niet te verbazen, want het wegwielrennen is al decennia lang één van de populairste sporten in Vlaanderen. Gravelracen daarentegen is toch nog veel minder bekend bij het grote publiek.

Bijgevolg is het minder evident om van zo’n evenement een even groot succes te maken. Het belang van een WK gravel in de streek is ideaal om de klemtoon te leggen op respect voor en behoud van de natuur, valt op het kabinet van minister Weyts te horen. Dat is inderdaad wel een voordeel voor gastlanden-en regio’s: er kunnen eens beelden verspreid worden van heel andere gebieden die bij andere disciplines niet of veel minder aan bod komen.

Wouden en bossen in plaats van grote steden

De grote steden, die passeren al de revue bij alle grote eendagskoersen in Vlaanderen en zo zijn er heel wat. Hetzelfde geldt voor het WK van vorig jaar. Een WK gravel daarentegen biedt de mogelijkheid om langs wouden en bossen te passeren en deze wereldwijd in de schijnwerpers te zetten. Bij zulke gebieden is het potentieel groter om echt nog ontdekt te worden door wielerliefhebbers uit het buitenland en misschien ook nog wel uit het binnenland.

Een ander positief element is dat het Vlaamse publiek zo een brede waaier aan atleten mag ontvangen. Het gravelracen is sinds enkele jaren uitgegroeid tot een echte hype. Kort na het ontstaan van de desbetreffende wedstrijd is de Strade Bianche enorm aan populariteit gaan winnen, wat andere organisatoren dan weer aanzette om van hun wegwedstrijd een halve gravelkoers te maken. Sowieso is er in het profpeloton een toename van renners met een passie voor offroad, of dat nu veldrijden of mountainbiken is.

Verzameling van verschillende type sporters

Oud-wielrenners zijn zich in het gravelracen gaan verdiepen en vonden zo een uitstekende manier om ook na hun actieve carrière sportief bezig te blijven en de pure fun voorrang te laten krijgen. Lekker koersen zonder regels, want die zijn er in het gravelracen eigenlijk niet. En daarnaast zijn er dan nog de absolute gravelfanaten, die zich vaak in Amerikaanse wedstrijden helemaal kunnen uitleven. Al deze types van sporters kunnen op zo’n WK gravel samenkomen.

Dat heel wat grote namen de interesse toonden om deel te nemen aan de eerste editie, kan de sport nog eens een nieuwe impuls geven. De hype van weleer staat op het punt om een volwaardige discipline te worden. De startlijst in Italië was indrukwekkend te noemen: Miguel Ángel López, Peter Sagan, Zdeněk Štybar, Greg Van Avermaet en Mathieu van der Poel stonden daar allemaal te pronken.

Internationalisering

De internationalisering is van bij aanvang al een feit. Het kan het enthousiasme alleen nog maar verder opwekken voor 2024: de wetenschap dat wellicht tal van toppers naar Vlaanderen zullen afzakken. Sowieso is het niet onlogisch dat wanneer uiterst succesvolle Vlaamse renners het evenement de moeite waard vinden, dat dit navolging krijgt in andere landen.

Er is immers sprake van een zekere voortrekkersrol in de wielersport. ‘Met een kersvers wereldkampioen wegwielrennen in onze rangen en andere internationaal gerenommeerde renners, baanwielrenners en veldrijders kent Vlaanderen een hoog aanzien binnen de wielerwereld’, aldus minister Weyts.

Een extra duwtje in de rug is dat de eerste wereldkampioen gravel een … West-Vlaming is. Jawel, Gianni Vermeersch zette de koers in Italië vakkundig naar zijn hand. Dat sporters uit eigen regio kunnen meestrijden voor de overwinning, is een niet onbelangrijke factor om de belangstelling van het publiek te lokken. Wat dat betreft zit het dus al meteen goed. ‘Het is gek. Het was één van de grootste kansen voor mij om eens wereldkampioen te worden. Ik kan niet geloven dat ik nu thuis een regenboogtrui zal liggen hebben’, vertelde Vermeersch in het flashinterview.

Niet overal gejuich

De organisatie van een WK gravel wordt evenwel niet in alle kringen op gejuich onthaald. Zelfs niet binnen de gravelwereld. De ‘gravelaars’ pur sang, voornamelijk in Amerika, houden van de vrijheid die het gravelracen te bieden heeft. Ze vrezen bemoeienissen van de UCI en de invoering van allerlei reglementen, zoals dat bij de wielerunie wel eens gaat. Ook de startorde was voer tot discussie. Dat is zeker een evolutie om in de gaten te houden om te zien of dat een uitdaging wordt in aanloop naar Vlaanderen 2024 of het zal koelen zonder blazen.

In de komende weken zullen Vlaanderen, Vlaams-Brabant en organisator Golazo nog verder rond de tafel zitten om eventuele start- en aankomstplaatsen en het parcours van het WK 2024 te bespreken. Een zekerheid is dat het Hallerbos, het Zoniënwoud en het Meerdaalwoud in grote mate het decor zullen vormen van het kampioenschap. Met een eerste editie nog maar pas achter de rug is zou de kwaliteit van zo’n WK gravel – de tegenstanders ten spijt – alleen maar beter mogen worden. Dat moet dan binnen een paar jaar helemaal tot uiting komen.

Golazo

WK gravel komt in 2024 naar Vlaanderen: ‘Groene troeven in de kijker zetten’