De EU blijkt inmiddels in een ‘technische’ of ‘milde’ recessie gesukkeld te zijn, ‘dankzij’ een revisie van al gepubliceerde cijfers. Niks om je zorgen over te maken, vinden de bedrijfseconomen die tot voor kort een recessie uitsloten…

Meer nog, beleidsmakers verwachten dat de ECB haar rente straks verder gaat verhogen. Om de inflatie-opstoot waar we ons in 2021 al evenmin zorgen moesten om maken, helemaal de kop in te drukken. Die inflatie ging immers ‘tijdelijk’ zijn en dus vanzelf uitdoven, weet je nog? De ECB sloot eerder trouwens ook een recessie voor dit jaar expliciet uit.

Buitenland

Nochtans zullen een Amerikaanse recessie en een vervaarlijk kapseizende Chinese economie bijna zeker voor een verdere afkoeling van de inflatie in de Europese Unie zorgen. Waarbij de economie natuurlijk verder kopje onder geduwd zal worden. Als we kijken naar het ‘Gross Domestic Income’ (GDI) is die Amerikaanse recessie wellicht al begonnen. Volgens deze economische parameter was de groei in het eerste kwartaal in elk geval negatief. Voorlopig is er nog één cruciale sector die weerstand biedt: de tewerkstelling. Dat gaat waarschijnlijkheid niet lang meer duren.

Volgens het ‘HOPE’-schema is de werkgelegenheid inderdaad de laatste dominosteen die omvalt bij een recessie, na ‘Housing’, ‘Orders’ en ‘Profits’. Die eerste drie parameters piekten tussen eind 2020 en midden 2022. Blijft dus over: tewerkstelling. Het pas wanneer die zakt, dat ook de beurs onderuitgaat. De vraag is niet of die laatste dominosteen op omvallen staat, maar wel wanneer hij gaat omvallen. Wie goed kijkt, ziet immers dat hij al veel weg heeft van de toren van Pisa.

Tekenen aan de wand

Zeker, twee weken geleden bleek dat er in mei meer nieuwe jobs (‘non-farm payrolls’) bijgekomen waren dan verwacht: 339.000 om precies te zijn, versus de verwachte 190.000. In de Wall Street Journal verscheen een artikel dat ons aanmaande om ons voor te bereiden op een ‘full employment’ of ‘technische’ recessie. Er zou dus een periode van negatieve groei komen (minstens twee kwartalen), maar we zouden er niet veel van merken. Laat staan dat we zouden afstevenen op een beurscrash.

Dat was natuurlijk zeer voorbarig. Vorige week kwam er alvast een onverwachte opstoot van nieuwe werkloosheidsclaims. Die zitten trouwens al een poosje in de lift, zoals altijd voor een recessie (hier staan ze op hun kop om de piek van 2020 te neutraliseren: lager is hoger). Een verdere stijging, in de loop van de komende maanden, is zo goed als zeker.

Arbeidsmarkt

En dat is lang niet alles: tal van andere parameters wijzen op een verzwakkende arbeidsmarkt. Zo was een ander banenrapport, gebaseerd op interviews met gezinnen in plaats van bedrijven, veel minder positief. Daaruit bleek met name dat er maar liefst 310.000 minder jobs waren in mei. Vandaar trouwens, dat de werkloosheidsgraad een stuk hoger ging: van 3,4 naar 3,7 procent. Een dergelijke opmerkelijke sprong zien we traditioneel enkel voor recessies.

De tewerkstelling is overigens al een poosje aan het dalen, zoals altijd voor een toename van de werkloosheid en een recessie. Hetzelfde geldt voor tijdelijke jobs, ‘job openings’, het gemiddeld wekelijks aantal uren dat gewerkt wordt en het aantal mensen dat permanent hun job verliest: al die voorlopende arbeidsparameters voorspellen een stijging van de werkloosheid en een recessie.

Het kan de blinde ‘bulls’ allemaal niet deren. Ook al is de beursrally, als klap op de vuurpijl, ook nog eens dun, iets wat altijd een veeg teken is. Geen nood echter: hij staat op het punt breder te worden. Meer nog: we staan naar verluidt aan de vooravond van MAMU, de ‘Mother Of All Meltups’. Of nog: ‘Wees niet bang van de stijgende markt.’ Na het beklimmen van de traditionele ‘wall of worry’ gaat het beursfeest straks helemaal losbarsten. En: ‘It’s the liquidity, stupid.’ Dan doen onheilspellende feiten er niet toe.

Kemels

Wanneer of indien de Amerikaanse centrale bank straks haar ‘fed funds’-rente op ‘pauze’ zet, kan er inderdaad een positieve of zelfs euforische beursreactie volgen. De beurssirenes zullen in dat geval luider en verleidelijker klinken dan ooit.

Ook al wordt die pauze alom verwacht en zou je dus denken dat ze al verrekend is in de beurskoersen. Bovendien suggereert de geschiedenis dat ze veel te laat komt en in het beste geval het begin van het einde inluidt. Met andere woorden: ook de Federal Reserve (de Amerikaanse centrale bank, red.) heeft geprobeerd om een kemel (de ‘temporary inflation’ van weleer) te compenseren met een misschien nog grotere kemel, namelijk te veel verhogingen van de ‘fed funds’-rente op een te korte tijd.

Tekorten en uitdagingen

Straks zou daar nog een derde kemel aan toegevoegd kunnen worden: een inflatoir beleid ‘on steroids’ om een kelderende en in schulden verzuipende economie weer vlot te trekken. Ze zou zelfs pardoes in een deflatoir moeras kunnen belanden, met een zieltogend China als epicentrum.

Aangezien de wereldeconomie structureel geplaagd wordt door allerhande tekorten en voor een aantal enorme uitdagingen staat (waaronder de energietransitie, negatieve groei van de beroepsbevolking, vergrijzing, klimaatverandering, …), kan die forse reactie zich op termijn ironisch genoeg vertalen in iets wat de Federal Reserve momenteel absoluut wil vermijden met haar streng monetair beleid: een nieuwe opstoot van inflatie en rentes. Al zal die terug opdoemende prijsdruk op termijn zeker verzacht worden door een AI-gedreven productiviteitsboom.

‘Now the fun part begins’

Volgens deze ‘pessimistische’ lezing van de economie, duikelt ze later dit jaar sowieso in een dal. Het economisch schip maakt zelfs al geruime tijd water en het dek hangt inmiddels al vervaarlijk scheef. De kapitein heeft zijn koers hoogstens wat bijgesteld en stoomt nog altijd vlijtig en vol goede moed vooruit. Het orkest blijft dan ook olijk verder spelen, al weze het voor de spreekwoordelijke drie man en een AI-paardenkop. Wanneer de kapitein straks het roer van zijn al goeddeels gezonken schip finaal omgooit, gaat dit dan ook zonder verpinken verkocht worden als een ‘all-clear’-signaal. Onder het motto: ‘Now the fun part begins.’

Niet lang daarna, gaat het schip helemaal beginnen kapseizen. Vervolgens gaat de kapitein de machinekamer rijkelijk laat bevelen om op volle snelheid achteruit te stomen. Dat wordt het signaal om collectief overboord te springen. Met, op kop, de ‘snake oil’ verkopers van het lekker bekkende MAMU-acroniem. Dan pas zal, nog volgens dit Cassandra-scenario, de economische cyclus na 2009 compleet zijn, en kunnen we, ook op de beurs, beginnen aan een nieuw hoofdstuk.

Gross Domestic Income’

Krijgen we een recessie zonder beurscrash?