‘Er is meer links kapitaal in Vlaanderen dan in Wallonië’, zegt federaal PVDA-parlementslid Raoul Hedebouw. Met die opmerkelijke ontboezeming geeft het donkerrode kopstuk aan dat zijn partij de aandacht nu ook op het noorden richt in plaats van exclusief op het postindustriële bekken Luik-Charleroi.

‘Er is meer industrie in Vlaanderen dan in Wallonië, en dus ook meer arbeiders. Daarom is er meer links politiek kapitaal in Vlaanderen dan in Wallonië.’ Dat is althans wat PVDA-coryfee Raoul Hedebouw meegaf tijdens een debat over het nieuwe boek Het verhaal van Wallonië van RTBF-journalist Alain Gerlache.

In dat boek probeert Gerlache enkele clichés over Wallonië te ontkrachten voor een Vlaams lezerspubliek. Uitgeverij Ertsberg nodigde vorige week Waals Les Engagés-parlementslid Jean-Luc Crucke en Raoul Hedebouw uit in Mechelen om het in te leiden.

Verbeelding

Vooral Hedebouw zorgde voor opmerkelijke inzichten. Zo hield de perfect tweetalige PVDA’er een passioneel betoog voor meer politiek. Die is voor hem een identiteitsvormend verhaal.

Wélke concrete identiteit, dat hangt af van de huidige invulling van politiek en maatschappij, zo gaf Hedebouw toe. ‘Politiek is een kwestie van verbeelding. Ik breng een links verhaal, dat ik af en toe ook opklop, net zoals de N-VA in Vlaanderen zijn verhaal opklopt. Het komt er uiteindelijk op aan wie wint.’

De industriële rijkdom zit vandaag in Vlaanderen. En dus moet daar meer aandacht naartoe gaan, vindt Hedebouw.

‘De rijkdom van Vlaanderen is gebouwd rond de zeehavens en de Duitse of Amerikaanse multinationals die er actief zijn. Vlaanderen is alleen een land van kleine en middelgrote ondernemingen als je ook toegeeft dat die kmo’s van die multinationals afhangen. Regionale economieën hebben het moeilijk om zich te handhaven in zo’n wereld.’

Liever gewesten

Daarmee geeft Hedebouw aan dat de schaal van de grote industrie vereist dat overheden er ook mee in investeren. Bijvoorbeeld door infrastructuur te bouwen.

De PVDA’er zei dat hij in een België met verschillende deelstaten ook liever met gewesten zou werken in plaats van met cultuurgemeenschappen. De PVDA staat nochtans bekend als een unitaristische Belgische partij.

Hedebouw verzet zich tenslotte tegen de clichés die over Vlamingen bestaan. Ook in zijn eigen partij.

‘Er zijn politieke krachten in Wallonië die de Vlamingen graag zwart maken. Onlangs was ik met enkele Waalse vrienden op een Schlagerfestival in Hasselt. Mijn vrienden trokken enorme ogen, want zij dachten dat de doodserieuze Vlaming niet kon feesten, zoals het cliché het wil. Ik weet al langer dat dat onzin is. Maar de beeldvorming is er wel.’

Het verhaal van Wallonië

PVDA/PTB richt blik naar Vlaamse arbeider