Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wanneer slaat de stemming om?

(Aan iedereen die nu bijna enthousiast is om Oekraïners op te vangen in Vlaanderen. Maar wat als de aantallen groter zijn dan verwacht? Wat als de kloof tussen onze volkeren dieper is dan ingeschat? Wat als de opvangtermijn langer wordt dan verhoopt? Wat als de recessie toeslaat en Vlamingen voelbaar verarmen, terwijl ze zien hoe er een rode loper wordt uitgerold voor vluchtelingen? Dit zijn geen vragen waar je populair mee wordt maar dat was ook nooit de bedoeling van deze rubriek.)

Waar zouden die ‘nooddorpen’ het beste gebouwd worden?

(Aan staatssecretaris van Asiel Sammy Mahdi (CD&V), die ‘nooddorpen’ wil inrichten voor Oekraïense vluchtelingen. We zouden die nooddorpen beter bouwen in Polen. Voor hetzelfde geld zouden we daar veel meer mensen uit Oekraïne kunnen helpen in goed uitgebouwde vluchtelingenkampen. Eerder vroeg dan laat gaan we ons beklagen dat we het zo ongeorganiseerd en ongecontroleerd hebben aangepakt.)

Wat voor circus is dit toch?

(Aan Proximus, dat de boodschap ‘Stop Invasion’ projecteert op alle smartphones van alle klanten. Los van die boodschap: hoe massief én totalitair is deze Oekraïne-show? Het gaat bijna zo ver als het corona-circus dat trouwens opvallend verdwenen lijkt.)

Welke internationale expertise hebt u?

(Aan schrijver Jos Verlooy, die in een groot opiniestuk mag pleiten voor het opdoeken van de NAVO. Verlooy is ooit opgeleid als maatschappelijk assistent, maar heeft dat beroep nooit uitgeoefend: hij had het te druk met zijn punkband, postmodernistische poëzie of het schrijven van een voorwoord bij een heruitgave van Het Communistisch Manifest. Hij sprak zich in het verleden al uit tegen kernenergie, tegen N-VA en tegen het ‘neoliberalisme’. Hij sympathiseert openlijk met de PVDA. Kortom, hij is het soort kwast die op krantenredacties – maar alleen daar – ontzettend serieus genomen wordt. Ondertussen krijgen pennen van bijvoorbeeld VB nog geen centimeter op de opiniebladzijden.)

Hoe ruimdenkend is Weldenkend Links?

(Aan Groen Kortrijk, waar ze Mia Doornaert haar ereburgerschap willen afnemen omdat ze te gast was in een podcast van Vlaams Belang. De oude Atheners hielden een schervengericht om burgers te verbannen. Het ostracisme van Groen keert zich nu tegen wie maar in gesprek gaat met ‘de vijand’.)

Wie heeft recht op jeugdzonden?

(Aan De Standaard, die een 21-jarige achtervolgt met zijn figurantenrol in het Schild & Vrienden-mediaschandaal meer dan 3 jaar geleden. Voor sommige ‘jeugdzonden’ is De Standaard veel vergevingsgezinder dan voor andere, zo blijkt hier opnieuw. En als je in je studententijd dweepte met het communisme – lang nadat het communisme in Boedapest en Praag het ware gelaat had laten zien – dan zal de redactie van De Standaard dat niet eens als een zonde zien.)

Wanneer wordt het Suikerfeest erotisch?

(Aan het Vlaams-Nederlands Huis De Buren, dat een ‘erotische Paasmis‘ organiseert. Ze doen maar. Met het christendom is ongeveer alles toch al gedaan. Gedurfd of origineel is dit al lang niet meer. Wat wél gedurfd zou zijn, dat durven ze niet.)

Hoeveel belastinggeld gaat hier naartoe?

(Aan minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers, die ‘anti-discriminatielessen’ organiseert voor ambtenaren en scholieren: ‘Een techniek, bijvoorbeeld bij racistische moppen, is de grappenmaker geweldloos confronteren: “Dat kwetst me, je hebt het over mijn vrienden”.’ Voor wie dacht dat er niets erger was dan een comedy-workshop is er nu: de anti-comedy-workshop.)

Waar is het zo misgelopen met u?

(Aan schrijver Tom Naegels, die er niets van begrepen heeft: ‘De rechterzijde heeft voortdurend het gevoel dat de links-progressieve, universalistische stem oververtegenwoordigd is. Het moet zijn dat er van die humanistische boodschap een sterk moreel appel uitgaat. Dat werkt de rechterzijde op de zenuwen’. Ontkennen dat er een probleem is én jezelf meteen moreel superieur wanen: Naegels is een karikatuur geworden.)

Wat zouden de Schotten van weleer hiervan vinden?

(Aan de Schotse premier Nicola Sturgeon, die verontschuldigingen aanbod voor de heksenvervolging in de 16de eeuw. Schotland koketteert vaak met het oude highland-imago, maar is vandaag zo woke als de pest. Stop toch met eindeloos het proces maken van onze voorouders. Wie is hier eigenlijk op heksenjacht?)

Hoeveel films schilderen journalisten af als helden?

(Aan mediaredactrice Valerie Droeven, die zich ergerde aan de Netflix-reeks ‘Inventing Anna’: ‘Het beeld dat geschetst wordt van de journalistiek is tenenkrullend. Men laat zich leiden door emoties en leeft in een wereld zonder journalistieke deontologie’. Er bestaat een heel filmgenre waarin moedige journalisten als witte ridders ten strijde trekken tegen onrecht – maar oh wee als er eens een fictieproject een minder rooskleurig beeld durft te schetsen. Het zelfbeeld van journalisten is enorm, maar ook broos.)

Waar haalt u die onzin?

(Aan de chef cultuur van De Tijd, die ging kijken naar ‘Cabaret Crusades‘ van de Egyptische kunstenaar Wael Shawky: ‘Natuurlijk is een hedendaagse link snel gelegd. Zijn de kruistochten niet nog altijd aan de gang?’ Je zou denken dat zo’n groteske stelling een béétje beargumenteerd wordt, maar helaas. In Vlaanderen is zelfs de ‘zakenkrant’ lekker woke.)

Wanneer werd dit een faits divers?

(Aan de redacties, die amper aandacht hadden voor een mogelijke terroristische aanslag door minderjarigen uit Genk. Het gaat om moslimjongens die geprobeerd hebben om wapens aan te kopen: de antiterreurcel van de gerechtelijke politie neemt het ernstig. De meeste media lijken te denken dat de jihad niet meer bestaat, maar dat is een lelijke vergissing.)

Wie is hier eigenlijk seksistisch?

(Aan de mensen die steden ‘vrouwvriendelijker’ willen inrichten. Enkele voorstellen uit het artikel in De Morgen: bredere voetpaden “waar je met een buggy makkelijker kan passeren”, hakbestendige vloerbedekking, straatnaambordjes die goed leesbaar zijn en laag genoeg hangen. “Want het laatste wat je als vrouw wil, is hulpeloos overkomen omdat je de weg kwijt bent”. We zouden hiermee kunnen lachen, maar wij zijn vooral opgelucht en blij dat we dan toch nog in goede oude seksepatronen mogen denken.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Inventing Anna

Vergeten vragen van de voorbije week (170)