Als Alexander De Croo al hoopte op een internationaal postje na zijn rampzalige passage als Belgisch premier, dan heeft hij die droom vorige week eigenhandig mooi de nek omgewrongen met zijn geklungel in Egypte, aan de zijde van de Spaanse premier Sanchez. Of hoe de kloof tussen de ‘Young Global Leader’ en ‘Not So Young Global Loser’ op het toneel van de wereldpolitiek plots pijnlijk duidelijk wordt.

Buiten de bubbel van het WEF wordt het soortelijk gewicht van de Belgische premier gelijk geschakeld met dat van helium. Wie alleen de Vlaamse pers volgt miste dat, maar De Croo speelde in Egypte, aan de grens met Gaza, de apologeet van Hamas. Ook al blijven die de Palestijnse burgers nog altijd gebruiken als menselijk schild.

De Croo en Sanchez hadden bijvoorbeeld Hamas kunnen oproepen tot het uitleveren aan het Internationaal Gerechtshof van de moordenaars die op 7 oktober hun raid op Israëlisch grondgebied uitvoerden en onschuldige burgers en weerloze baby’s de keel oversneden en gijzelaars namen. Maar zo’n denkpiste bleek niet in het scenario te staan.

Hamas bedankt Sanchez en De Croo

Het hoofdpunt op het Spaanse tv-nieuws was in elk geval duidelijker dan wat Vlaanderen op de klassieke media kon vernemen: ‘Hamas bedankt Sanchez en De Croo’ titelden de Spaanse radio en tv. Vreemd, want zowel België als Spanje – met de jihadistische terreuraanslagen op het treinstation Atocha in Madrid en op de Rambla in Barcelona – hebben te kampen kregen met het soort terreur waar Hamas voor staat. Toch kozen de twee premiers ervoor om die terroristische organisatie wat uit de wind te zetten. En het verschil tussen Hamas en de Palestijnse bevolking werd al evenmin gemaakt.

Monty Python huisvrouwen

Iemand met een nóg slechter karakter dan ik kan hier een angstige knieval vermoeden van bange premiers die hopen dat dat soort statement de Hamas-aanhangers in eigen land zal weerhouden van nieuwe aanslagen. Het doet denken aan twee bibberende huisvrouwen in bloemetjesjurk – stijl Terry Jones in Monty Python – die op straat tegen elkaar fezelen dat ze ‘die mannen maar niet voor het hoofd zullen stoten, want ze hebben naar het schijnt messen.’

De Belgische veiligheidsdiensten kunnen bovendien op die manier hun focus houden op het extreemrechtse gevaar, waar men zoals bekend meer angst voor koestert dan voor het jihadisme.

De verkeerde kant

Het lijkt er dus op dat De Croo internationaal gesproken ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis’ is gaan staan. Want een terroristische organisatie wat uit de wind zetten, staat niet geweldig hoog aangeschreven in diplomatieke kringen. Het is alleen nog wachten op de dag dat Petra De Sutter of Sammy Mahdi in volle travestie-outfit voor onderhandelingen naar Hamas trekken met hun rugzak vol goede bedoelingen om daar de zogenaamde Vrijheidsstrijders aan hun borst te drukken.

Drup in the emmerrr

Overigens… Mocht Theo Franken na de verkiezingen dan toch in de regering terechtkomen, raad ik ook hem af een internationale post te ambiëren. Na zijn passage op de Israëlische tv, waar hij vond dat De Croos optreden the drup was in the ‘the emmerrrr’ that is totally full – is hij nu al wereldwijd bekend. Maar net daarom. Dat Francken, toch de Vlaamse cheerleader van de Navo, de taal van Shakespeare maar zeer matig beheerst is problematisch als hij aan tafel wil schuiven met Amerikanen, Engelsen en de rest van de wereld.

Al moet er ter zijner verschoning worden bijgezegd dat Francken van een generatie is waar de tweede taal op school nog het Frans was en niet het Engels. Sic transit gloria mundi, om het maar eens in een bij de N-VA verplicht taalvak te zeggen.

jihadistische terreuraanslagen

Boksers boven hun gewichtsklasse