De jeugdbeweging van de Katholieke Kerk in Vlaanderen — voorheen bekend als IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen — heeft recent haar nieuwe naam — Kamino — en haar ‘geloofsbrief’ bekend gemaakt. Ook de droom van jongeren voor de Kerk van morgen wordt verwoord. Maar dit is zoals ze zelf zeggen nog een work in progress, dus misschien mag een ancien hier ook een kleine bijdrage leveren.

Het eerste wat mij opviel, is dat Kamino expliciet haar droom voor de Kerk van morgen poneert. Het moet dus veranderen, het is niet goed nu. Toen ik als jongvolwassene bij de Kerk kwam, was ik blij dat die Kerk er was. Ik was blij dat naast de sterk geseculariseerde wereld er die Kerk was, die openstond voor het transcendente, waar ik mensen ontmoette die ook op zoek waren naar God. Direct de insteek maken naar een Kerk die moet veranderen, komt mij dus heel raar over. Het lijkt mij meer de droom van ontevreden volwassenen die jongeren willen mobiliseren.

Zoekend

‘We hopen op een Kerk waarin we mee mogen beslissen.’ Toen ik als jongvolwassene bij de Kerk kwam, wist ik heel goed dat ik niets wist. Ik was op zoek naar iets wat ik niet vond in de geseculariseerde wereld. Ik ben in een jongerengroep geweest, heb meegedaan aan jongerentochten, heb in een Bijbelklas gezeten, … Ik heb zoveel geleerd, van zoveel verschillende mensen, over wat geloven echt is. En zelfs vandaag, op mijn zestigste, leer ik, elke dag. Van waar komt nu die grote nood van de hedendaagse jongeren om mee te beslissen? Ze weten nog niets, ze zijn zoekend. Of zijn het volwassenen die hen in dat straatje duwen?

En dat aanvoelen komt heel sterk op bij die andere hoop, op een Kerk die inclusiever is. We omarmen de LGBTI+ gemeenschap en vrouwen moeten diaken kunnen worden, zegt de tekst van Kamino. De gevolgen van de seksuele revolutie in een geseculariseerde wereld en hoe traditie kan evolueren zijn twee heel complexe zaken waar op de hoogste regionen van de Kerk over nagedacht wordt. Maar zoekende jongeren weten het al? Ik stel me ernstige vragen bij deze tekst. Leggen ontevreden volwassenen hier de jongeren geen woorden in de mond?

Dialoog

Een andere hoop van Kamino is de hoop op een Kerk die in dialoog gaat met andere religies. Ook hier, toen ik als jongvolwassene bij de Kerk kwam, was al ik heel blij dat ik met kleine stapjes het geloof leerde kennen. En nu, op mijn zestigste, moet ik mij nog inspannen om te begrijpen wat het echt wil zeggen dat God mijn leven leidt, dat ondanks al het lijden in de wereld Hij van mij houdt, dat Jezus God én mens is, …

Als ik nu terugdenk ben ik héél blij dat men toen bij het katholieke geloof gebleven is en naar de diepte is gegaan en niet, zoals de tekst van Kamino zegt, men alle religies (joods, moslim, protestants, of die-in-nog-iets-anders-geloven) wil leren kennen. Weeral, is dit echt de vraag van zoekende jongeren of van verlichte volwassenen?

Verandering

Ik ben deze korte reflectie begonnen met de vaststelling dat Kamino heel expliciet haar droom voor de Kerk van morgen verwoordt. De jeugdbeweging maakt haar jongeren dus duidelijk dat het nu niet goed is, het moet veranderen. Toen ik in 1988 als jongvolwassene bij de Kerk kwam, was de wereld ook al geseculariseerd. Toen schreef de Kerk ook al dikke boeken over hoe het verder moest. Zogenaamd progressieven en conservatieven stonden ook al tegenover elkaar. Maar dat werd mij als zoekende jongvolwassene niet zo in het gezicht gegooid als Kamino vandaag doet.

Dat er evolutie is in het geloof, is zo oud als de Kerk zelf; denk maar aan de discussie tussen Petrus en Paulus op het zgn. concilie van de apostelen. Maar vandaag wordt die evolutie aan jongeren voorgesteld als helemaal gelijk aan het politieke spel in een geseculariseerde wereld, én met eenzelfde heftigheid: grote verdeeldheid, aparte partijpunten, het demoniseren van de andere partij, via een democratisch proces, enzovoort, enzovoort.

‘Wij hopen op een Kerk waarin we mee mogen beslissen.’ ‘We hopen op een Kerk die de LGBTI+- gemeenschap omarmt en waar vrouwen diaken kunnen worden.’ ‘We dromen ervan te delen in elkaars feestdagen, symbolen en rituelen. Amen! Inshallah! Namasté’” Ik denk echt niet dat dit de juiste weg om zoekende jongeren in de huidige samenleving de weg naar de drieën God en haar Kerk, moeder en lerares, te tonen. Dit is toch niet waar ik destijds op zoek naar was.

Kamino

Work in progress, zeg dat wel

Kamino, jongeren ‘hopen’ op een betere kerk