De trilling in haar stem verraadde hoe wanhopig ze een ‘ja’ wilde horen. Aan het woord was Lisbeth Imbo in gesprek met Rika Ponnet (van relatiebemiddelingsbureau Duet) en Dirk De Wachter (psychiater-psychotherapeut) in De Zevende Dag over een onderbelichte groep in de samenleving: de singles. Het interview vond plaats vorig jaar rond Valentijn, de obligate dag waarbij zonder te fluisteren het statuut van de Mens Zonder Partner — in Nederland zouden ze dat ongetwijfeld een MZP’er noemen — uitvoerig mag worden besproken en te kijk mag worden gezet: jullie hebben er géén!

Het vrijgezel-virus

‘Te kijk gezet’ of ‘in de kijker gezet’ zijn twee verschillende zaken, maar als het over singles gaat versmelten beide uitdrukkingen toch al snel. Singles zijn een curiosum. Er doen namelijk veel geruchten de ronde over hoe ze leven, wie ze zijn en wat ze willen. En over de bedreiging die ze zouden kunnen zijn voor het gezin, die andere hoeksteen van de samenleving. Heeft de maatschappij de vrijgezellen daarom in de wachtkamer van de adolescentie gestoken? De vrijgezel als virulent virus voor koppels?

Een praatje met MZP’ers mondt ook altijd uit in de beschuldiging: ‘Je bent knap, intelligent en leuk en je hebt geen lief… wat is er mis met jou?!’ Bingo! De omkering van de bewijslast. Je kan er je klok op gelijk zetten. Natuurlijk is er iets mis met de vrijgezel. Er is met ons, mensen, allemáál iets mis. Bij de ene al wat erger dan bij de andere. In mijn jarenlange single-bestaan kreeg ik van een hardnekkige kennis de steeds weerkerende vraag ‘En? Nog altijd alleen?’ tot ik hem pareerde met ‘En? Nog altijd getrouwd?’ Hij was toch even van zijn melk. De man noch zijn relatie was een pretje en ik had besloten te stoppen met keurig zijn.

Aan wie ligt het?

Op de vraag van mevrouw Imbo ‘of het ooit nog allemaal goedkomt met ons’ hadden Rika Ponnet en Dirk De Wachter dus in koor moeten antwoorden: ‘Neen, natuurlijk niet’, maar ze bleven rond de pot draaien. Laat ik mevrouw Imbo’s vraag herformuleren: ‘Kan u bevestigen dat elke vrijgezel ooit wel die ene liefdevolle partnerrelatie zal hebben?’ Gewezen advocaten zoals ik duiken nu reflexmatig in een kramp. Wij zouden met een uitgestreken gezicht stellen dat de kansen van een vrijgezel op een levensgezel fiftyfifty zijn, gevolgd door een peperdure factuur.

Mevrouw Ponnet en psychiater De Wachter spaarden haar omwille van de camera’s want eigenlijk wilde mevrouw Imbo in naam van elke zoekende vrijgezel gewoon van twee experten horen dat het lief-loos zijn niet aan haar ligt. Natuurlijk ligt het ook aan haar. Dat is geen schande, dat is wel een taboe dat dringend op de schop moet. Liefdevolle partners vallen niet uit de lucht. Wie een lief wil moet daartoe opportuniteiten creëren. Het hebben en vooral het houden van een relatie leer je niet door droog te zwemmen. Een relatie is op uw bakkes gaan tot je weet wie je bent en wat je wil. En bij die andere is dat ook zo.

Het toeval en het actieplan

Kortom, waarom is iemand vrijgezel? Er is geen groot kosmisch plan: wie wel en wie niet. Wanneer de opportuniteit voorbij spartelt speelt vaak het toeval een rol bij het al dan niet binnenhalen van de vis: hij of zij is niet vrij, ligt met zichzelf in de knoop, etc. … ook wel ‘foute timing’ genoemd. Zolang we de tijd niet selectief kunnen versnellen voor de ene of de andere hebben we die foute timing te accepteren. Dat is om zot van te worden. Want dat betekent opnieuw gaan vissen, méér gaan vissen en in andere vijvers, liefst die zonder kwallen en gladde palingen.

Dat vrijgezellen vrijgezel blijven daarentegen is minder toevallig. Sommige alleenstaanden hebben helemaal geen behoefte aan een relatie en zijn gelukkig met hun leven zoals dat is. Anderen verteren nog een gebroken relatie of het verlies van een partner. Ze zijn nog niet toe aan iemand nieuw. En dan zijn er nog diegenen die wel van straat willen geraken, maar niet weten hoe. Voor hen is er goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat er vele manieren zijn. Het slechte nieuws is dat ‘gewoon wachten’ niet werkt. Wachten werkt enkel voor Dirk De Wachter.

De wachtkamer

‘Koppels doen vaak alsof singles nog in de wachtkamer van de adolescentie zitten. Alsof ze zitten te wachten op die ene ware om te kunnen beginnen leven’, vertelde een ex-vrijgezel mij in een openhartige bui. Natuurlijk leiden vrijgezellen een leven, maar het is niet dát leven waar mensen in een relatie graag monkelend over fantaseren, niet gehinderd door enige ervaring ter zake. Er zijn ook singles die gedwee gedijen in een wachtkamer, luisterend naar de gesprekken van zij die wel doorgaan met hun leven, wachtend op de ware Godot. Gewoon, omdat dat gemakkelijk is.

Al die oprechte verhalen van vrijgezellen spoken al jaren door mijn hoofd en die moeten eruit. Omdat ik niet op spoken jaag, maar levenslange koppels mij niet geloven. Omdat dit verhalen zijn die u nooit hoort. Opdat de samenleving anders leert omgaan met singles. Opdat de politiek eindelijk rekening houdt met deze gigantische groep. Opdat die wachtkamer leegstroomt. Opdat diegenen die met volle goesting hun vrijgezelleven leiden, kunnen stoppen met zich te verantwoorden.

Volgende week gaat het over wie weg wil uit de wachtkamer en hoe. Over de voorbereidende maatregelen die u alvast kan nemen tijdens deze tweede vreselijke lockdown.

levensgezel

Komt het goed met singles?