Als we de kranten moeten geloven leek de nieuwjaarsreceptie van de stad Gent een ware symfonie van boegeroep uit monde van verontwaardigde Gentenaren. Burgemeester Mathias De Clercq lachte sussend de vragen van de journalisten weg en ging verder handjes schudden en selfies nemen met zijn Buffalo-vrienden. Geen idee waar de verontwaardiging over ging maar het is toch altijd interessant wat de motivering van iemands boegeroep kan zijn.

Protest in Keulen

De Europese alevieten gingen in 2015 betogen in Keulen tegen het discriminerende Erdogan-regime. We waren met zijn duizenden door de straten van Keulen aan het slenteren, slogans scanderend en met onze vuisten in de lucht, Erdogan verfoeiend om zijn kil en bloederig beleid dat nog meer verdeeldheid had gezaaid onder de Turken. Er gaapte een grote scheiding, een muur tussen de Turkse democraten en de conservatieven na de mijnramp in Soma in 2014 en de corruptieschandaal in 2013 waarin de zoon van Erdogan betrokken was. De minderheden in Turkije werden uitgescholden voor marginaal. De armen werden armer en de rijken werden rijker. En wij, in Europa, gingen onze stem laten horen in Keulen.

Tijdens het protest zagen we op de trottoirs verschillende Duitsers verbaasd naar ons kijken. Een menigte van duizenden Europese Turken en Koerden die vreemde woorden riepen, was niet iets wat je elke dag zag. De dagjestoeristen hadden niet gerekend op de structurele chaos onder begeleiding van de Duitse politie. De proteststoet was zo lang dat er soms mensen op de trottoir geen tijd hadden om te wachten tot het einde van de stoet. Ze verkozen het om doorheen de mars de straat over te steken. Op een bepaald moment stak een gezin van vijf mensen over waarvan de vrouw een nikab droeg en de man een baard had. De alevieten begonnen deze mensen in koor uit te jouwen. Ik deed mee. Alles wat met de extreme islam te maken had was op dat ogenblik te vergelijken met een rode lap op een stier voor de alevieten. Ik deed mee en jouwde het gezin uit: een simpele boe. Een geluid, inhoudsloos. Op de terugweg naar Limburg vroeg ik mij af wat de impact was geweest van mijn boegeroep. Die was nihil.

Democratische impact

Dus die vraag stelt zich opnieuw: wat is de impact op de nieuwjaarsreceptie van Gent van een paar verontwaardigde Gentenaars? Niks. Volkswoede met een slappe cava in de hand is geen protest. Het is stoere borstklopperij zonder impact. Had men echt impact gewild, dan was men niet naar de nieuwjaarsreceptie gegaan. Had men echt impact gewild, dan had men de burgemeester gedwongen om te komen luisteren naar de onderliggende frustraties van zijn burgers. Had men voor impact willen zorgen, dan had men ervoor gezorgd dat de burgemeester op die nieuwjaarsreceptie enkel voor zijn partij- en coalitiegenoten had gespeecht. Boe! Het is maar een geluid, niks anders. Impact komt er door samenwerking, door een negatieve woede die je kan ombuigen naar positieve woede. In een vrije wereld waar de Greta’s en de Anuna’s de protesten kapen met hun eigen agenda’s zouden de Gentenaren enkel hun ongenoegen kunnen uiten tijdens een nieuwjaarsreceptie. Laat me niet lachen.

Hiërarchie dankzij burgers

Ik ben zelf niet onder de indruk van hiërarchie. Hiërarchie bestaat dankzij de burgers, dankzij een systeem dat door de burgers in stand wordt gehouden. Dat wil zeggen dat de burgers die hiërarchie ook kunnen veranderen. CEO van Febelfin, Karel Van Eetvelt, wil een politieke beweging opstarten omdat hij vindt dat de politiek niet luistert naar de burgers. Verder dan een paar wollige woorden in De Afspraak kwam hij niet . In die zin denk ik ook niet dat Van Eetvelt de juiste (lees: geloofwaardige) persoon is die het initiatief zou moeten nemen om een politieke beweging op te starten. We hebben impact op kleine schaal nodig die zich op termijn landelijk zal verspreiden.

Ga niet naar de nieuwjaarsreceptie van de stad maar organiseer een buurtfeest met je buren met subsidies van de stad. Mijn buurtgenoten hebben dat gedaan. Weliswaar niet uit protest, maar omdat het voor ieders agenda beter uitkwam. Als alle buurten uit protest een buurtfeest zouden organiseren en niet zouden deelnemen aan één of ander event van de stad waar de burgemeester zou komen speechen, dán zou dat zorgen voor impact. Zorg ervoor dat de burgemeester jou luistert. Organiseer een vergaderavond met je buurtbewoners en zorg ervoor dat de burgemeester komt zodat hij jullie frustraties hoort. Neem geen genoegen met een afgevaardigde van zijn kabinet of een schepen. Zorg ervoor dat hij persoonlijk komt luisteren naar jullie.

Ja, meneer de burgemeester

Als burgemeesters zeggen dat ze de mooiste job van de wereld mogen uitoefenen dankzij hun burgers dan zorg jij ervoor dat hij/zij die job ook daadwerkelijk uitoefent. Als de burgemeester zegt dat zijn job laagdrempelig is waardoor hij dichter staat bij de burgers dan moet hij niet weglopen, maar net luisteren naar zijn inwoners. Als lokaal beleid inhoudt dat men soms andere keuzes moet maken die een inwoner van zijn gemeente niet begrijpt, dan moet de burgemeester dat uitleggen. Wíj kunnen ervoor zorgen dat de burgemeester zijn ‘mooie job’ blijft uitoefenen. De tijd dat een burgemeester enkel lintjes knipte en de burger nederig ‘ja, meneer de burgemeester’ zei is voorbij. Willen we impact, dan moeten we er zelf voor zorgen. En niet wachten op een initiatief van het stadsbestuur. Zeker niet op een vage politieke beweging uit de zakenwereld.

lokaal beleid

Boe! is maar een geluid