Vivaldi kwam er als de anticommunautaire regering. Ze zou herfederaliseren en gelooft niet in de communautaire opdeling. Maar de realiteit ontkennen verandert die niet.

‘Flamandisation’

Le Soir (26/11/2020) sprak ongegeneerd over een ‘flamandisation’ van de federale regering. Ze spraken met een twintigtal — anonieme — getuigen en die waren unaniem. Aanleiding van het artikel van Le Soir waren de uitspraken van David Clarinval (MR), minister van Zelfstandigen. Die brak woensdag al in de media een lans om de winkels te openen. Niet toevallig nadat die maatregel in Frankrijk was afgekondigd. Franstaligen kijken naar de Franse tv. Franstalige politici kopiëren graag Frans beleid.

Maar Clarinval probeerde volgens Le Soir op die manier ook zijn stempel te drukken op het overlegcomité van gisteren. Want er zijn spanningen in de federale regering. Pas op, geen communautaire spanningen, waarschuwt Le Soir. Maar het is nodig alles eens grondig te herbekijken.

Vlamingen domineren

Concreet zijn er drie aanklachten. Er is, wat covid betreft, een ‘machtsconcentratie in handen van een trio’. Alledrie Vlamingen: premier Alexander De Croo (Open Vld), minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a) en minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V).

Ten tweede wordt die drie verweten te weinig te overleggen. Vooral MR zou zich in deze gepasseerd voelen. Ten derde wordt er geklaagd over een ‘flamandisation’. Vlaamse excellenties zouden vooral praten met andere Vlamingen, zich met Vlaamse experts omringen en meer geïnteresseerd zijn in Vlaamse maatregelen. Daarbij worden veel nota’s eerst of enkel in het Nederlands rondgestuurd. Tijdens vergaderingen wordt er ook al vooral Nederlands gesproken, gaat de klacht verder.

Talenkennis

Nu is het inderdaad zo dat de crisis door drie Vlaamse ministers wordt beheerd. Daarnaast is het toevallig ook zo dat het merendeel van de betrokken administratieve diensten door een Vlaming wordt voorgezeten. En dan wordt er Nederlands gesproken en worden er Nederlandstalige nota’s geschreven. Ook het omgekeerde gebeurt. Er zijn diensten die de jongste jaren nog maar zelden van een Nederlandstalige tekst bevallen zijn. Of een schabouwelijk vertaalde. Of kijk eens rond in politiek Brussel.

Kern van het probleem is dat vele Franstalige excellenties niet genoeg Nederlands kennen om Nederlandstalige nota’s te lezen, laat staan een discussie te volgen. Terwijl het Nederlands een officiële taal is in dit land. Omgekeerd zijn ook niet alle Nederlandstalige politici even vloeiend in het Frans. De Croo, Vandenbroucke en Verlinden zijn dat wel. En ze doen moeite om ook in de Franstalige media hun boodschap te brengen. Wat ook niet elke Franstalige politicus zal appreciëren, want dan worden zij niet gevraagd.

Taal van Franstaligen

Het taalgebruik van de Franstalige ministers was zelfs even onderwerp in de Vlaamse pers deze week. Maar ook in de Franstalige. Eerst demonstreerde Mathieu Michel (MR), staatssecretaris voor Digitalisering, zijn Nederlandse taalvaardigheid. En toen kwam de beleidsverklaring van Sarah Schlitz (Ecolo), staatssecretaris voor Gelijke Kansen. Die sprak enkel Frans, en had een doventolk mee. Enkel in het Frans. Ze was te gestresseerd om Nederlands te kunnen spreken in het parlement.

Het Nieuwsblad publiceerde een lijstje waarin ze de kennis van het Nederlands bij de Franstalige excellenties bekeek. Volgens ingewijden was dat nog positief ingeschat. Opvallend is dat ook de Ecolo-ministers amper Nederlands kennen, terwijl ze toch zo hoog oplopen met hun unitarisme. Ze vormen met Groen één fractie. In welke taal vergaderen die als verschillende leden van de fractie blijkbaar de andere landstaal niet machtig zijn? Wat is het belgicisme waard van eentalige belgicisten?

Oude demonen

Zelfs voor veel wetstraatjournalisten was het al te gortig. Ivan De Vadder (VRT) en zijn compagnon Alain Gerlache (RTBF) schreven erover in hun columns in Le Soir en De Standaard. Ze waarschuwden om geen oude demonen te wekken.

Bij Hendrik Bogaert (CD&V) zijn die demonen wakker. Naar aanleiding van de suggestie van Ecolo om na het advies van de Raad van State snel het abortusvoorstel te agenderen in de Kamer tweette hij:

Olé, het heeft lang geduurd.@Ecolo voert de forcing over abortus.
Je kan met die partij goed samenwerken. Zolang je Frans spreekt en toegeeft.

— Hendrik Bogaert (@hendrikbogaert) November 25, 2020

Al wil ik de manier van politiek voeren van Bogaert ook eens aankaarten. Het is een politiek van sociale-mediaguerrilla. Iets tweeten en dan elke journalist die uitleg vraagt afschepen en zwijgen. Ofwel ga je het debat aan, of je zwijgt en tweet niets. Alles daartussen is bedenkelijk.

‘Ils nous ont pris la Flandre’

‘Franstalig zijn en toegeven’, tweette Bogaert. De echo van de oude overtuiging ‘ils nous ont pris la Flandre’. Blijkbaar zit dat nog in het Franstalige collectieve geheugen. Het zijn oude gewoonten die niet slijten. Franstaligen horen Frans te spreken en Vlamingen ook.

Voor de Vlaamse partijen in de regering-De Croo is de heisa eigenlijk goed nieuws. Hoewel ze in de minderheid zijn, bepalen ze toch het beeld van de regering. Bij de regering Di Rupo (2011-2014) lag het evenwicht anders. Toen hadden we premier Di Rupo (PS), Didier Reynders (MR) op Buitenlandse Zaken, Joëlle Milquet (cdH) op Binnenlandse Zaken en Laurette Onkelinx (PS) als belangrijk Franstalige ministers. Zij waren heel aanwezig en gaven zo meer het beeld van een Franstalige meerderheidsregering. Ze waren ook van een ander kaliber dan de huidige Franstalige ministers.

Vivaldi zal niet ontsnappen uit de Belgische realiteit door ze te ontkennen. Je ontsnapt niet aan de Belgische erfzonde. Dat team van 11 miljoen Belgen verstaat elkaar niet meer.

machtsconcentratie

Aanval op de Trias Politica

Vlamingen domineren Vivaldi