Geslachtsveranderingen zijn omstreden. Wanneer ze plaatsvinden bij volwassenen, maar nog meer wanneer kinderen onder het mes gaan. In de Verenigde Staten beweren voorstanders daarom dat minderjarigen (bijna) nooit zulke drastische stappen zetten. Die claim wordt door een nieuwe studie ontkracht.

De gendertransitie van kinderen gebeurt in twee stappen: eerst sociaal, daarna lichamelijk. Een twaalf jaar oude jongen die vertelt een meisje te zijn, wordt daarin door zijn omgeving ‘bevestigd’ (‘affirmed’): zijn ouders kopen hem genderstereotiepe kleedjes, hij zal meeturnen met de meisjes — voor zover de gymlessen nog zijn gescheiden — en zal steeds met een meisjesnaam en vrouwelijke voornaamwoorden worden aangesproken. De eerste halte van de gendertrein.

Gevoelig

De sociale transitie van een kind door zijn omgeving heeft een psychologische impact. Wie gesocialiseerd wordt, aan wie steeds bevestigd wordt dat hij ‘goed bezig is’, zal zich minder snel vragen stellen bij de volgende stap: de lichamelijke transitie. Die transitie bevat in grote lijnen twee procedures: hormoontherapie — inclusief ‘puberteitsblokkers’ — en chirurgie.

De keuze voor een lichamelijke transitie is onomkeerbaar, en wordt genomen door personen die niet bekwaam zijn om een bankrekening te openen

De lichamelijke transities van minderjarigen worden door voorstanders ontkend of sterk geminimaliseerd. Niet omdat ze niet plaatsvinden, maar omdat ze politiek moeilijk verteerbaar zijn. De keuze voor een lichamelijke transitie is onomkeerbaar, en wordt genomen door personen die niet bekwaam zijn om een bankrekening te openen, te drinken, te stemmen of een tattoo te laten zetten. Mensen, kiezers, stellen vervelende vragen.

Doorbraak

Die ontkenning of minimalisering werd eerder deze maand doorbroken door ‘Do No Harm’, een non-profitorganisatie bevolkt door artsen en andere gezondheidszorgprofessionals die zich inzet tegen de geslachtstransitie van kinderen.

De organisatie stelde een database samen die verspreide informatie over geslachtsingrepen samenbracht. Uit deze database blijkt dat van januari 2019 tot december 2023 minstens 13.994 minderjarigen een transitiebehandeling ondergingen. Daarvan ontvingen 8.579 kinderen hormonen en puberteitsblokkers, en gingen er 5.747 onder het mes. Het merendeel van de procedures werd uitgevoerd bij minderjarigen rond de vijftien jaar.

Met die controverse proberen regionale overheden elk op hun eigen manier om te gaan, onder andere door het al dan niet invoeren van een minimumleeftijd

De gegevens omvatten claims bij de meeste commerciële en publieke verzekeraars, al werden de polissen van Kaiser, een belangrijke verzekeraar, alsook eigen financiering (zonder terugbetaling) niet meegerekend. Hierdoor ligt het eigenlijk aantal behandelingen bijna zeker nog een stuk hoger. De (aan de verzekeraars doorgerekende) kosten van de gekende behandelingen bedroegen overigens zo’n 120 miljoen dollar.

Minimumleeftijd

Geslachtsbehandelingen van minderjarigen zijn controversieel. Met die controverse proberen regionale overheden elk op hun eigen manier om te gaan, onder andere door het al dan niet invoeren van een minimumleeftijd. Die invoering verloopt heel diffuus: sommige deelstaten — vooral in het zuiden en het centrum van het land — verbieden of beperken dit soort procedures, terwijl beide kusten zichzelf in de markt zetten als thuishavens voor geslachtsoperaties op kinderen.

In de zomer blies het Witte Huis van Joe Biden nog warm en koud over deze kwestie. Hoewel het de ‘genderbevestigende zorg’ voor minderjarigen steunde, was het van mening dat chirurgie voorbehouden moest worden aan volwassenen. Althans daar leek het op, want twee weken en een intense lobbycampagne later veranderde het van koers. Al is ‘bevestigde het zijn eerdere koers’ wellicht correcter, want voorafgaan aan die ene uitspraak had de regering-Biden transchirurgie op kinderen voortdurend gesteund.

Wordt zonder twijfel, maar pas na de verkiezingen, vervolgd.

meisjesnaam

Geslachtsoperaties bij kinderen: een groeimarkt in de Verenigde Staten