In Zwitserland kregen bezorgde grootouders gelijk van de rechtbank omdat zij vonden dat de regering niet genoeg blijk van bezorgdheid had gegeven over de kwalijke evolutie van het klimaat. In ons eigen land werd een vergelijkbare demarche van burgers eerder bekroond door het Brusselse hof van beroep waardoor alle overheden van dit land de uitstoot van broeikasgassen sneller moeten reduceren.

Creatief is het in ieder geval om de rechterlijke macht te gebruiken om de uitvoerende tot daden aan te zetten. Die neiging bestaat merkwaardig genoeg zelfs bij politici. In Brussel wil de regering een debat over verbod op onverdoofd slachten over de verkiezingen tillen, en daarom werd het advies van de Raad van State gevraagd. Totaal overbodig, kostelijk, tijdrovend en zinloos, omdat in de twee andere gewesten van dit land het verbod al jaren geleden gestemd is zonder een reprimande van die Raad van State. En nog niet lang geleden liet het hoogste Europees Hof weten dat de religieuze vrijheid niet in gevaar komt met dit verbod.

Nog in Brussel trekken bezorgde inwoners alle juridische registers open om de afbraak van het Zuidpaleis te voorkomen. De Brusselse regering had dat via een speciale ordonnantie snel laten goedkeuren om de nieuwe metrolijn die hopeloos vastzit in de klei van de Zenne niet nog meer te laten vertragen. Dat zal nu zeker het geval zijn door de de juridische actie van de burgers…

Opa’s idee

Het bracht me als bezorgde Brusselse bompa op een idee. Als hoge rechterlijke instanties worden gemobiliseerd over allerhande thema’s, waarvan het ene al belangrijker is dan het andere, waarom het dan niet doen om een politiek van de overheid om te buigen die voor eenieder duidelijk rampzalig is?

Ik wil het over ons geld hebben.

Waarom zou ik niet naar de rechtbank gaan om aan te klagen hoe de Brusselse regering al jaren bijzonder slordig omspringt met ons geld en het langs deuren en vensters naar buiten smijt? Niet voor mezelf natuurlijk, maar voor mijn kinderen en kleinkinderen naar wie de facturen doorgeschoven worden. De bewijslast is zo zwaar dat elke objectieve rechter me waarschijnlijk gelijk zal geven en de regering dwingen om zorgzamer om te gaan met de centen van de Brusselaar.

Om met het einde te beginnen : een begroting in evenwicht was nooit een prioriteit voor de huidige minister van Brusselse financiën, Sven Gatz (Open Vld). Dat was het al evenmin als voor zijn voorganger Guy Van Hengel, toch ook een liberaal. Ze leken wel besmet door het Mathot-virus, naar de beruchte Waalse socialist die urbi et orbi verklaarde dat overheidstekorten even snel verdwijnen als ze komen. In Brussel wordt er Orwelliaanse newspeak gesproken. Er zijn geen schulden meer, het zijn investeringen.

70.000 € golfkosten

Het is niet minister Gatz die voor de catastrofale toestand van de financiën verantwoordelijk is. Hij was enigszins overmoedig toen hij een begroting in evenwicht voor dit jaar beloofde. Maar telkens hij het met zijn collegae had over noodzakelijke maatregelen, deden die of ze hem niet hoorden. Toen hij voorstelde om toch wat te besparen, moest hij het onder druk van de PS bij een symbolische ingreep houden. Gatz zei dan maar dat het aan de volgende regering zal zijn om 1 miljard te besparen.

Alleen al om dit absoluut gebrek aan financiële sérieux aan te klagen, zou ik naar de rechtbank willen trekken. Want ook al liepen de cijfers steeds meer in het rood, toch vond een partij als Ecolo nog geld om subsidies te geven aan bevriende verenigingen, zoals aan een bobo-frituur in Sint Gillis die al eens een spreker uitnodigde of aan een theater dat een smak geld kreeg om een ‘belangrijk’ stuk op te voeren.

Daarmee zou ik een rechter waarschijnlijk niet kunnen overtuigen. Hier gaat over akkefietjes, bedenkelijke vriendjespolitiek waaraan ook de Vlaamse regering zich wel eens schuldig wil maken.

Daarom zou ik het dan hebben over de bedenkingen van het Rekenhof, dat jaar na jaar de manier aanklaagt waarop de ‘autonome’ onderdelen van de administratie werken. Gelden worden op onverantwoorde manier besteed, dienstauto’s verleend aan wie er geen recht of heeft. De rekeningen zijn zelden transparant; het Rekenhof zou niet strenger kunnen zijn, maar veranderen doet er niet veel. Le Soir bracht niet zo lang geleden uit dat de directeur van Paradigm, de regionale dienst voor informatica liefst 70.000 € besteedde aan golfevenementen als ‘netwerkvorming’.

Overbevolkte kabinetten

Het goede voorbeeld geven is aan de ministers niet besteed. Ondanks de tekorten trekken ze zelf hun broeksriem niet aan. De Brusselse kabinetten zijn de dichtsbevolkte van het land. Ik weet dat ik het al vaak geschreven heb, maar ik zal het blijven herhalen : minister-president Vervoort (PS) heeft dubbel zoveel medewerkers als Jan Jambon, die voor vijf keer meer onderdanen werkt. En alle andere kabinetten zijn veel uitgebreider dan die van hun Vlaamse collega’s.

Mag ik hieraan nog wat toevoegen, edelachtbare, zou ik de rechter dan vragen.

Ik zou het dan hebben over de oplopende kosten van de nieuwe metrolijn en hoe dit megalomaan project op een drafje is beslist op het einde van de vorige regering. De kosten belopen nu al 4,5 miljard €. Minister Gatz gaf ootmoedig toe dat hij niet weet hoe dit betaald zal worden.

En zal ik het dan hebben over de 19 Brusselse gemeenten, die jarenlang watermaatschappij Vivaqua hebben laten verzuipen terwijl de beheerders exuberante vergoedingen uitbetaald kregen? Nu willen ze dat het gewest een reddingsboei van 1 miljard toewerpt. Ik zal geen spiekbriefje nodig hebben om het er dan nog even te hebben over hoe beslist werd om massaal veel sociale woningen te bouwen, zonder dat daarvoor geld in kas was.

Net zomin als we zomaar kunnen toekijken als een regering niet het nodige doet om ons klimaat te redden, kunnen burgers het zich veroorloven om passief blijven toekijken als hun bestuurders roekeloos omgaan met ons belastinggeld. Dat de universiteit van Namen heeft uitgerekend hoe binnen vier jaar het tekort zal opgelopen zijn tot 1 miljard, op een begroting van 6 miljard, en dat de schulden maar liefst 17 miljard zullen belopen, waarop bijna een half miljard € interesten zullen moeten betaald worden. Dat baart blijkbaar geen Brussels regeringslid zorgen.

Deze opa daarentegen ligt daar wel wakker van. Kan iemand me de weg naar rechtbank vertellen?

metrolijn

Opa naar de rechtbank!

Brusselse boekhouding danst op een slappe koord