Het ergste van de coronacrisis lijkt achter de rug, het fameuze GEMS-expertencenakel is opgedoekt, de virologen mogen terug naar hun leslokalen en laboratoria. Marc Van Ranst, tot voor kort een even vaste TV-waarde als het testbeeld, is een vervlogen nachtmerrie, weg met deze man. Dat had u gedacht. De Morgen heeft hem opgevist om tweewekelijks, afwisselend met privé-bejaardenhelpster Els Van Doesburg (N-VA), een column te verzorgen. Ik heb hem voor u gelezen: er staat niets in, u hoeft er dus ook uw pc niet voor aan te zetten, want dat speelt alleen Vladimir Poetin in de kaart. Zo weten we nu dankzij de overheidscampagne ‘Ik heb impact’. Een formidabel actieplan rond energiebezuiniging waarmee het over & out is voor Rusland, als olie- en gasleverancier.

Wanbestuur

Zuinigheid, het werd ons thuis van jongs af ingeprent. De koelkast niet gans de dag laten openstaan, daar is niets mis mee. Ons moeder deed de TV uit van zodra het elektriciteitsverbruik onverantwoord werd geacht, zoals bij regeringsmededelingen en de shows van Jan Theys. Maar nu wordt dat gezond huismoederverstand een staatszaak, en dat heeft alles te maken met de drift van de overheid om zich met ons privé leven te bemoeien via, jawel, campagnes.

Wetten en regels volstaan niet, het gedrag van de burger moet gestuurd en bijgestuurd worden, met morele argumenten, gedrenkt in een bad van culpabilisering.Dat doen ook de woke-ideologen, er is een opvallende gelijkenis. Meestal wordt er geknepen in onze burgerzin, verantwoordelijkheidsgevoel, sociaal besef, weldenkendheid, maar snel verandert dit in het opzadelen van schuldgevoelens. We doen niet genoeg, we moeten een tandje bij steken, het juiste doen en het foute laten. Politieke correctheid in woord en daad. Het is niet echt van moeten, maar wie niet meedoet zou in China alvast slechte punten krijgen op zijn burgerrapport.

De goede doelenshows zoals de Warmste Week behoren daar toe, maar veel sterker en dwingender zijn de thematische, gedragsbepalende campagnes die als het engeltje op de rechterschouder meekijken en ingrijpen in de meest banale onderdelen van het dagelijks leven. Het gras niet meer maaien voor de biodiversiteit. Vegetarisch barbecuen voor het klimaat. Vooral geen vuurtjes stoken in de tuin. En dus nu de campagne ‘Ik heb impact’, met als ondertitel: ‘Ga slim om met energie, zo helpen we Oekraïne’.

Toverkunst en zwarte magie

Huh? Impact zei u? Slim? De bedenker van die ezelsbrug weet waar de lamp brandt. De Belgische overheid kreeg werkelijk niks meer voor mekaar op vlak van energievoorziening, sinds Verhofstadt onze elektriciteitsproductie inclusief kernpark verpatste aan de Fransen. Elke herfst duiken de afschakelingsplannen weer op, elk jaar staat de kernuitstap weer op het menu zonder dat dit degelijk becijferd is, en met de groene inbreng is het alleen maar erger geworden.

Dus wordt er naar het plan B gegrepen: alles draait in de soep, maak de mensen wijs dat het probleem aan hen ligt, dat zij het dus moeten oplossen, en fabriceer daartoe een soort catechismus, vol tips voor handelingen en rituelen waarmee het kwaad bezworen wordt.

U begrijpt: dit gaat over toverkunst en zwarte magie, we zitten weer in de middeleeuwen, zo niet bij de Kelten. Het monster Poetin valt niet te temmen, het licht zal uitgaan, tenzij met hulp van bovenaf, en die hulp kunnen we afsmeken via werken en gebeden, simpele handelingen die iedereen kan uitvoeren, en die de samenhorigheid bevorderen. Helaas, beste mensen, energie-expert Ronnie Belmans van EnergyVille becijferde al dat het voor Vladimir Poetin en zijn olie geen moer uitmaakt of u de microgolfoven dan wel het fornuis gebruikt. Noteer tevens dat aardappelen in de microgolf alleen puree opleveren, nooit gebakken patatjes.

Exorcisme

Het gaat echter over de perceptie en het idee. Magie duikt op waar de onkunde zich verbergt. De overheid verblijft in een wachtkamer van lopende zaken tot aan de volgende verkiezingen. Er moet gewoon tijd gewonnen worden. Naast brood en spelen, voetbal en Big Brother, moet het volk ook zinnige bezigheden aangepraat krijgen, hartverwarmende opdrachten die de illusie geven dat we euh… impact hebben. Een groot deel van het groene discours draait rond deze gedragssturing, die varieert van verkeersdrempels, over de maai-mei-niet-actie, tot zich niet meer wassen en in bamboeschoeisel rondlopen. Het echte effect zit tussen de twee oren.

Vandaag maken we een nieuwe opstoot mee van dat officiëel exorcisme. Door het voor te stellen alsof u via de aangeraden rituelen energie bespaart én Oekraïne helpt, doet men vergeten dat wij door een cacistocratie geregeerd worden, een regime van corrupten en onbekwamen die er niet voor kunnen zorgen dat het licht aanblijft. De strijd tegen Satan wordt in de keuken beslecht, via een Voodoo-ritueel dat bovendien goed is voor uw portemonnee, hoe wonderlijk is dat.

Het Belgische naai-atelier

Die truc om rituele handelingen aan te bevelen of op te leggen die geknoei moeten verdoezelen, is vaste kost in Absurdistan. Heel de Belgische covid-strategie was erop gebaseerd. Terwijl hoger vernoemde opperviroloog de dagelijkse televisiemis opdroeg, moest de gewone man/vrouw het kwaad bezweren door ’s avonds binnen te blijven, op de trein naar Oostende aan het raam te gaan zitten (heen maar niet terug), de toegang tot het toilet bij privé-feestjes te verbieden, niet op een bank plaatsnemen in het park enzovoort. Het zijn maar een paar voorbeelden van magisch handelen in tijden van onheil.

En dan waren er uiteraard de attributen die in geen enkel bezweringsritueel mogen ontbreken: de maskers. Toen in het begin van de coronacrisis bleek dat minister van ongezondheid Maggie De Block de mondmaskervoorraad had laten verbranden, gebeurden er twee dingen. Eerst hielden de virologische hogepriesters vol dat die maskers helemaal niet nodig waren. In een volgende fase, toen de leugen niet vol te houden was, ging men over tot de daad, en werd elke vrouwelijke burger aangeraden om haar bh in twee te knippen en er mondmaskers van te maken. Dat was april 2020, nu net twee jaar geleden.

Zo gezegd zo gedaan: de naaimachines ratelden dag en nacht, de tips voor het betere stikwerk gingen van Twitter over Instagram tot de Boerinnenbond en de vrouwenbladen rond. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe rekkelijk en volgzaam de doorsnee burger is, en wat men van ons allemaal gedaan krijgt. Het Belgische naai-atelier werd een voorbeeld voor Europa, en een perfecte oefening voor de huidige surrealistische ‘Ik heb impact’-campagne. Momenteel worden alle bij elkaar passende bh-helften opgezocht en terug aan mekaar genaaid, een ont-maskering die bij de juiste temperatuur Erika Vlieghe tot een ware sexbom opwerkt waar zelfs Vladimir Poetin zich aan zou kunnen verbranden. Impact!

Niemand minder dan de ex-komiek Vladimir Zelinski lacht zich vast een breuk met de micro-oorlogjes in de keukens van de Lage Landen, terwijl Tsjechië tanks aan Oekraïne levert. Ironisch genoeg van Russische makelij. Zoals ik al eerder zei: we hoeven geen grappen te verzinnen, humor is overal en de realiteit zelf is een karikatuur. Gewoon de muis zoeken, en even in de microgolf, meer moet dat niet zijn.

‘Terug naar Malpertus – Over humor en satire in woketijden’ (Johan Sanctorum) is herdrukt en terug beschikbaar. Neem voor het boeken van een lezing hierover contact op met de auteur.

microgolf

De magie van de microgolf: PoeTinnepatat voor Oekraïne