Jarenlang speelde hij een prominente rol bij de Vlaamse Volksbeweging en trok hij ook overtuigd mee aan de Doorbraak-kar, maar zie, vandaag schopt Peter De Roover het als overtuigd Vlaams-nationalist tot Kamervoorzitter. ‘Het zou toch oerdom zijn om deze functie alleen aan notoire belgicisten over te laten?’

Een oudstrijder van de Vlaamse beweging voor wie het einde van dit land jarenlang een politieke topprioriteit was, wordt nu de eerste burger van het land. De ironie daarvan zal u ongetwijfeld ook niet ontgaan zijn?

Peter De Roover: ‘We moeten daar niet flauw over doen, dit is niet mijn jeugddroom die uitkomt, maar tegelijk hebben wij als partij natuurlijk ook nooit een lege stoel-politiek gevoerd. We hebben intussen al federale ministerposten ingevuld, we hebben commissievoorzitters gehad, noem maar op. Het zou wat vreemd zijn om overal onze rol te spelen en dit nu plots niet te willen doen. Toegegeven, ik bevind me nu in een licht schizofrene toestand. Enerzijds ben ik een Kamerlid en N-VA’er die zijn kiezers van 9 juni moet bedienen, anderzijds ben ik hier nu ook unaniem verkozen door 150 collega-Kamerleden. Maar zolang dit niveau bepaalde bevoegdheden heeft, is het in ieders belang – niet in het minst van de 60 procent Vlamingen in dit land – dat die zo goed mogelijk worden uitgeoefend.’

Kan u geloofwaardig deel uitmaken van een instelling die u op termijn toch liefst ontbonden zou zien?

‘Met permissie gezegd, ik vind dat zelfs een eerder domme vraag (grijnst). Het zou toch al te dwaas zijn om het aan anderen over te laten wanneer je als partij ook volwaardig deel uitmaakt van het systeem? Kijk overigens eens naar de communisten van PVDA of het VB: ook zij bevechten het systeem maar dragen intussen mensen voor als commissievoorzitter. Het zou toch oerdom zijn om deze functie alleen aan notoire belgicisten over te laten? En wat er op termijn moet gebeuren met deze instelling, dat zal naar alle waarschijnlijkheid ook in dit orgaan beslist worden. Tenzij je een echt revolutionair discours hanteert uiteraard, maar dat doen wij nadrukkelijk niet. We zullen dus voorlopig moeten blijven functioneren binnen de instellingen die er zijn, onverminderd de ambitie van het Kamerlid De Roover om zoveel mogelijk bevoegdheden naar Vlaanderen over te hevelen.’

Doet u uw politieke tegenstanders hiermee toch geen geweldig cadeau? Peter De Roover als fractieleider was voor hen veel lastiger en gevaarlijker dan Peter De Roover als Kamervoorzitter?

‘Dat klopt wellicht, maar ik ben intussen zowel fractieleider geweest van een partij die in de regering zat als van een partij die een oppositierol vervulde. De kans zit er nu in dat mijn fractie deel uitmaakt van de volgende coalitie, en dat biedt dus ook mogelijkheden om dit huis zwaarder te laten wegen de komende jaren. Dat is al veel langer een van mijn grote ambities, en het lijkt me weinig zinvol om die uit te stellen tot het ogenblik dat dit land de in onze ogen perfecte structuur heeft gekregen.’

In welke mate heeft ook de overweging meegespeeld dat – met uw karakter en aanpak – een rol als fractieleider in de oppositie u wellicht beter lag dan die van fractieleider van een regeringspartij?

‘Dat klopt als een bus. Ik heb me hier de voorbije vijf jaar als een vis in het water gevoeld, omdat je als fractieleider van een oppositiepartij nu eenmaal ook meer vrijheid geniet.’

Waarom wilde u deze job zo graag? Er komen binnenkort misschien ook andere vacatures vrij waarin u politiek misschien een stuk nadrukkelijker aanwezig kon blijven?

‘Binnen een partij die – als alles goed loopt – de grootste zal zijn binnen de nieuwe coalitie kan je als Kamervoorzitter op alle beslissingsniveaus aanwezig zijn en daar ook effectief je zegje doen. En laat het duidelijk zijn dat ik dat ook zál doen. Het klopt dat ik bepaalde standpunten misschien minder zelf zal kunnen verwoorden of naar buiten brengen, maar dat zal me hoegenaamd niet beletten om die standpunten intern mee vorm te geven. Het belang daarvan moeten we absoluut niet onderschatten.’

Van een Kamervoorzitter wordt verwacht dat hij zich boven de partijen kan stellen: dat wordt een lastige opdracht voor iemand met een vaak uitgesproken en scherpe mening zoals u?

‘Elke keuze heeft nu eenmaal voor- en nadelen. En doordat ik me wat neutraler zal moeten opstellen als Kamervoorzitter zal mijn visibiliteit misschien ook iets minder zijn, maar tegelijkertijd kunnen de keuzes die ik in deze functie maak wél van groot belang zijn voor de invulling van het begrip “parlementaire democratie” in dit land.’

Het parlement staat in mijn ogen nog altijd veel dichter bij de burger staat dan andere “machten” zoals de journalistiek of de rechterlijke macht

De rol van de wetgevende macht – in eerste instantie de Kamer dus – werd de voorbije jaren behoorlijk uitgehold, ten voordele van die van de partijen en de uitvoerende macht. Het gevoel voor democratie bij de burger lijkt hierdoor ook almaar meer ondermijnd te worden: ziet u op dit vlak dan ook een rol voor zichzelf weggelegd?

‘Je moet altijd bescheiden blijven in het leven, maar het klopt uiteraard dat ik in mijn nieuwe rol hiervoor wellicht wat meer ruimte krijg. Al was het maar om het maatschappelijke debat toch wat nadrukkelijker in die richting te duwen. Je hoort vandaag zelfs al regelmatig de vraag opduiken of we eigenlijk nog wel een parlement nodig hebben. Dat is bijzonder pijnlijk voor de democratische orde, al was het maar omdat het parlement in mijn ogen nog altijd veel dichter bij de burger staat dan andere “machten” zoals de journalistiek of de rechterlijke macht. Het is immers de burger die dit huis samenstelt.’

‘Je kan eindeloos discussiëren over wat nu het beste parlementaire systeem is, maar ook hier bestaat de perfectie niet. Ik denk dat het dan ook niet zo gek is dat iemand zoals ik, die zich de voorbije jaren in dit parlement toch al behoorlijk heeft gemanifesteerd, nu deze taak opneemt. Het parlement is overigens niet alleen een wetgevende macht, het is ook een controlerende macht. Tegenspraak is altijd nuttig.’

Het heeft er alle schijn van dat we afstevenen op een federale regering onder leiding van Bart De Wever, en dus ook N-VA. De verwachtingen bij jullie kiezers zijn al jarenlang hooggespannen, en dat zal wellicht niet verminderen nu jullie zelfs de premier mogen leveren: het wordt een bijzonder grote uitdaging voor de partij om niet onder de lat door te gaan?

‘Het mag natuurlijk nooit de ambitie zijn om onder de lat door te gaan, maar de omstandigheden zijn niet altijd een bondgenoot. Dit gezegd zijnde: je kan zo’n zware uitdaging enkel ontlopen door ze niet aan te gaan. Maar u heeft natuurlijk gelijk: de verwachtingen bij onze achterban zijn bijzonder hooggespannen, terwijl we natuurlijk niet over een absolute meerderheid beschikken en dus ook rekening moeten houden met de wenslijstjes van andere partijen.’

‘Er zal de volgende jaren dus ongetwijfeld ook wel wat modder op ons kostuum komen, maar dat lijkt me onvermijdelijk. Het wordt een best pittige rit, maar ik ga liever die uitdaging aan dan aan de kant te blijven staan en me verder op mijn tuin te storten. Dan ga ik liever in de frontlinie staan.’

ministerposten

Brusselse bombrieven

Peter De Roover: ‘Er zal de komende jaren flink wat modder op ons kostuum komen’