‘De regeringsvorming gaat uitzonderlijk goed vooruit’, wisten de kranten de voorbije week.

Er is geen enkele objectieve maatstaf om die stelling te staven, maar wij Belgen zijn daarin zeer goed getraind. Vanaf het moment dat de koning een koninklijk ‘formateur’ aanstelt in plaats van een koninklijk ‘verkenner’, ‘verduidelijker’ of ’tijdverschijter’, weten we het: ‘Het gaat hier verdomd goed vooruit’. Dan zijn we weer een paar maanden tevreden. Een jaar kan ook.

‘Goed vooruit gaan’ is een relatief en rekbaar begrip. In een volgende stap zal de formateur dan wel uitleggen dat snelheid niet alles is. Dat we beter ‘een goed onderhandeld regeerakkoord hebben dan vijf jaar ruzie’. En dan zullen we opnieuw begripvol knikken en ons voorbereiden op vijf jaar ruzie. Wij zijn brave mensen.

Mooi verhaal

Volgens de Wetstraatpers gaat alles zo goed vooruit omwille van de bromance tussen Bart De Wever en Conner Rousseau. Een bromance tussen politici is altijd een mooi verhaal dat mensen graag lezen. En dan wil de pers al eens een paar minder belangrijke feiten over het hoofd zien. Zoals een put van 27 miljard en totaal tegengestelde meningen over hoe die moet weggewerkt.

Maar al bij al zijn we gezegend, met deze twee messiassen van de vooruitgang. Wat zeg ik? Twee? Vier als je Bouchez en Mahdi meetelt. Het enige probleem is dat ze elk een andere richting uit willen. Iets wat onder messiassen wel eens voor problemen wil zorgen. En dat doet het ook. Vooral de voorzitter van Vooruit doet het messiascomplex zodanig verbleken dat zelfs kerkjuristen als Rik Torfs het in academische kringen naar verluidt wel eens over het ‘Conner Rousseau-complex’ hebben.

Sinds de brave borst als lijstduwer een monsterscore heeft gehaald bij de verkiezingen staat er geen maat meer op zijn aantal meningen en preken. En dan nog als lijstduwer! Weliswaar op een lijst waarvan de media angstvallig verborgen wie ze trok, maar toch.

Tot voor kort beperkte Conner zijn preken tot de eigen ‘matekes’. Maar sinds die 75.801 voorkeurstemmen meent hij ook de lezers van De Tijd de les te moeten spellen. ‘Hebt u ooit al een BYD zien rijden? Build Your Dreams’, vraagt hij hen in een opiniestuk. ‘Laat u niet vangen door de Engelse merknaam; deze economische aanval op vier wielen is voor 100 procent in Chinese handen.’ Je ziet De Tijd-lezers bijna collectief uit hun fauteuil vallen. ‘Serieus? In Chinese handen? Wist ik niks van. Waarom is dat dan in het Engels?’

Gebakken lucht

In datzelfde opiniestuk eist hij trouwens van Europa dat sommige investeringen buiten de begroting moeten worden gehouden. Kwestie van het land niet kapot te besparen. Dat is zo ongeveer wat Europa aanbiedt op voorwaarde dat het land niet verder kapot wordt verspild. Maar dat houdt Conner niet tegen om het toch maar in de groep te gooien. Net als zijn analyse van de Waalse regering trouwens. Sinds de PS er niet meer inzit, is het allemaal gebakken lucht.

En als iemand nog durft beweren dat de regering in wording centrumrechts is, kan hij zijn nieuwe Romavrienden met matrakken verwachten. ‘Het is een relanceregering of ik ga naar huis’, gilde hij aan de onderhandelingstafel. Waarna de formateur in zichzelf denkt: ‘Schattig toch’.

Het gedrag van Rousseau werkt de andere partijen rond de tafel danig op de zenuwen. Vooral de zeer gefrustreerde Sammy Mahdi, die zichzelf heeft uitgeroepen tot de verrassing van de verkiezingen. Sammy zag zichzelf graag in de rol van jongen die altijd moeilijk deed, maar Conner is hem altijd te snel af. Meer dan een beteuterd ‘maar ik heb dat ook geëist’ krijgt hij er doorgaans niet tussen. Deze regering is nog niet begonnen of Sammy is alweer het vijfde wiel aan de wagen. Hij raakt er niet echt tussen, in de bromance. Conner houdt niet zo van bruin mannen.

Nee, de regeringsvorming gaat niet van een leien dakje lopen. Bromance of niet. Begroting, staatshervorming en belastingen bewaren ze voor het allerlaatst. Dan begint het vuurwerk pas echt. België kan als land alleen functioneren als het uit minstens twee landen bestaat.

monsterscore

Hoe sterk is de bromance?