Voor de term «braderie» geeft de Robert op bladzijde 546 van deel I – dat logischerwijze de letters A, B en C behandelt – de definitie die u hiernaast kunt lezen. Bij een braderie, meent de Robert, gaat het om een publiek evenement, gewoonlijk in open lucht, en hij volgt hierin de Larousse van 1856.

Spreken over een «braderie publique», zoals het Gentse stadsbestuur meent te moeten doen, is dus lichtjes belachelijk maar wel gewichtig en typisch voor een bestuur dat aan logorroe lijdt en graag een zelfverzonnen woordje Frans laat horen.

Erger is dat ze evengoed en beter braderij hadden kunnen zeggen, want als we een etymologisch woordenboek ter hand nemen lezen we: Foire annuelle dans les villes flamandes et du nord de la France, où l’on vend à des prix inférieurs à la normale certains articles (vêtements ou objets usagés) ; emprunté au m. néerl. braderie « rôtisserie, restaurant à bon marché » ; terme formé à partir du rad. de braden « rôtir » (brader) et du suff. fr. –erie (VERDAM).
Vrij vertaald: gebraden worsten, vodderijen en winkeldochters op straat verkopen, daar komt het op neer.

Het is een oorspronkelijk Nederlands woord, vroede bestuurderen, en dus is er geen reden om chic te doen en onnozelweg te paraderen met een huisbereide Franse uitdrukking …die in het Frans niet voorkomt.
Onthouden jullie het voor volgend jaar? Het is braderie, of duugeweun een braaderaaie, een typisch negentiende-eeuws Gents woord, een substantief dat het zonder adjectief kan stellen.

namaakfrans

Te duidelijk willen zijn maakt een wat dommige indruk