Dewinter werd in De zevende dag naar een een-tegen-allendebat geleid. Een zoveelste journalistieke blunder van de VRT en een illustratie van hun aanbidding van de linkse kerk. Hoewel gewaarschuwd voor de iden van maart rolde boreale bastard Dewinter met beide wielen vooruit in de voor hem opgezette val en zakte al snel weg in doordrammen en iedereen het woord ontnemen. In een debat zijn de volumeknop en de stormram penselen van onmacht op een canvas van ignorantie. Als het Vlaams Belang ooit een partij van betekenis wil worden, heeft het nood aan intellectuele, flegmatische en charismatische debaters, geen woordenbullebakken. Minder Wilders, meer Baudet.

Tuttebelletje Van Bossuyt kwam in diezelfde Zevende dag de debatles van De Wever aan Almaci ongedaan maken. Zelfs de totale afgang over salariswagens van Jeune Premier Calvo in De afspraak werd door Anneleen vakkundig de nek omgewrongen. Ze kan in Oost-Vlaanderen samen met Joke Schauvliege een Calimerocampagne van de schaamte gaan voeren. Het wordt drummen voor eierschalen.

De heilige salariskoe

Als het van de smurfen afhangt wordt onze heilige koe vervangen door een Frankenstein-muilezel die geen C02-scheten laat, en worden de kerncentrales vervangen door C02-spuwende gascentrales. Zoek de contradictie. Groen wil dan weer mijn Koreaanse meikever weg en beslist zo om mijn salaris met 500 euro naar beneden te halen en te verdelen onder fietskoeriers en openbaar-vervoerjunkies. Na iedereen een Volkswagen, nu iedereen op de trein. Meteen onze vrijheid geboeid door rittententakels en urentabellen waardoor we overal te vroeg of te laat komen, als we er al geraken. Het probleem start wanneer machinisten door het openbaar vervoer te laat op hun werk komen.

Op de trein kan je tussen Gent en Melle het meesterwerk van Anuna klimata uitlezen. Het boek is zo mager als de maaltijden die ze verorbert. Maar ik werd geïnspireerd. Ik heb besloten om het klimaat een handje toe te steken door één maaltijd per dag vegetarisch te eten. Vanaf vandaag geen biefstuk of kotelet meer bij mijn ontbijt. Ziezo, de veestapel met gastronomische CO2-uitlaten ingeperkt. Nu nog met de bakfiets naar de yogales en af en toe een lijntje coke snuiven en ik mag samen met Almaci naar het parlement of ik kan lid worden van de ninjadojo van Nic Balthazar.

Vechten tegen de cocaïnekaai

Antwerpen is het Chicago van de 21ste eeuw of het Medellin van het Westen. Terwijl militairen politietaken waarnemen, voeren robocops militaire missies uit om granaatgooiende gangsters te vatten. Broeder Beke wou met zijn tank een handje toesteken maar mocht de lage emissiezone niet binnen. Vorig jaar werd tussen de bananen en de suikerbonen 40 ton cocaïne ontdekt en in beslag genomen. Helaas slechts een procentje van wat verhandeld wordt. In de stad van de eeuwige sneeuw wordt 10 gram coke sneller aan de deur geleverd dan een pizza, en in de toiletten worden meer neuzen gepoederd dan blazen geleegd.

Ik moet toegeven, toen De Wever en Beels een politieke romance startten vroeg ik mij ook af welke substantie in hun neus verdwenen was. Beels wil het cokesnuiven decriminaliseren, want eenmaal in de gevangenis opgesloten stemmen haar kiezers niet meer. Volgens experten zijn cokesnuivers te herkennen aan volgende symptomen: ze zijn opgewekt, energiek, overmoedig, zelfverzekerd, rusteloos, opvliegend, geïrriteerd en praten veel maar luisteren slecht. Met andere woorden het profiel van de Antwerpse gemeenteraad of het Vlaams Parlement. Hoewel bij het lezen van de symptomen moest ik ook spontaan denken aan Kathleen Cools en Linda De Win.

De bidet van Baudet

Politiek speelt zich reeds geruime tijd niet meer af rond de kerktoren of rond het frietkot op de markt. De Belgische grenzen zijn er enkel nog om te bepalen wie voor de Belgische voetbalploeg mag aantreden. De politieke besluitvorming en de verkiezingscampagnes worden beïnvloed of gevormd door internationale lobbygroepen, terroristische aanslagen in het buitenland, verdragen afgesloten in Marrakesch, Rio en Parijs, de Brexit, exportproducten uit Colombia, Trumps waanvoorstellingen of door de Chinese drang naar economische werelddominantie.

Neem nu Nederland, daar werd de verkiezingsuitslag bepaald door de internationale klimaatconferenties, de Brexit en de aanslagen in New Zeeland en vooral in Utrecht. Voor de Nederlanders was de schrik voor het einde van de maand groter dan deze voor het einde van de wereld. Maar ook de angst voor het verliezen van de eigen identiteit door EU-betutteling en migratie was een bepalende factor bij het uitbrengen van hun stem.

Externe internationale factoren beslisten zo welke politieke partij straks hun beleid rond sociale zekerheid, mobiliteit, onderwijs, gezondheidszorg enz zal bepalen. Het Forum voor Democratie van dandy Baudet had deze thema’s zelfs niet in het verkiezingsprogramma opgenomen. Dienen we onze democratie en onze maatschappij als we onze stem straks laten afhangen van internationale angstpsychoses? Angst is een slechte raadgever en een machiavelliaanse kiesfluisteraar.

New Zeeland

Ik stem, dus ik ben een wereldburger