Een groene furie raast over het land. Donderpreken, zwarte vlaggen, betogingen tegen ‘het fascisme’, spandoeken die het ‘verraad’ aanklagen, het kan niet op. Groen is op vele plaatsen buiten de prijzen gevallen. Dat wordt opgevat als niets minder dan een nederlaag voor de democratie en een ramp voor Vlaanderen. De dreunende laarzen zijn in aantocht, dit land bezwijkt voor de bruine golf. Zeg niet dat we u niet verwittigd hebben.

‘Heel wat Gentenaars verzamelen voor het stadhuis om te protesteren’, blokletterde de webstek van DM. De VRT telde er 250. Andere kranten spraken over ‘enkele tientallen’. Laten we zeggen dat Groen zijn aanhang snel-snel heeft gemobiliseerd –naar verluidt hingen de etiketten van de Action nog aan de kaarsjes – om te protesteren tegen de manier waarop ze aan de kant werden gezet tijdens de tumultueuze Gentse coalitie-onderhandelingen. Terwijl een buitenstaander denkt: dat is toch gewoon het politieke spel, dat zich overal afspeelt tussen De Panne en Maaseik?

Het is de onderliggende reden waarom de mayonaise dit keer niet pakte: de Gentse groene khmers zijn simpelweg niet meer gewoon van over een tekst te onderhandelen

Foto’s zeggen soms meer dan 1.000 woorden. Het beteuterde gezicht van Filip Watteeuw, sowieso al geen vrolijke Hans, is dat van een regent die een levenslang mandaat voor zich zag weggelegd, in een stad die per definitie een ‘progressief bestuur’ moest hebben. Het is de onderliggende reden waarom de mayonaise dit keer niet pakte: de Gentse groene Khmers zijn simpelweg niet meer gewoon over een tekst te onderhandelen.

De verslaving aan de macht heeft vele gezichten. Altijd lijken ze, zelfs als kiesdrempelpartijtje, te kamperen op een soort moral highground, die hen incontournable moet maken. Helaas, elke verkiezing legt de kaarten opnieuw, anders hoeven we ze niet te houden. Ook al gaat er veel theater mee gepaard, ervoor en erna. Zijn de groenen slechte verliezers, of gewoon slechte democraten?

‘Paria-dorp’ Ranst

Ranstse ex-schepen Luc Redig (Groen) verliest job en gewaagt van een ‘staatsgreep’. (Belga)

Op zo’n moment komt de ware aard boven van de lui die iedereen lessen geven in democratie. N-VA-lijststrekker Anneleen Van Bossuyt wordt bij het verlaten van het stadhuis door de groene aanhang uitgejouwd. De reden is onduidelijk: het zijn de kameraden van Vooruit die ‘verraat’ hebben gepleegd door het linkse front op te blazen, Van Bossuyt moest blij zijn met een extra dag verlof.

De manier waarop groenen met verkiezingsuitslagen en hun afwikkeling omgaan, doet vermoeden dat ze verkiezingen eerder beschouwen als rituelen dan als echte volksraadplegingen

We hebben het dan nog maar over de N-VA, de partij die, onder dwang van de systeempartijen, het cordon sanitaire tot op vandaag stevig gesloten houdt, tot ergernis van half kiesgerechtigd Vlaanderen. In Ranst, een onooglijk gat in de Antwerpse Voorkempen, lukte dat niet, en wordt er gemokt omdat twee lokale partijen een bestuursakkoord tekenden met het Vlaams Belang.

Oeps, de jaren ’30 zijn helemaal terug. Alle internationale media zijn ondertussen neergestreken om dit ‘paria-dorp’ (zoals een Nederlandse nieuwssite het betitelde) en zijn inboorlingen te komen aanschouwen. Het is natuurlijk vooral de trammelant van wie uit de boot is gevallen, die de media aantrekt.

Ook in Ranst zijn het vooral de groenen die misbaar maken. Een uittredend schepen zwaait met de zwarte vlag terwijl het nieuwe bestuur een persconferentie geeft. Hier dezelfde verontwaardiging: democratie staat blijkbaar alleen ten dienste van de eigen ideologie, zo niet grijpt er een ‘machtsgreep van de oude politieke cultuur’ plaats. Dat zijn zware woorden van slechte verliezers. De manier waarop groenen met verkiezingsuitslagen en hun afwikkeling omgaan, doet vermoeden dat ze verkiezingen eerder beschouwen als rituelen dan als echte volksraadplegingen. Andermaal: is Groen wel een democratische partij?

Empathie te Ninof

Dominique Willaert, Denderexpert. (JS)

In Ninove is het probleem van de coalities van de baan. Het stelselmatig weren van de partij die de samenlevingsproblemen benoemde, heeft de bevolking zodanig geradicaliseerd dat D’haeseleer en Forza Ninove het de volgende zes jaar alleen voor het zeggen krijgen. Grote consternatie weerom, maar geen paniek.

‘Het cordon is niet gesneuveld, het is zelfs versterkt, want Forza Ninove bestuurt zonder ons’, roepen de systeempartijen in koor. In het land van de simpelen is het prettig dromen. De volmachten en de ziekenbriefjes zijn nu de laatste strohalmen voor de verliezers om de verkiezingen alsnog ongeldig te laten verklaren. Waarbij ze beseffen dat een nieuwe stembusgang Forza wellicht nog een grotere meerderheid zou opleveren.

Radicaal-rechtse stemmers worden als marginalen en sociopaten beschouwd, die geen banbliksems verdienen maar medelijden, en nog niet verloren zijn voor een terugkeer naar de juiste stal

Terwijl de groenen blijven sakkeren, is er nu bij links een nieuwe stroming die pleit voor ‘meer empathie’ jegens de VB-kiezer. Daartoe streek de onvermoeibare activist Dominique Willaert zelfs een paar maanden in Ninove neer. Hij is ondertussen een echte Dender-expert geworden, en schreef er een boek over. De teneur van de extreemlinkse therapeut is, dat de arme Ninovieter zich laat misleiden, en dat men empathie moet betonen voor diens penibele situatie. Radicaal-rechtse stemmers worden als marginalen en sociopaten beschouwd, die geen banbliksems verdienen maar medelijden, en nog niet verloren zijn voor een terugkeer naar de juiste stal. Willaert was een van de initiatiefnemers van de open brief waarin het Gentse middenveld aandrong op een progressief Gents bestuur.

Boycot

Jean-Marie Dedecker: ‘Het casino moet draaien’. (JS)

Daarmee is de cirkel rond. Er is verongelijktheid, chagrijn, een raar soort meewarigheid met de foute kiezer, en weerom dreigementen. Niet alleen vanuit Groen. In Ranst verkondigt uittredend burgemeester Johan De Ryck (N-VA) letterlijk dat het nieuwe bestuur met een VB-schepen ‘de banden met de hogere overheid doorknipt’, en dat dossiers van zijn gemeente vanaf heden ‘niet bepaald boven op de stapel zullen terecht komen’ (De Zondag, 20/10).

Waarlijk? Pestgedrag van de Vlaamse overheid jegens gemeenten waarin het VB mee bestuurt? Jean-Marie Dedecker heeft het in HLN ronduit over een op til staande boycot vanwege de Vlaamse administratie, waar de top politiek benoemd is. En slikte vervolgens zijn afkeer van de lokale N-VA in. Het casino moet draaien.

Vlaanderen heeft er zo een nieuwe toeristische attractie bij: de paria-dorpen. Ze worden stevig omheind en zullen tal van bezoekers aantrekken, zoals indertijd de Afrikaanse dorpen van Leopold II. Maar dit keer met groene security guards. Het geheel gesuperviseerd door pater Dominique Willaert, de man die de zwarten begrijpt en heropvoedt. Hoog Bezoek wordt verwacht.

Ninovieter

Bezoekt nu het paria-dorp Ranst