Vrijdag vierden zij die proclameren liberalen te zijn: 175 jaar liberalisme in België. Voor het groot vieringscongres daagden 3999 socialisten in smurfensmoking op en één echte liberaal: Georges Louis Bouchez. Bij Open Vld trekken ze tijdens electorale campagnes hun liberale maskers over hun gezicht en roeptoeteren: ‘Minder belastingen, meer vrijheid, minder regels, afschaffen van de vakbonden etc.’ Maar vlak na de stemmenkermis en nog voor de Waalse haan driemaal kraait, verloochenen ze het liberalisme en hun kiezers.

De drie zelfverklaarde donkerblauwe musketiers, De Croo, Lachaert en Van Quickenborne lijden aan een meervoudigepersoonlijkheidsstoornis waarbij de macht als trigger dient om hun rode-Pinokkio-alter-ego in het licht te laten treden. Het kiezersbedrog en de gespleten persoonlijkheid zitten de liberalen in de genen. De vraag is echter hoe vaak stoot de liberale kiezer zich aan dezelfde steen? Ik stel in elk geval vast dat bij meer en meer echte liberalen het besef groeit dat het Vlaams liberalisme van Open Vld een Ponzifraude van valse beloften is.

Premier Magnette

Een goede week na de oktoberverklaring van pornopremier Alexander de Croo zijn alle aangekondigde historische projecten van dé hervormingsregering bij uitstek, sneller gesmolten dan ijs in een vulkaan. De vite-valt-ie-regering is een toren van Babel waar doofstommen blind zijn voor elkaars gebarentaal.

Georges-Louis Bouchez, Petra De Sutter, Vincent Van Quickenborne en Georges Gilkinet werden door Paul Magnette in één interview de mantel uitgeveegd, versleten als leugenaars en deloyaliteit verweten. Alexander ‘den dweil van de Wetstraat’ De Croo keek zwijgzaam toe terwijl de echte premier van het land de helft van de ministerraad radbraakte. Onze pornopremier heeft het verneukt en dweilt met de kraan open terwijl enkele tsunami’s om de hoek loeren.

Drillrappers

Vivaldi lijkt wel op een Brusselse straatbendegemeenschap. De politieke bendes van de Wetstraat: de boomknuffelaars, de kaviaardecadenten, de smurfen en de hypocritijnzers verzamelen als volleerde drillrappers punten wanneer ze messteken toedienen aan een lid van een andere bende. Ze zijn de fase van het kibbelen voorbij en zijn beland in het tijdperk van het machiavellistisch mes-in-de-rug-steken. Van kibbelkabinet naar lynchbewind.

Liberalicide

Paul Magnette maakte kipkap van de onsamenhangende geitenbrij van de begroting. Hij spuwde zijn gal uit naar Vivaldi en pleegde in het proces nog eens liberalicide: ‘Nooit zal de PS versoepeling van de voorwaarden voor nachtarbeid steunen, er komt geen vierdagenwerkweek en geen sancties tegen langdurige zieken. Deze laatste bewering is wel een hilarisch Vivaldiotisme want op vandaag zegt artikel 134, paragraaf 2 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen van 14 juli 1994 dat bij weigering om mee te werken je geschorst wordt en nul euro krijgt. Het verlies van loon van 2,5% is in deze optiek eigenlijk een versoepeling.

Koopkracht zonder kracht

Minister van Financiën Vincent Van Peteghem was dan weer apetrots op zijn schaap zonder wol. Een loonlastverlaging die jaarlijks 150 euro per gezin extra koopkracht oplevert, blaatte hij fier. Dat is uitgerekend 4 euro per maand per persoon. Daarmee kan je één keer per maand extra naar een eucharistieviering in een kerk met beperkt stoelgeld. Joepie! De berg heeft een muis gebaard.

De grootste groene leugen

De boomknuffelaars van Groen stoefen met de grootste hervorming van de energiefactuur ooit. Dat is niet waar, Tinne. Dit moet ongeveer de grootste groene leugen ooit zijn. De grootste hervorming ooit zijn de miljarden euro’s groene subsidies die van onze energiefactuur een belastingbrief maakten. Dat was de grootste hervorming. Of moet ik zeggen oplichting. Wat jullie nu doen is een microscopisch kleine hervorming. Gelukkig bevindt de krachtigste microscoop ter wereld zich in de universiteit van Antwerpen.

Het zogenaamde cliquetsysteem en de energienorm zal ons — de werkmensen — tussen de 2,5 euro en 5 euro per maand opleveren, terwijl de factuur met 700 euro per jaar stijgt. Maar dat wordt enkel op onze eindfactuur verrekend en niet op onze voorschotten. Waarom? Omdat de aanpassing zo klein is dat de administratieve kost om de voorschotfacturen aan te passen groter is dan de korting.

Ik pleit voor het invoeren van een jaarlijks ostracisme, waar wij net als de oude Grieken éénmaal per jaar een minister mogen wegstemmen. Hij of zij moet dan 10 jaar uit de Belgische politiek wegblijven. Een Big Brother 2.0.

Dit was niet op de afbraak:

De tien ’too little, too late’-werken van Ben Weyts en de zorgdeficiëntie van Wouter Beke zijn een kretologie van tenenkrullend malgoverno. Het bouwpakket van de Zweedse ‘Ikea’-regering mist meer dan een paar vijzen om beleidsvatbaar te zijn.
De ‘Big Shift’ van Conner Rousseau bestaat er niet in ons land beter te maken en eindelijk eens goed beleid te voeren, maar is een project om extreem rechts stemmen af te snoepen. Modern socialisme?
Na de desastreuze september- en oktoberverklaring verwelkomen de regeringen de vierde golf corona als een deus ex machina, als een welgekomen afleiding van hun wanbeleid.