Harvard is de meest prestigieuze universiteit van de Verenigde Staten. Haar huidige president lijkt er echter van overtuigd dat het vertrouwen in de onderzoeks- en onderwijsinstelling enkele stevige klappen verdient. En de daad, die voegde ze de voorbije dagen bij het woord.

Tijdens een intussen beruchte woordenwisseling met parlementslid en alumna Elise Stefanik schilderde Claudine Gay haar universiteit af als dé antisemitische academie van het land. Stefanik stelde de presidente van haar alma mater een in normalere tijden eenvoudige vraag: ‘Is de oproep tot een Joodse genocide door studenten in strijd met het huishoudelijk reglement van de universiteit?’

Context

Volgens Gay hing het af van de context. Antisemitische retoriek is maar strafbaar wanneer ze ook werkelijk ten uitvoer wordt gelegd. Harvard, de universiteit met de meest strikte speech codes, maakt onder het leiderschap van Claudine Gay een uitzondering voor anti-Joodse retoriek. De raad van bestuur van Harvard zag echter het probleem niet, en sprak unaniem zijn steun uit voor de in het nauw gedreven professor.

Claudine Gay plagieert ook, iets wat verbleekt bij de stilzwijgende aanmoediging van Jodenvervolging, maar voor de leider van een universiteit een hoofdzonde is — of zou moeten zijn. Onmiddellijk na een slechts symbolische tik op de vingers te hebben gekregen voor haar antisemitisme, werd ook deze faux pas met de mantel der liefde bedekt.

Zwart

Waarom? Wel, Claudine Gay is een zwarte vrouw, en in de progressieve academie van de Verenigde Staten, is dat goud. Puur goud.

Overdrijven we niet een beetje? Vraag dat maar eens aan Larry Summers, de president van Harvard tussen 2001 en 2006. Summers is een gerespecteerd academicus, hoofdeconoom van de Wereldbank (1991-1993), (onder)minister van Financiën (1993-1999) en directeur van de economische dienst van het Witte Huis (2009-2011). In die laatste rol was hij Barack Obama’s man om het land te redden van de gevolgen van de bankencrisis.

Summers is ook een blanke man. Nadat hij in 2005 een toespraak had gegeven over de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de zgn. exacte wetenschappen, werd hem gevraagd de eer aan zichzelf te houden. Summers had het aangedurfd zijn toeluisteraars te wijzen op het feit dat mannen gezegend én vervloekt zijn met de hoogste én de laagste IQ’s. Mannen zijn, met andere woorden, zowel oliedom als geniaal. En die laatste categorie van personen, die vind je terug in een topuniversiteit. In Harvard, bijvoorbeeld.

Deze vaststelling — beter bekend als de ‘greater male variability hypothesis’ — is goed gedocumenteerd en wetenschappelijk onderbouwd. Helaas voor Summers, gaat ze ook in tegen een belangrijk dogma van het hedendaags progressivisme, met name de notie dat de ‘macht’ van (blanke) mannen niet het resultaat is van talent of hard werk, maar van de onderdrukking van niet-blanke, niet-mannen.

Motor

Deze manier van denken is uitermate overheersend bij een relatief kleine groep mensen met een relatief grote invloed. Academici, in het bijzonder zij lid zijn van de faculteiten die weinig of niets met de ‘harde wetenschap’ te maken hebben (literatuur, recht, sociologie, antropologie, politicologie) zijn niet enkel een goed voorbeeld, ze zijn ook de belangrijkste ideologische motor van de verzekerde verderzetting van deze denkbeelden. Want wie de jeugd heeft…

Andere disciplines? Journalisten, toch degenen die werken voor de gevestigde media. Het product van voormelde faculteiten is de op één na voornaamste motor van levensbeschouwelijke reproductie. Managers in multinationals scoren ook hoog, zeker diegene verantwoordelijk voor het ‘beheersen’ van het ‘risicoprofiel’ van een onderneming (personeelsdiensten, klantenbinding, marketing). Andere eervolle vermeldingen: advocaten, historici en beroepspolitici.

Onderdrukking

President Summers moest opstappen omdat hij iets zei dat waar was. President Gay, een politicologe met een bescheiden staat van dienst, moet niet opstappen, ondanks haar geplagieer en haar ‘haatspraak’ aan het adres van haar Joodse studenten. Gay staat evenwel een aantal treden hoger op de onderdrukkingspiramide, dus kan ze aanblijven.

De onderdrukkingspiramide? Jazeker, de onderdrukkingspiramide. Vraagt u zich ooit af waarom twee personen op een andere, contra-intuïtieve manier behandeld worden, raadpleeg dan prompt de onderdrukkingspiramide en de hierna opgesomde spelregels.

De onderdrukkingspunten (de rode cijfers) geven aan door hoeveel groepen een bepaalde groep onderdrukt wordt. Zo worden blanke vrouwen enkel onderdrukt door blanke mannen (+1), terwijl holebi’s onderdrukt worden door heteroseksuele mannen en vrouwen van eender welke etniciteit (+5).
Personen kunnen lid zijn van meerdere onderdrukte groepen, in welk geval hij of zij het aantal onderdrukkingspunten van de verschillende groepen kan optellen. Zo kan een homoseksuele zwarte man rekenen op acht onderdrukkingspunten. Op die manier springt een Afro-Amerikaan zwarte vrouwen en blanke holebi’s.
De oranje en groene cijfers zijn de onderdrukkingsmultiplicators. Deze multiplicators geven aan dat onderdrukking geen lineair gegeven is. Ze drukken ook uit hoe niet iedere combinatie van onderdrukte groepen een even grote ‘pay off’ verzekert. Een blanke vrouw (+1) die op andere vrouwen valt (+5(x2)) mag 11 onderdrukkingspunten opschrijven. De multiplicator van toepassing op zwarte vrouwen zorgt er evenwel voor dat het verschil tussen blank en zwart geen 3 (14) maar 7 punten (18) is.

Bent u nog mee? Goed, want we zijn er bijna.

Transpersonen staan in 2023 aan de top van de onderdrukkingspiramide en hebben net daarom het meeste macht op universiteitscampussen, in redactielokalen en multinationals met een ‘goede’ reputatie. Hun unieke multiplicator (x5) zorgt er ook voor dat niet-transpersonen (‘cispersonen’) op geen enkele manier, door middel van geen enkele combinatie over de transpersoon heen kunnen springen.

De onderdrukkingspiramide hierboven is niet allesomvattend. Zo bestaat in de Verenigde Staten niet zoiets als dé man of dé vrouw ‘van kleur’. De ene etniciteit krijgt voorrang op andere, een realiteit die haar eigen piramide verdient. Ook bestaat er nog geen consensus over de vraag of Amerikanen met overgewicht (de ‘fat community’) op de piramide thuishoren.

Laat de piramide desalniettemin uw gids zijn wanneer u zich een volgende keer afvraagt waarom de ene persoon gebrandmerkt en buitengejaagd wordt, terwijl de andere met hand en tand verdedigd wordt. U bespaart uzelf heel wat tijd en moeite.

onderdrukkingspiramide

Hoe onderdrukt bent u?