De deurwaarder is er intussen al enkele keren geweest, op de politie blijft het voorlopig wachten. Maar een korte passage en een wat lastig interview in het Gentse UFO-gebouw leerden ons gisteren alvast één ding: aan radicalisme hebben de studenten en activisten daar nog niet veel ingeboet.

Een blonde vrouw met een mondmasker en een soort Arafat-sjaal op het hoofd wandelt ons zwijgend voorbij. Ze klimt op een eerder wankel ogende constructie met houten paletten en Palestijnse vlaggen en begint daar een houten balk vast te sjorren. Volgens de bijhorende pancarte – in het Engels – gaat het om een kunstinstallatie ter ere van de bevrijding van Palestina.

We schrijven donderdagmiddag 12 u en in de grote ontvangsthal van de Gentse universiteit is het vrij rustig. Langsheen het raam staan een twintigtal tentjes opgesteld, iets verderop schuiven enkele actievoerders aan bij een soort veldkeuken. Helemaal in de hoek van het UFO-gebouw treffen we zowaar ook een gebedsruimte aan. De wegwijzer richting Mekka doet ons vermoeden dat die gebedsruimte zich toch vooral op één bepaalde religie richt. Ook het feit dat een aantal opschriften in het gebouw tweetalig Arabisch-Engels zijn, gekoppeld aan de vaststelling dat de voertaal er Engels is, voeden het vermoeden dat het lang niet enkel goedbedoelende Gentse studenten zijn die hier het heilige vuur brandend moeten houden.

Stemoproep PVDA

Exact een maand geleden besloten een aantal studenten en radicaal-linkse activisten om het UFO-gebouw te bezetten. Ze weigerden het gebouw te verlaten zolang de Gentse universiteit de de samenwerking met Israëlische partners niet zou stopzetten. Ook nadat rector Rik Van de Walle op 30 mei een stevige knieval had gedaan en aankondigde dat alle lopende samenwerkingen met Israëlische universiteiten en onderzoeksinstellingen zouden worden stopgezet, loopt de bezetting er voorlopig gewoon door.

‘De universiteit heeft inderdaad de banden verbroken met alle Israëlische universiteiten, maar niét met alle israëlische onderzzeksinstellingen’, zegt actievoerder Joëlle. ‘Dit is dus geen volledige academische boycot, wat wij nochtans altijd geëist hebben.’ Een uitspraak die radicaal in tegenspraak is met een verklaring van enkele dagen geleden, waarbij een gemaskerde woordvoerster nog verklaarde dat de ‘verbreking van alle banden met Israëlische universiteiten door de Gentse universiteit een enorme stap was in het isoleren van de zionistische identiteit.’

Joëlle stelt zich aan ons voor als de Engelstalige woordvoerster van de actievoerders en is zelf afkomstig uit Libanon. In Gent volgt ze een jaar lang lessen in de masteropleiding Conflict & Development. Pittig detail: dat is ook de opleiding waar professor Koen Bogaert les geeft. Hij ontpopte zich de voorbije weken tot een fel pleitbezorger van de bezetting van de Gentse universiteitsgebouwen en ondertekende recent ook een stemoproep van 150 bekende Vlamingen voor de extreemlinkse PVDA. Toeval bestaat niet.

Geen seksueel geweld

Veel leerzamer dan het interview met de woordvoerster – overigens de enige die ons gisteren mocht of wilde te woord staan – is een kleine wandeling doorheen het bezette UFO-gebouw. Met een beetje goede wil kan je het spandoek met de tekst ‘Hey Rik, are you a zionist dick?’ nog als ludiek omschrijven, maar dat etiket is al lang niet meer op zijn plaats bij pakweg de talrijke steunbetuigen aan de Palestijnse activist en dichter Refaat Alareer.

Alareer ontkende dat Hamas-terroristen zich op 7 oktober bezondigd zouden hebben aan seksueel geweld…

Die kwam vorig jaar om het leven bij een Israëlische luchtaanval, maar baarde eerder veel opzien nadat hij de Hamas-slachtpartij van 7 oktober als ‘gelegitimeerd en moreel’ omschreef. Alareer ontkende toen ook dat de Hamas-terroristen zich bezondigd zouden hebben aan seksueel geweld. Heel prominent aanwezig in Gent is ook de – bepaald niet onschuldige – leuze ‘From the river to the sea, Palestine will be free’. Een slogan die sinds 2017 overigens ook is opgenomen in het officiële handvest van terreurbeweging Hamas.

Na onze vraag aan de woordvoerster of deze slogan hier wel thuishoort, slaat de sfeer plots om. ‘Ik zou het interview hier liever afbreken’, klinkt het. ‘Je vragen zijn niet constructief genoeg, je zit duidelijk op een andere golflengte. Deze slogan gaat over de bevrijding van Palestina, het is veelzeggend dat jij hierbij vragen hebt. De voorbije decennia werden tienduizenden Palestijnen uit hun dorpen verdreven door het Israëlische kolonialisme, zij hebben dus het volste recht om in een vrij en democratisch Palestina te wonen.’

Op onze vraag wat zo’n vrij Palestina dan concreet zou betekenen voor het huidige Israël antwoordt ze, na een korte aarzeling. ‘Dat zal het einde van Israël betekenen. Maar dit is een hypothetisch debat: in zo’n scenario zouden de mensen die nu in Israël wonen daar gewoon kunnen blijven, ze zouden dan in een democratische Palestijnse staat leven.’

Of veel Israëli’s voldoende ‘constructief’ zullen zijn om zich in te schakelen in zo’n nieuwe constructie is maar zeer de vraag.