Zolang de westerse democratieën de kop van de slang in Teheran er niet afbijten, zullen hun pogingen om de escalatie van conflicten in het Midden-Oosten te voorkomen mislukken.

Iran is immers het epicentrum van oorlogszucht en terrorisme in deze regio. Net daarom heeft elk beleid dat de vernietigende invloed van het Iraanse regime op ieder vredesproces niet naar waarde schat, geen kans op succes.

De belangrijkste reden voor het ontstaan van de conflicten in het Midden-Oosten is de mislukking van het Iraanse regime om de binnenlandse crisissen op te lossen. Na verschillende nationale opstanden en een verslechterende economie speelden de moellahs in Iran hun laatste kaart met een regionale crisis om de aandacht af te leiden van de revolutionaire situatie in Iran.

Bloed

Gedrenkt in het bloed van meer dan 30.000 onschuldigen, onder wie vrouwen, kinderen en ouderen, meende het Iraanse regime een schild te hebben gemaakt om zichzelf te beschermen tegen revolutionaire Iraanse jongeren en vrouwen.

Maar de nationale boycot van de verkiezingen en de sterke Nowruz-campagnes, georganiseerd door de verzetseenheden van de Iraanse Volksmojahedin (MEK) in Iran, legden het illegitieme karakter van de ayatollahs in Teheran bloot.

Meer dan 3.000 operaties

Volgens het netwerk van de MEK in Iran hebben de verzetseenheden tussen maart 2023 en maart 2024 meer dan 3.000 operaties uitgevoerd om aan het regime gelieerde locaties van repressie aan te vallen. Daarnaast namen ze deel aan meer dan 27.000 verzetsdaden door spandoeken te verscheuren en symbolen van het Iraanse regime in brand te steken.

Het regime wou het idee verkopen dat het de zaken op het internationale toneel onder controle had, zonder een open oorlog met het militair superieure Israël te riskeren

Al deze operaties en campagnes werden uitgevoerd onder de neus van de ‘veiligheidsdiensten’ van het Iraanse regime. Opmerkelijk, want een dergelijk georganiseerd en groeiend verzet geeft een duidelijk signaal af dat de opstandige jeugd zich niet langer laat intimideren door de repressie en executies door het regime.

Israël

Hoewel de hoogste leider van het Iraanse regime Ali Khamenei met wraak dreigde, staat hij te zwak om een duidelijk antwoord te formuleren op de interne onrust. Ook daarom kijkt hij naar het buitenland, in het bijzonder naar Israël.

Het Iraanse regime kwam vorig weekend vanachter het gordijn van haar proxies in Gaza (Hamas), Yemen (Houthi’s) en Libanon (Hezbollah) met rechtstreekse raket- en drone-aanvallen. Het regime wou het idee verkopen dat het de zaken op het internationale toneel onder controle had, zonder een open oorlog met het (militair superieure) Israël te riskeren.

Regime moet kapot

Het doden van de commandanten van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRG) door Israël, de paramilitaire militie onder rechtstreekse leiding van Khameini, kon immers niet zonder reactie blijven. De blamage zou te groot zijn. En onder de militairen, een belangrijke poot van het regime, neemt de opstandigheid toe wanneer hun regime niet eens de IRG-leiders in de ‘eigen’ regio kan beschermen.

Dit is niet zonder precedent. In het kader van de betrokkenheid van het Iraanse regime in de Syrische Burgeroorlog, verklaarde Khameini dat het gevecht ofwel geleverd wordt in Syrië, ofwel in Hamedan, Kermanshah en Isfahan. Het is duidelijk dat hij het Iraanse volk bedoelde, dat heeft laten zien hoezeer het vastbesloten is om het regime omver te werpen.

EU

‘In de wereld van vandaag, te midden van de grootste oorlogen en humanitaire crisissituaties, variërend van het conflict in het Midden-Oosten tot de oorlog in Oekraïne, komen onschuldige vrouwen en kinderen naar voren als de eerste slachtoffers. De definitieve oplossing ligt in het omverwerpen van de fundamentalistische religieuze tirannie die Iran regeert.’ Dat plaatste Maryam Rajavi, de verkozen president van de Nationale Raad van Verzet van Iran, op haar X-account. Gelijk heeft ze.

Westerse democratieën kunnen dus niet alleen de confrontatie aangaan met de armen van Teheran. Ze moeten beslissende maatregelen nemen om de dreigingen van het Iraanse regime een halt toe te roepen en de wens van de Iraanse jeugd om een vrij, democratisch en seculier Iran op te bouwen, te bevorderen.

Daarom moeten de westerse landen de autoriteiten van het Iraanse regime verantwoordelijk houden voor hun misdaden tegen de mensheid, zoals aangegeven in het rapport van de Fact-Finding Mission.

De EU dient de IRG — eindelijk — te beschouwen als een terroristische organisatie. Eindelijk zou de EU, met de erkenning van het recht op verzet door en voor de Iraanse jeugd, haar historische rol kunnen spelen om haar waarden van vrijheid, democratie en gelijkheid te verdedigen.

oorlogszucht

Teheran is de kop van de slang