Aan het strand van Oostende werd 4 ton, 4000 kilogram afval verzameld in de nasleep van de eerste, en tot nog toe enige, echte hittedag aan de Belgische kust. De beelden op sociale media logen er niet om.

Met 50.000 waren ze maandag. Dagjestoeristen, vaak mensen uit het binnenland die van de Oostendse faciliteiten kunnen genieten, maar geen enkele bijdrage leveren aan onze Stad. Groepjes uit Brussel met de koelbox gevuld, om ’s avonds met de dezelfde lege box opnieuw te vertrekken. De inhoud vinden we dan veelal niet terug in de talrijke vuilnisbakken van Oostende, maar aan de vloedlijn.

Marrakech-beach

Gelukkig werd niet de hele Oostendse kustlijn overspoeld met vuilnis en de onverlaten die zich geen schaamte troosten datzelfde vuilnis achter te laten. Nee, het gaat om één bepaald strand, in de Oostendse volksmond genoemd ‘Marrakech-beach’, het stuk strand tussen het ‘Klein Strand’, de jachthaven enerzijds en het Casino-Kursaal anderzijds. Het is ook de eerste zone die je ontmoet als je van de trein afstapt in onze stad en dus ook het meest gefrequenteerd door de dagjestoeristen.

Vuilnisbakken waren frequenter in aantal, en werden ook vaker geleegd dan tijdens normale dagen. Vier gemeenschapswachten waren fulltime bezig met preventie, net zoals de jobstudenten van het ‘beach team’. De propere strandlopers, een vereniging van vrijwilligers, staken de handen uit de mouwen om het afval op te ruimen. Allemaal met één doel: In de vroege ochtend van 13 augustus was alle vuilnis opgeruimd en was het strand opnieuw zo goed als ‘proper’.

Dit betekent echter niet dat de gebeurtenissen onopgemerkt mogen passeren. Zonder gêne werden parasols, strandstoelen, handdoeken, pampers en plastiek afval teruggevonden in het ondiepe water en aan de vloedlijn. Kapotte buggy? Kieper die gewoon even aan het strand van Oostende. Ze trekken er hun plan mee. Een stukje pizza? Laat het gewoon in je mond spoelen.

GAS-boetes

In Terzake mochten we vernemen van aspirant-burgemeester van Oostende Crombez en diens ambtgenoot uit Middelkerke dat we kordater moeten optreden, moeten opschalen en boetes moeten uitdelen.

GAS-boetes zijn als lokale overheid de enige mogelijkheid om het strafrechtelijk beleid, zonder tussenkomst van het parket, te bepalen. Indien goed ingezet, kan dit middel een absolute meerwaarde betekenen. In de gegeven omstandigheden, met name een vorm van marginaliteit, vaak uit Brussel, die op een ander de deur werd gewezen, die dan nog talrijk(er) in aantal zijn, zijn GAS-boetes hetzelfde als een gevecht aangaan met een mes tegen een tegenstander met een pistool. Nee, geen enkele ‘jongere’ is onder de indruk van een GAS-boete.

Als John Crombez vraagt om opschaling, hoop ik dat hij geen gewone handhavers bedoelt. Deze ambtenaren kunnen dit niet. Ze kunnen niet eens een individu verplichten diens identiteitskaart af te geven… mochten ze zich getroosten deze al mee te hebben.

Moeten we niet beboeten? Nee, helemaal niet. Immers, dat ondergraaft de geloofwaardigheid van de overheid op een absolute wijze. Waarom een boete betalen omdat je auto verkeerd geparkeerd staat, als een ‘toerist’, zijn kinderwagen in de vloedlijn kapt.

Hoe pakken we dit aan?

Het strand is een ‘res communes’, een gemene zaak behorende aan iedereen. Maar moeten we echt iedereen toelaten op het strand? Is vol soms gewoon niet vol? Kan het dat 2.000 mensen op een strandstrook zitten waar plaats is voor 500?

De coronabeperkingen hadden veel nadelen, maar er werd wel uitgetest en uitgeprobeerd. Op het strand van Oostende werd een reservatiesysteem uitgedacht om voor betere spreiding te zorgen op onze stranden. Vol is vol. Reservatie is misschien te verregaand, maar de toegang tot het strand op een ordentelijke wijze controleren is een must. Verdeel en heers als het ware.

Twee, handhaving. Inderdaad, meneer Dedecker had het bij het juiste eind. Individuen, dan wel groepjes, moeten aangesproken worden op hun foutief gedrag. Een kordaat en krachtig ‘nee’. Eenvoudig in een dorp van 20.000 inwoners. Moeilijker in een stad van 150.000 in de zomerperiode.

Ervaring leert dat de enige patrouille die echt schrik inboezemt bij het desbetreffende publiek, geen gemeenschapswachten in het paars zijn, noch handhavers (per twee), maar wel hondenbrigades, twee bewapende agenten, met Duitse herder. Enkel hun aanwezigheid zou een wereld van verschil betekenen. Het weigeren van bevelen wordt onmiddellijk minder aantrekkelijk.

Daarnaast werd tijdens deze legislatuur voor het eerst een strandpolitie opgericht. Een succesverhaal, maar in capaciteit te beperkt om een stortvloed zoals maandag aan te kunnen. Een verdere opschaling (meer posten, meer agenten) is noodzakelijk op deze dagen.

Risicosysteem

Ten derde, moet er een risicosysteem uitgedacht worden op bovenlokaal niveau. Het kan niet zijn dat alles in het werk wordt gesteld, met versterking uit andere gemeenten, voor een risicomatch tussen Club Brugge en Anderlecht, maar dat een veiligheidsrisico zoals afgelopen maandag in Oostende, een probleem is van … enkel Oostende. Als klap op de vuurpijl gaat de NMBS dan nog aanvullende treinen inleggen. Los het maar even op Oostende!

Een verhoogd risico in onze Stad aan Zee, is niet alleen het probleem van Oostende zelf. Oostende heeft op die ogenblikken hulp nodig van andere politiezones, veelal van inwoners van gemeenten die nu om ter luidst ‘schande’ roepen.

Begrijp me niet verkeerd: ze hebben overschot van gelijk, maar een oplossing zal ook van hen iets vergen. De kust is immers van ons allemaal, een res communes, weet je nog?

pampers

Aan het strand van Oostende… vonden we een vuilnisbelt