Geachte Mevrouw Rutten,

Gwendolyn toch,

Met enige ontzetting nam ik kennis van uw voorbarig vertrek van het ministerie van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen. U springt van het schip terwijl het nog aan het aanmeren is in de geschiedenisboeken. En daar krijgt u uiteraard de nodige kritiek voor. U wordt verweten een opportunist, een jobhopper, een postjespakker, een politiek narcist en meer van dat moois te zijn.

Dat moet hard aankomen bij een vrouw die de mooiste jaren van haar leven aan de politiek heeft geschonken. U verwachtte natuurlijk de omgekeerde reactie. Dat heel Aarschot u op handen zou dragen omdat u niet bleef zitten in die uitbollende Vlaamse regering à rato van 11.000 euro per maand. U wou werken voor uw geld!

Misschien had u zelfs een dikke pluim verwacht van de kranten. Maar zelfs De Morgen die u doorgaans een warm hart toedraagt, liet u genadeloos vallen. ‘Een kleine garnaal’, noemde de opiniemaker u. Alsook ‘achteloos onverantwoordelijk’ en ‘carrièreplanner’. Harde woorden.

Trek u die vooral niet aan. De brave man heeft destijds ook geschreven dat Conner Rousseau een extreemrechts figuur is die onmogelijk nog voorzitter kan zijn van een socialistische partij. Ondertussen ziet hij al lang weer regenboogjes verschijnen bij elk scheetje dat Conner laat. Ook in de pers doet men al eens aan carrièreplanning. Dat is des mensen.

U heeft de hele situatie gewoon wat politiek fout ingeschat. Zoals iemand de gebruiksaanwijzing van een fles WC-ontstopper fout kan inschatten en het goedje vol goede bedoelingen aan de lippen zet en achterover slaat. Dat kan iedereen overkomen, maar leden van Open Vld het eerst. Geen erg, uit fouten kan je leren. Uit de meeste toch, dus laat u die fles Destop vooral over aan de professionals.

U had het hele incident achteraf kunnen wijten aan die verdomde perimenopauze die u in Vlaanderen eindelijk bespreekbaar hebt gemaakt. Een wapenfeit dat niemand u nog kan afnemen. Maar dat deed u niet. U volhardde in de boosheid. Tijdens uw radio optreden in ‘De Ochtend’ nam u er geen millimeter van terug. De kritiek leek helemaal van u af te glijden als water van een eendenrug. ‘Iedereen zijn mening, maar eenmaal ik een beslissing heb genomen, sta ik daar voor 100 procent achter’, kaatste u de bal keihard terug. Pak aan criticasters!

Het was op dat moment dat er in mijn hoofd iets begon te knagen. ‘Eenmaal ik een beslissing heb genomen, sta ik daar voor 100 procent achter’…? Waarom zei u dat toch? Het is, moet u toegeven, wiskundige onzin. Iedereen die uw carrière volgt weet verdomd dat uw ‘eigen’ beslissingen op evenveel procent ‘eigen’ steun kunnen rekenen als uw laatste verkiezingsresultaat. Zeggen en schrijven: zo’n 8,3 procent.

Ik herinner u in deze aan uw eigen beslissingen inzake kernenergie, confederalisme, pensioenleeftijd, stikstofdecreet, arbeidsmarktbeleid, taxshift, Oosterweelverbinding, de schoenen die u vorige week terugstuurde naar Zalando… Nu ik er aan denk, het kan ook wat minder dan 8,3 procent zijn.

Ik refereer ook graag naar uw beslissing om definitief vol overtuiging uit de nationale politiek te stappen, eind vorig jaar. Dat was een dikke twee weken voor u er vol overtuiging weer in stapte.

Waarom gaf u dan dat duidelijk leugenachtig zinnetje mee aan de radiopresentator? En waarom die andere onzin over hoe Aarschot zal afbranden als u niet meteen weer in het stadhuis gaat zitten? Het leek wel alsof u smeekte om als incompetent opportunist te worden gebrandmerkt. Welke duistere motieven speelden hier achter de schermen?

Het was pas uren later dat het me begon te dagen. Dit was niet zomaar een standaard geval van een politicus die het gat uit de haag probeert te knippen en almaar ridiculer wordt. U heeft iedereen misleid!

In tegenstelling tot wat u de buitenwereld wil doen geloven, bent u helemaal geen wereldvreemde, egocentrische kip zonder kop die geen flauw idee heeft wat mensen van de politiek verwachten. U heeft helemaal niks mislezen aan het politieke spel. Sterker nog, u heeft zeer bewust de fles Destop achterover geslagen. Wat u op 1 augustus heeft gedaan, is uw afspraak met de geschiedenis, en het is zuiver onbaatzuchtig en vol van naastenliefde.

U hoeft niet meer te veinzen, mevrouw Rutten. Ik heb u door!

Als geen ander weet u dat uw partij nooit ofte nimmer zal herrijzen zonder dat iemand het ultieme offer maakt. En dat is precies wat u doet. Zoals Christus zelve alle zonden ter wereld op zich nam en de kruisdood stierf ter vergeving van de hele mensheid. Zo heeft u elke vunzige, hemeltergende ondeugd binnen de liberale partij op uw tengere schouders genomen om u naar de slachtbank te laten leiden. U bent gaan liggen met een glimlach op uw gezicht terwijl acht kandidaat-voorzitters het mes hoog de lucht in hieven, klaar om toe te slaan. En net voor ze dat deden, prevelde u nog: “Vergeef hen, Karl Popper, zij weten niet wat ze doen”.

Met u sterft het liberalisme van de eigenwaan en hebzucht en wordt het nieuwe altruïstische, bevrijdende liberalisme geboren.

Mevrouw Rutten, u gaat de geschiedenis in als Jeanne d’Arcschot! Uw offer zal nooit vergeten worden.

Hoogachtend,

Pol

perimenopauze

Open brief: Ik weet wat u gedaan heeft, mevrouw Rutten