Voor de Raad van Europa is en blijft de Palestijnse Wetgevende Raad (PLC) een officiële gesprekspartner en een ‘partner voor de democratie’, met alle daaraan verbonden inspraak. Dat roept vragen op: binnen die Palestijnse Wetgevende Raad zijn de Hamas-vertegenwoordigers niet alleen ruim in de meerderheid, de PLC voldoet ook helemaal niet aan de democratische criteria van de Raad van Europa.

We hebben het even voor u uitgevlooid: ze zijn met welgeteld 74, de Hamas-afgevaardigden binnen de zogenaamde Palestijnse Wetgevende Raad (PLC). Dat is een stevige meerderheid, op een totaal van 132 zitjes, en ook PLC-voorzitter Abdel Aziz Doweik (75) is lid van Hamas. De PLC functioneert als een soort van Palestijns parlement, dat verkozen is door de inwoners van de Palestijnse gebieden. Al is dat relatief: de laatste verkiezingen dateren intussen van 2006 en alle parlementaire activiteiten zijn de facto al opgeschort sinds 2007. Bovendien bestempelen onder meer de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de EU Hamas intussen officieel als een terroristische organisatie. En dus is het best merkwaardig dat diezelfde PLC al sinds 2011 een ‘partner voor democratie’ is van de Raad van Europa en dat tot vandaag ook blijft.

Voor een goed begrip: de Raad van Europa (RVE) is géén EU-instelling, maar een orgaan waarvan zowat alle Europese landen lid zijn en waarvan de parlementaire vergadering – goed voor 612 politici – viermaal per jaar samenkomt in Straatsburg. De RVE werpt zich bijzonder graag op als een verdediger van de mensenrechten en zwaait regelmatig met een vermanend vingertje naar tal van Europese landen. Landen waar doorgaans wél verkiezingen worden georganiseerd.

Linkerzijde

Als ‘partner voor democratie’ van de RVE heeft de Palestijnse Wetgevende Raad het recht om bij elke plenaire zitting van het RVE-parlement een delegatie van parlementsleden naar Straatsburg te sturen. Zij genieten spreekrecht tijdens de vergadering, mogen deelnemen aan commissievergaderingen, kunnen voorstellen op de agenda plaatsen en ondertekenen ontwerpresoluties en aanbevelingen.

Vorige donderdag organiseerde de parlementaire vergadering van de RVE in Straatsburg een debat over de ‘escalatie van het geweld in het Midden-Oosten na de recente aanval van Hamas op Israël’. Daarbij was ook een parlementslid van de Palestijnse Wetgevende Raad aanwezig, al was dit geen Hamas- maar een Fatah-vertegenwoordiger. Tijdens dat debat veroordeelden een twintigtal RVE-parlementsleden de terroristische aanval van Hamas in duidelijke bewoordingen.

Ter linkerzijde bleef het evenwel opvallend stil, en dat is geen toeval. Toen de PLC in 2011 officieel de status van ‘partner voor de democratie’ van de RVE kreeg toegewezen, ontpopte onder meer de extreemlinkse Nederlandse parlementariër Tiny Cox (SP) zich tot een vurig pleitbezorger. ‘Hierdoor zal de democratie in de Palestijnse gebieden bevorderd worden’, klonk het toen. Kox is een niet bepaald onbesproken figuur, die vorig jaar in een gelekt inlichtingenrapport nog als een trouwe bondgenoot van het Kremlin werd omschreven. Toch schopte hij het intussen tot voorzitter van het RVE-parlement.

Executies

Een aantal RVE-parlementsleden ijvert er nu voor om de Palestijnse Wetgevende Raad de status van ‘partner voor democratie’ af te nemen. Daarvoor is niet enkel een lange procedure vereist, ook parlementsvoorzitter Tiny Kox moet mee het licht op groen zetten. Er is nochtans weinig twijfel mogelijk: als het RVE-parlement haar eigen regels toepast kan er voor de Palestijnse Wetgevende Raad nooit plaats zijn in Straatsburg.

Een ‘partner voor democratie’ moet immers alle waarden van de RVE omarmen. Onder meer het respect voor de mensenrechten, de organisatie van vrije verkiezingen, mediavrijheid en de afschaffing van de doodstraf. Stuk voor stuk voorwaarden die intussen al twaalf jaar met de voeten worden getreden. Zo voerde Hamas de voorbije jaren tal van executies uit, onder meer in Gaza, en vonden er sinds 2006 in Palestina dus ook geen verkiezingen meer plaats. Van vrije meningsuiting of pluralistische media is er al helemaal geen sprake.

En dus rijst de vraag: op welke basis kan een parlement waarin een officieel als terroristisch erkende organisatie zoals Hamas over een meerderheid beschikt, nog langer officieel invloed uitoefenen op de Raad van Europa?

PLC

Raad van Europa blijft Hamas-vertegenwoordiging verwelkomen