Het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM) tekent cassatieberoep aan in de zaak tegen Facebookgebruiker Pieter Auwaerts. Het IGVM had, samen met actrice en opiniemaker Hilde Van Mieghem, eerder al in eerste aanleg en hoger beroep bot gevangen, maar wil zich daar niet bij neerleggen. De hardnekkigheid waarmee, en de manier waarop het IGVM blijft procederen tegen een burger roept vragen op.

Hoe het allemaal begon: Auwaerts plaatste destijds, naar aanleiding van de zaak Bart De Pauw, een Facebookpost waarin hij in plastische, niet al te fijnzinnige bewoordingen van leer trekt tegen actrice Hilde Van Mieghem. De website Pnews nam zijn post over ‘de hypocrisie van Van Mieghem’ met toestemming van Auwaerts over. Dat zorgde voor tal van negatieve reacties waarna Pnews het artikel verwijderde. Ook Auwaerts verwijderde zijn post op zijn Facebookpagina.

Van Mieghem en het IGVM stuurden een voorstel tot minnelijke schikking (ten bedrage van 10.000 euro) naar Pnews en Auwaerts. Pnews ging in op het voorstel om een proces af te kopen. Auwaerts weigerde en werd gedagvaard. Hij kreeg op 30 maart in hoger beroep gelijk en dacht dat daarmee een einde kwam aan zijn gerechtelijke lijdensweg. Maar nu tekent het IGVM dus cassatieberoep aan.

Intimidatie

Volgens Auwaerts volharden het IGVM en Van Mieghem in de boosheid om hem met intimidatie de mond te snoeren. ‘Ze kregen zowel voor de rechtbank van eerste aanleg in Dendermonde als voor het hof van beroep in Gent ongelijk, telkens in een bijzonder goed gemotiveerd arrest. Dat ze nu cassatieberoep aantekenen, betekent niet alleen dat ze mij nog verder financieel willen laten leegbloeden. Het betekent ook dat de belastingbetaler mag opdraaien voor hun procedurekosten. Als je eindeloos mag graaien in de subsidiepot met belastinggeld, steekt het niet op een advocaat meer of minder. Ik stel me vragen bij deze manier van handelen en de inzet van overheidsmiddelen in deze zaak.’

Auwaerts is niet de enige die zich vragen stelt. Ook federaal volksvertegenwoordiger Kathleen Depoorter (N-VA) heeft zo haar bedenkingen bij de gang van zaken. ‘Ik heb al herhaaldelijk vragen gesteld over de manier waarop het IGVM omgaat met zijn opdracht en het procederen tegen burgers. Eerst aan voormalig staatsecretaris voor Gendergelijkheid, Gelijke Kansen en Diversiteit Sarah Schlitz (Ecolo) en daarna aan haar opvolgster Marie-Colline Leroy (Ecolo).’

‘Wat mij telkens verwondert, is de autonomie die het IGVM heeft bij het verlenen van gerechtelijke bijstand aan klagers. Het komt er op neer dat de directie die beslissing neemt en dan meedeelt aan de raad van bestuur. Nu stel ik me de vraag of het ook alleen een beslissing van de directie is wanneer wordt overgegaan tot het instellen van een beroepsprocedure of – zoals nu het geval is – een cassatieberoep. Moeten ze hier een verantwoording voor geven, zowel inhoudelijk als financieel? Staat er een limiet op de uitgaven per rechtszaak? Zijn de middelen ongelimiteerd of bestaat daar een zeker kader voor?’

‘Ik vrees dat er géén kader is en dat men naar eigen goeddunken kan beslissen. Ik heb een voorstel van resolutie ingediend om een overzichtelijke beslissingsstructuur te koppelen bij het voeren van juridische procedures door het IGVM. Ik vraag ook transparantie bij het besteden van overheidsmiddelen.’

Nul transparantie

Want daar wringt het schoentje. Het IGVM weigert inzage te geven. ‘Ik krijg nooit de informatie die ik vraag’, weet Depoorter. ‘Ik heb nog nooit, in geen enkele zaak, inzage gekregen in de kosten die ze maken voor advocaten en de bijkomende kosten die gepaard gaan met een gerechtelijke procedure.’

‘We hebben ook geen zicht op de aanbestedingsprocedure die het IGVM volgt voor het aanduiden van advocaten. Ik vrees dat het IGVM geen openbare aanbestedingsprocedure hanteert. Voor het IGVM bestaat er een uitzondering in de wet waardoor ze dat ook zo mogen regelen. Dat is dus wettelijk, maar is dit deontologisch wel in orde? Kan een instelling die betaald wordt met belastingsgeld zomaar, zonder limiet, advocaten aanduiden? Je moet als openbaar bestuur wikken en wegen en zien of de ingezette middelen opwegen tegen het maatschappelijk belang.’

‘Vandaar dat we een transparante beslissingsstructuur nodig hebben binnen het IGVM. Een structuur die verslagen oplevert, waarin de raad van bestuur mee beslissingen kan nemen. Het parlement moet over die beslissingen vragen kunnen stellen. Dat is een werkwijze die in elke gesubsidieerde organisatie moet gelden. Het IGVM geniet hier van een uitzonderingsregime en weigert elke vorm van transparantie. Het werd daarvoor al op de vingers getikt door de CTB, de Commissie voor de Toegang tot Bestuursdocumenten.’

Advies CTB nog steeds vrijblijvend

De adviezen van de federale CTB zijn nog altijd niet bindend, ook al beloofde de regering daaraan te verhelpen. Dit wordt tegengewerkt door minister Frank Vandenbroucke (Vooruit), die zo wil verhinderen dat hij inzage moet geven in zijn mailverkeer rond het coronabeleid.

We vroegen het IGVM op welke grond ze cassatieberoep aantekenden en of er al gehoor werd gegeven aan het advies van de CTB. Voorlopig kregen we geen reactie.

Pnews

Gelijkheidsinstituut trekt naar cassatie tegen Facebookgebruiker Pieter Auwaerts