Bij de N-VA zit een politiek beest. Een man wiens initialen alleen al de tegenstanders doen verstijven van angst: Bart De Wever. Maar is hij een pauw, een eekhoorn, een leeuw of iets helemaal anders?

‘Mensen van mijn partij hebben mij wenend opgebeld en gevraagd: “Wij zijn toch geen slechte mensen?” En dat neem ik je ongelooflijk kwalijk Hafsa, ongelooflijk.’ Anneleen Van Bossuyt (N-VA) las de groene Hafsa uit Gent de levieten na de Gentse coalitievorming.

Nu geeft Groen mensen wel meer redenen om te huilen. Door hun energie-eiland bijvoorbeeld, dat begroot werd op 2,2 miljard euro maar nu al minstens 7 miljard euro zal kosten. Dat zijn miljarden die u via uw energiefactuur zal mogen ophoesten. Om te janken is het.

Maar een potje staan grienen omdat de groenen u niet tof vinden? Nee, daar kan ik niet bij. Het is verdorie iets om campagne mee te voeren: ‘N-VA! Groen vindt ons niet tof!’ Dat levert gegarandeerd stemmen op. Ik denk dat het veilig is om te stellen dat in de Gentse N-VA geen politieke beesten zitten.

Ze hebben elders wel een politiek beest in die partij. Een man wiens oogrol alleen al de tegenstanders doet verstijven van angst. Gekend van de gelijknamige film: BDW, Politiek Beest.

De regie was in handen van Paul Jambers. De man die naam en faam verwierf door alle menselijke afwijkingen in Vlaanderen een podium te bieden, lang voor Groen dat deed. Bart De Wever zelve tekende voor de hoofdrol. De Wever zei recent nog dat hij de enige was die hij voldoende vertrouwde om premier te worden in dit land. Blijkbaar is hij ook de enige die hij voldoende vertrouwt om de rol van Bart De Wever te vertolken. En het bespaart ook nog eens op het budget. Wat zou je meer willen van een politicus?

‘Hou mijn cola zéro even vast’

Je kan er niet rond dat De Wever een politiek fenomeen buiten categorie is. Toen de opiniepeilingen in dit land een zondvloed aan Vlaams Belang-stemmen voorspelden, liepen pers en politici krijsend door de straten. Alexander De Croo (Open Vld) verschanste zich in de Wetstraat 16 terwijl hij zijn navel geruststellende woordjes toefluisterde, Conner Rousseau (Vooruit) sloeg aan het zuipen en probeerde alvast zijn racistisch discours uit op de Roma en Sammy Mahdi (CD&V) stak zijn hoofd meters diep in boerengrond en weigerde terug boven te komen voor de storm was gaan liggen. De Wever keek het allemaal met lede ogen aan vanop ’t Schoon Verdiep, stond zuchtend recht en sprak tot zijn kabinetssecretaris: ‘Evy, hou mijn cola zéro even vast.’

De pers die al druk in de weer was om zijn politieke doodskist te timmeren, erkende met lange tanden het meesterschap van ‘Bartje’

De rest is geschiedenis. Met zijn blote handen boog hij de ijzeren Vlaamse kiesintenties in zijn richting, verpulverde de tegenstand in zijn eigen stad en dronk de rest van zijn cola zéro leeg. ‘Een politiek beest ademt politiek’, legde hij Paul Jambers uit, ‘dat is iemand die de politieke kaart ruikt. Die heeft geen uitleg nodig.’

De pers die al druk in de weer was om zijn politieke doodskist te timmeren, erkende met lange tanden het meesterschap van ‘Bartje’. Maar zijn grootste uitdaging moest toen nog komen: zichzelf tot premier kronen. Een prima aanleiding voor de pers om opnieuw een graf te beginnen graven. Ook dat voorzag BDW met een pijnlijke zucht: ‘Morgen belt de koning, en dat spel begint weer.’ Er is geen rust voor politieke beesten.

Politiek beest met beestjes

Dan rest er wel de vraag welk politiek beest De Wever dan wel is. Een pauw? Valt wat voor te zeggen. Als hij even zijn staart opricht, blijven de collega’s verbluft achter. Alleen hebben pauwen de neiging om gepluimd buiten de komen uit de Wetstraat 16 als ze al niet gepluimd waren voor ze er binnen stapten.

Een leeuw? Dat is misschien wel de meest voor de hand liggende. Hoewel? Het eerste dat al twintig jaar in de koelkast gaat zodra N-VA in regeringen wil stappen, is dat makkelijk vermijdbare ‘onvermijdelijke’ confederalisme. Een eekhoorn misschien? Een beestje dat voorraden aanlegt voor een barre economische winter? God weet dat we die nodig hebben. Een kraai kan ook, want De Wever is op zijn best als er onheilsberichten gebracht moeten worden.

De kameleon belichaamt best zijn talent om zich aan alle mogelijke partners aan te passen als dat noodzakelijk is. De vrouwelijke bidsprinkhaan staat er dan weer bekend om dat ze haar partners de kop afbijt zodra ze hun nut verloren hebben.

De Wever is dus veel politieke beesten. Op dit eigenste moment is hij een hond die veel moet krabben omwille van alle andere politieke beestjes die jeuk veroorzaken. Wat hij ook is? Een beest dat momenteel in een ‘popstadium’ zit. We hebben er allemaal een beetje het raden naar wat er gaat uitkomen. Maar het wordt beestig. Beloofd.

politiek beest

Bart De Pauw?