De Franstalige antropologe en onderzoekster Fadila Maaroufi werd vorige week via Facebook vanuit islamistische hoek met de dood bedreigd. Toen ze daarop contact nam met de politie in Nijvel, kreeg ze te horen dat ze om een klacht in te dienen nog een week zou moeten wachten voor een afspraak op het politiekantoor. Ook van politiebescherming is voorlopig geen sprake.

‘Geloof me, je zal met je bloed betalen voor de steun die je verleent aan de genocide in Gaza.’ Die boodschap, in het Arabisch, ontving Maaroufi op maandag 25 oktober via Messenger. Omdat het bericht afkomstig was van iemand met wie ze op Facebook niet bevriend is, belandde het in haar spam en kreeg ze het pas een dag later onder ogen. De directrice van het Brusselse Observatoire Européen des Fondamentalismes – dat fundamentalisme in de brede zin van het woord onderzoekt maar in Brussel vooral focust op het oprukkende islamisme – is daarmee niet bepaald aan haar proefstuk toe. Ze werd al meermaals met de dood bedreigd en ook fysiek geïntimideerd, en op basis van die bedreigingen werd ze in 2020 ook opgenomen op de zogenaamde Hot Spot-lijst van de federale politie. In geval van nood biedt die mensen die eerder al bedreigd werden, rechtstreekse en prioritaire telefonische toegang tot de politiediensten.

Privé-bescherming

‘Ik heb meteen het politiekantoor in Nijvel gecontacteerd, waar ik te horen kreeg dat ik voor een klacht pas een week later welkom was. Op mijn vraag of ik dan niet langer op de zogenaamde Hot Spot-lijst stond, kreeg ik tot mijn grote verbazing te horen dat ik daar al sinds 2021 niet meer op figureerde. Terwijl ik op 14 april van dit jaar nochtans nog een klacht had ingediend nadat ik opnieuw geïntimideerd en gevolgd was, ditmaal zelfs vanop de trein tot bij me thuis.’

‘Bij die gelegenheid had ikzelf ook al gevraagd of ik wel degelijk nog op die lijst stond, maar de agent in kwestie kon me daar toen geen sluitend antwoord op geven. Nu blijkt dus dat ik al drie jaar van die lijst was gehaald, en in geval van concrete dreiging geen enkele garantie meer had dat ik snel de politie zou kunnen verwittigen.’

Meteen na het telefoontje naar de politie van Nijvel trok Maaroufi naar het politiekantoor in Eigenbrakel, waar ze wél terecht kon voor een klacht. Maar van directe bescherming kon er geen sprake zijn. Die beslissing ligt bij het parket van Nijvel, of eventueel bij het Nationaal Crisiscentrum (NCCN). Dat moet zich uitspreken over beschermingsmaatregelen ten aanzien van specifieke personen, en daar werden ook haar eerdere klachten al gebundeld, klonk het. En dus zou ook deze klacht aan het NCCN worden ovegemaakt. Waarna ze tot slot van de agenten ook nog de raad meekreeg om zelf privé-bescherming in te huren. ‘Hieruit moet ik dus afleiden dat de Belgische politie zelfs niet in staat is om burgers die al herhaaldelijk met de dood bedreigd zijn te beschermen’, klinkt het schamper.

Scheldproza

Wie er precies verantwoordelijk is voor de nieuwe doodsbedreigingen, daar heeft Maaroufi het raden naar, maar haar vermoedens gaan in de richting van islamistische kringen in Frankrijk. Op 20 oktober verscheen op de X-account van Debunker News – een Franse vrouw die naar eigen zeggen de strijd aangaat tegen de ‘Frans-zionistische lobby en tegen het ‘anti-moslim racisme’ – een aanklacht tegen Maaroufi. ‘Vandaag wil ik jullie voorstellen aan Fadila Maaroufi, een aanhanger van het zionisme, die blijkbaar wraak neemt op alle moslims omdat haar familie haar heeft verstoten. Ik heb bijna medelijden met haar, maar zijzelf, ze is genadeloos.’

Daarbij hoorde ook een montage van berichten en foto’s van Maaroufi, waaruit moest blijken dat zij fel van leer trekt tegen antisemitisme en islamisme in ons land. De bewuste acount heeft ruim 40.000 volgers, en op het bericht volgde dan ook een voorspelbare stroom aan hatelijke reacties en scheldproza tegenover Maaroufi. ‘Omdat ik uiteraard niet bevriend ben met de auteur van de doodsbedreigingen, heb ik geen toegang tot zijn volledig profiel. Maar op basis van wat ik wél kon zien en op basis van zijn Facebook-vriendschappen, kan ik opmaken dat het om een man van Marokkaanse afkomst gaat die in Frankrijk woont en die potentieel gevaarlijk is’, klinkt het. ‘Maar het is uiteraard aan de politie om bij Facebook zijn IP-profiel op te vragen, uit te vissen waar hij woont en op basis daarvan verder onderzoek te doen.’

Maaroufi stuurde eind vorige week ook een persbericht uit naar alle Franstalige media in dit land, waarin ze haar ongerustheid uitte over de hernieuwde doodsbedreigingen. ‘Daarop heb ik welgeteld nul reacties gekregen, terwijl diezelfde media wel de mond vol hebben over vermeende dicriminaties van molsimvrouwen.’

Belgisch surrealisme

Bij de persdienst van de Federale Politie klinkt het dat ze geen antwoord kunnen geven op onze vragen, omdat ze de details van dit dossier niet kennen. En dat het inderdaad aan het Nationaal Crisiscentrum (NCCN) is om te beslissen over eventuele beschermingsmaatregelen. Dat wordt bij het NCCN zelf enigszins genuanceerd. ‘Wij beslissen enkel over de eventuele beveiliging van mensen die op basis van hun functie bedreigd worden, bijvoorbeeld politiemensen of magistraten.’

Of ook Fadila Maaroufi onder die categorie valt, daar kan de woordvoerder zich niet over uitspreken. ‘Het NCCN communiceert nooit over concrete dossiers. Maar sowieso is de politie altijd de eerste aanspreekbron in geval van doodsbedreigingen’, klinkt het nog.

Toeval of niet: een halfuurtje na ons gesprek met de woordvoerder van de federale politie ontvangt Maaroufi een telefoontje van een inspecteur van de Brusselse politie, die haar aangeeft dat hij voortaan haar contactpersoon in Brussel zal zijn. En dat ze, zodra ze de indruk heeft gevolgd te worden, meteen contact met hem kan opnemen. In dat geval zal hij een onderzoek openen en het OCAD een dreigingsanalyse laten maken. Waarna het NCCN dan eventueel kan beslissen om beschermingsmaatregelen te nemen. Het betere Belgische surrealisme, quoi.

politiekantoor

Geen politiebescherming na herhaalde doodsbedreigingen door islamisten