Het is donderdagavond acht uur. Wouter Beke maakt zich klaar om zijn tweede golf fouten in Terzake te verdedigen. Halverwege de uitzending belt het thuisfront in paniek naar de priester van Leopoldsburg. Of hij snel de laatste sacramenten wil komen toedienen. De vrees dat zijn ministerschap het ochtendgloren niet haalt spat van het tv-scherm. Het was ook niet om aan te zien hoe Wouter in het tranendal van ‘too little to late’, zich verder laafde aan de poel des verderfs. Wanneer je als ridder van het lui paard moet uitleggen dat je het niet uitgelegd krijgt omdat er geen uitleg voorhanden is, is het tijd om je ministerschap ad acta te leggen. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen.

Politieke kindsoldaten

Met veel tristesse meld ik u de politieke euthanasie van John ‘fake mail’ Crombez. Begin deze week belde Conner zijn mateke John op met de melding dat er voor hem geen ministerpost veil was in een volgende federale regering. ‘We gaan je een job geven in het universitair ziekenhuis van Gent,’ klonk het. Door de coronacrisis hebben ze daar dringend nood aan loopjongentjes om de pispotten te legen. ‘We noemen het in de media empirisch onderzoek in de gezondheidszorg,’ opperde Conner. John neemt de vlucht vooruit en aanvaardt de job om zo geen vernederende desavouering te moeten ondergaan, zoals het Frank Vandenbroucke eerder overkwam door toedoen van grote sp.a-belofte Caroline Gennez.

Als een uitgeblust Afrikaans leger stuurt de sp.a reeds geruime tijd haar politieke kindsoldaten in de strijd. En ze worden steeds jonger. Freya Van den Bossche, Caroline Gennez, Bruno Tobback, John Crombez: allemaal opgebrand nog voor ze de politiek volwassen leeftijd hebben bereikt. De laatste in de rij heeft als sidekick van Johan Vande blabla, Oostende en de sp.a verneukt. Jammer dat je ons verlaat John, we konden je goed gebruiken om sp.a naar de kiesdrempel te leiden.

De Partij voor Sociale Decadentie (PSD)

Intussen gaat Conner Rousseau ongestoord verder met het omvormen van de sp.a naar de PSD, de Partij voor Sociale Decadentie. Zijn motto is: ‘Houd er een dure, decadente levensstijl op na en veeg je geweten schoon met een stem voor de socialisten.’ Net zoals bedrijven zich groenwassen met een klimaatimago, kunnen rijkeluiszoontjes, zoals Conner, zich roodwassen met een lidkaart van de PSD.

Voor de promotie van zijn decadente ideologie trok Conner vorige week naar de Côte d’Azur om er met dure dj’s op een luxejacht een feestje te bouwen. ‘Alles was coronaproof,’, bazelde hij op sociale media. Juist, Conner, terwijl de meisjes van Scala op 2 meter afstand van elkaar met een mondmasker moeten zingen en repeteren, mag jij met 50 zatte en ongemaskerde vrienden luidkeels zingen op een trouwfeest. Niets aan de hand. Of toch wel?

Mondmaskergeweld

In Roeselare is deze week gebleken dat een mondmasker effectief helpt tegen peperspray, vuistslagen en boetes. Gelukkig is de recalcitrante skater Franky geen anderskleurige Belg. Anders konden we nu niet logisch en correct dit voorval bespreken. Het gaat hier om een 39-jarige blanke man die aan het ‘Peter Pansyndroom’ lijdt en zich verplaatst op een plank met vier wieltjes. Volgens Franky is het ongrondwettelijk voor een politieagent, om bij het overtreden van wetten en regels, naar de identiteitskaart van de overtreder te vragen. Hij vindt het zelfs een nazipraktijk. Wel Franky, ik weet niet welk spul je door je neusgaten stuwde of in je bloedbaan ramde, maar je kent duidelijk onze grondwet niet en tijdens de geschiedenisles lag je zonder twijfel in een coma.

Is het oké dat de politieagent in kwestie zijn cool verliest en een vuistslag uitdeelt? Neen. En dat kan eigenlijk nooit getolereerd worden. Maar vuilbekkers zoals Franky, die ostentatief de wet overtreden en geen gevolg geven aan vragen van politieagenten, moeten strenger worden aangepakt. Op smaad en beledigingen aan de politie, in welke taal dan ook, moeten zware boetes rusten. Verder helpt zwijgzaam en respectvol ingaan op verzoeken van politie tegen de harde hand van de wet. Wie niet horen wil, en de uitgestoken zachte hand weigert, zal de harde hand voelen.

In dictaturen van bananen- of sluierrepublieken, bestaat geen zachte hand of vriendelijk verzoek. Daar slaat men je eerst half bewusteloos en sleuren ze je, met de broek om de enkels, naar de politiecel. Wie het incident filmt, ondergaat hetzelfde lot. Daarna bekijkt de arresterende meute van welk pseudomisdrijf men je zal beschuldigen en krijg je bij de melding ervan nog een pakje slaag. Gelukkig hebben we hier een beschaafd politiekorps, maar helaas een steeds groeiende groep onbeschoft straattuig.

politieke kindsoldaten

Conner Rousseau op promotour aan Côte d’Azur