Brossen voor de sossen.

De vrije meningsuiting als excuus om te brossen. Dat ik daar als tiener niet aan gedacht had. Vroeger was brossen voor rebellen; ik broste om met mijn vriend te vrijen, om op café te gaan, omdat ik mijn taak niet maakte en geen goesting had in het gezaag van de leerkracht… Nu is brossen het startschot van de politieke carrière voor een verwende groene kakmadam uit een bevoorrecht gezin. Voor haar ouders geen probleem om de verdubbeling van de elektriciteitsfactuur door groene taksen te betalen, voor mama en papa geen probleem om dure groene diesel te betalen, voor Anuna geen probleem om in 2025 een tweede verdubbeling van de elektriciteitsfactuur te betalen na het sluiten van alle kerncentrales.

Experten voorspellen dat tegen 2030 de jaarlijkse elektriciteitsfactuur voor een modaal gezin 2000 euro zal bedragen. Een ramp voor de onderkant van onze maatschappij die verder wegzakt in de armoede door de duurste elektriciteitsfacturen in Europa. België moet Duitsland en Denemarken nog laten voorgaan, maar Vlaanderen is 12% duurder dan het Belgisch gemiddelde en heeft daardoor de duurste elektriciteitsfactuur van Europa. In Frankrijk en Nederland betaal je ongeveer de helft en in het goedkoopste land, Bulgarije, betaal je slechts een derde van de prijs in Vlaanderen. De reden, geen groene taksen in Bulgarije. In België zijn nutsfacturen groene belastingformulieren geworden. Mijmerend over haar speech, op het vliegtuig richting de VN, zal spijbelqueen De Wever zich geen zier aantrekken van de armoede gecreëerd door milieutaksen op de elektriciteitsfactuur. Nieuw links: armoede als prijs voor de aanbidding van de klimaatgod.

De rode koevoet

Theo Francken waande zich dan weer God in België. Zijn ouders wisten het reeds bij zijn geboorte: de Messias is geboren. Ze doopten hem Theo, van het Griekse theos, wat ‘God’ betekent. Theo zag het zijn goddelijke plicht om zoveel mogelijk christelijke groupies om humane redenen persoonlijk een visum te bezorgen. Humane excuses zijn de rode koevoet die een kier tussen de deur praamt om vervolgens de poort tot Vlaanderen wijd open te gooien. Het was zo met politiek asiel en met gezinshereniging, en het is zo met humanitaire visa.

Rahaf Mohammed forceerde dan weer een kier in de Canadese poort door het afzweren van de islam als humanitaire reden aanvaard te zien. Ook LGTB’ers krijgen links en rechts reeds asiel om humanitaire redenen. Je vindt altijd wel ergens ter wereld een idioot die je traantjes wil drogen en zijn poco-ziel oppoetst met een zakdoek van electorale winst. Theo kreeg een poco-jasje van Kucam de melkkan, die de uier melkte en zijn buidel vulde. In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen mocht de melkboer een pitabriefje met vrijbrief voor 200 betalende importallochtonen opmaken. Oude politieke cultuur waarbij kabinetten cadeautjes uitdelen voor lokaal electoraal gewin. Gefoefel via particratisch electoraal geïnspireerd dienstbetoon.

Toen Pano dit aan het licht bracht had Theo een Jason Bourne momentje: Nein, das habe ich nicht gewusst of wacht nee ik wist het in december, nee wacht in september, nee, nee ná september, in oktober dus, wacht nu weet ik het weer het was in oktober én december. Hij leek wel te driften op de Poco Loco-rotonde, rondjes draaien door gas te geven en tezelfdertijd te remmen. In Congo kan je president worden zonder diploma, in België kan je zonder geheugen minister worden.

Democratische schizofrenie

Kris Peeters zorgde deze week alweer voor het meest hilarische moment. Als lijsttrekker van CD&V in Antwerpen verliet hij als eerste rat zijn Titanic-fractie, om daarna als hyena De Wever van kiezersbedrog te beschuldigen omdat hij het minister-presidentschap ambieert. Dit is de container die het vingerhoedje verwijt dat hij zwart ziet. Het Duitse systeem waarbij je verplicht bent je laatst verkozen mandaat op te nemen is nog steeds het beste, maar zolang in België de democratische schizofrenie toegelaten is, zullen politici kiezersbedrog plegen. Het parlement kent nu 43% zakkenvullers die een uitvoerend mandaat met dat van parlementslid combineren. En daar zal na 26 mei weinig verandering in komen.

Burgemeester van Middelkerke en brulboei van de Kust, Jean-marie Dedecker, komt ons ook weer vermaken in het parlement. Hij maakte een deal met Bart De Wever om volgens de ‘politique policienne’, al dan niet correct of verantwoorde, particratische cadeaus voor Middelkerke in ontvangst te nemen in ruil voor stemmen en zwijgplicht. Benieuwd of de Vlaams-nationalistische muilkorf van federale en Vlaamse hulp aan Middelkerke zal prevaleren op Dedeckers ijdelheid om zijn gedacht te zeggen. Wie wint: Middelkerke of zijn ijdelheid.

Politici denken nooit verder dan de volgende verkiezing

Met politieke partijen in campagnemodus krijgen we meer en meer een regering van niet-lopende zaken met een parlement van campagneretoriek. Elk maatschappelijk thema en elke uitspraak afgetoetst aan de verkiezingsprogramma’s. Partijen met paardenkleppen en politici met spin-souffleurs in echokamers. Geen politicus die bezorgd is om 12 000 niet-stemmers die op donderdag brossen. Politici denken niet verder dan de volgende verkiezing.

In normale omstandigheden moeten de spijbelactivisten de eerste maal gaan stemmen in 2024. Wat zal dan het thema van de verkiezingen zijn? Geen idee, geen probleem dus. Jan Jambon parafraseerde deze week wijlen Jean-luc Dehaene: ‘We zullen dat probleem oplossen wanneer het zich stelt’. Zullen populisten als Van Langenhove en Dedecker het politiek debat verzieken of onze partij in de problemen brengen. Geen probleem, we gebruiken ze nu om stemmen te halen en als het nadien te heet onder onze voeten wordt, benadrukken we hun onafhankelijkheid en laten we ze vallen, al dan niet met een mes in de rug. Remember Vuye & Wouters.

politique policienne

Politiek: het probleem oplossen wanneer het zich stelt