Donald Trump is een kat met negen levens. In 2015 en 2016 werd zijn campagne meermaals dood verklaard. Tijdens zijn verblijf in het Witte Huis (2017 – 2021) zou schandaal na schandaal hem nekken. Maar zijn populariteitscijfers bleven hardnekkig stabiel, zelfs op een vergelijkbaar niveau als die van Barack Obama in de aanloop naar zijn herverkiezing.

Overmacht in de vorm van een mondiale pandemie kostte Trump uiteindelijk een tweede ambtstermijn. Dat hij dat verlies op 6 januari 2021 niet verteerd had, is (g)een (klein) understatement. De bestorming van het Capitool, geïnstigeerd door Team Trump, betekende het einde voor de politieke ambities van de inmiddels voormalige president. De Republikeinse Partij zou de bladzijde omslaan. Eindelijk.

Trumpshow

Dit toekomstscenario is (was) meer dan een wensdroom van de tegenstanders van Donald Trump. Ook heel wat medestanders — politici, donoren, bevriende media en organisaties — waren ervan overtuigd dat de Trumpshow niet zou worden hernieuwd. De eerste peilingen van ’21 waren evenwel een teken aan de wand voor de voortdurende politieke levensvatbaarheid van de zakenman uit New York.

Gelukkig kon en zou er nog veel gebeuren. Trump was net voor een tweede maal aangeklaagd door het Huis van Afgevaardigden. Zijn communicatie met de partijbasis werd afgesneden door de schrapping van zijn accounts op en door YouTube, Facebook, Snapchat en Twitter. Bovendien hadden de Democraten net de macht overgenomen in de Senaat en het Huis, een nederlaag die normaliter op het conto van de partijleider wordt geschreven. Een teleurstellende tussentijdse verkiezing waarin de oud-president zich uitdrukkelijk had gemengd, zou zijn lot bezegelen.

Eén jaar later stevent Donald Trump niet enkel af op de partijnominatie, maar ook op het presidentschap. Wat niet kon in 2016, niet mocht in 2020, onmogelijk leek in 2022, staat op het punt te gebeuren in 2023. Nee toch?

Origineel

De uitzonderlijk lange houdbaarheidsdatum van Trump is niet toe te schrijven aan zijn politieke filosofie of beleid. Een politieke filosofie heeft hij immers niet.

Het klopt dat de Grand Old Party onder Trump een aantal andere klemtonen legde. Die waren eerder het resultaat van bedrijfseconomische transponering (handel, belastingen), een uitstekend instinct (migratie, sociale zekerheid, oorlog) of de interventie door ervaren politico’s (rechterbenoemingen, regulering) dan van een doordachte totaalvisie op mens en maatschappij. Die klemtonen werden intussen in meerdere of in mindere mate overgenomen, zelfs op punt gezet, door zijn tegenstanders. In 2015 was Trump een voortrekker, vandaag bevindt hij zich midden in het ideologisch pak.

Zijn basis lijkt het niet zo belangrijk te vinden wat Donald Trump vandaag denkt. Wat hij acht jaar geleden dacht en deed des te meer. Zijn aanval op het ‘establishment’ — beide benen vooruit, zowel bal als man — maakten hem waanzinnig populair. Hij was de eerste die de elite in Washington D.C. een échte bolwassing gaf. Na een jaar lang uitgelachen te zijn geweest, versloeg hij de posterdame van het establishment, Hillary Clinton. De Trumpcult was geboren.

Cijfers

De cijfers schetsen een goed beeld over de greep van de oud-president op ‘zijn’ mensen. Hierna vindt u de resultaten van de meest recente peilingen op nationaal niveau (1) en in Iowa (2), New Hampshire (3) en South Carolina (4). De partijsoldaten in deze drie deelstaten kiezen als eerste hun vaandeldrager en hebben zo een grote invloed op de rest van de race.

	Kandidaat
Locatie	Trump	DeSantis	Haley	Scott	Ramaswamy
USA	60%	13%	5%	2%	7%
Iowa	44%	18%	15%	9%	5%
NH	49%	10%	19%	4%	4%
SC	53%	11%	22%	6%	3%

Wat leren deze resultaten ons? Ten eerste, dat Donald Trump niet onverslaanbaar is. Ten tweede, dat niemand hem verslaat.

Goed en niet goed

Trump scoort met de steun van ongeveer de helft van zijn partij heel wat beter dan zijn eerste achtervolgers. Was hij een kandidaat als een andere, dan was deze score uiterst impressionant. Maar Donald Trump is geen kandidaat als een andere.

De voormalige president voert campagne als zittende president. Hij weigert deel te nemen aan debatten en fora en spreekt zelden met journalisten en kiezers, zeker in vergelijking met 2015 en 2016. Zelfs zijn beruchte rally’s staan op een laag pitje. In de Verenigde Staten heeft men een naam voor zo’n campagne: een ‘front porch campaign’. De kandidaat blijft thuis, ontvangt daar zijn supporters, maar laat het politiek bedrijf over aan zijn vertegenwoordigers.

De positie van een man die campagne voert als ware hij het staatshoofd, zou binnen zijn eigen partij niet gecontesteerd mogen worden. Joe Biden is minder populair binnen de Democratische Partij dan Donald Trump binnen de Republikeinse, maar geen politiek zwaargewicht daagt hem uit. De president is de partijleider, de overige partijleden volgen. Dat ongeveer de helft van de Republikeinen weigeren te volgen, doet vermoeden dat de Trumpcult leden bloedt.

Biden

Die bloeding is hoogstwaarschijnlijk onvoldoende ernstig om hem de partijnominatie te ontzeggen. Maar een partijnominatie is maar een eerste tussensprint, waardeloos zonder de eindoverwinning. Die eindoverwinning ligt volgens een tweetal peilingbureaus evenwel voor het grijpen.

	Emerson		Bloomberg
Locatie	Trump	Biden	Trump	Biden
Georgia	49%	41%	48%	41%
Arizona	46%	44%	46%	42%
Nevada	47%	44%	46%	43%
Michigan	43%	45%	43%	43%
Wisconsin	45%	45%	46%	45%
Pennsylvania	49%	45%	47%	44%

Donald Trump heeft een kleine, zij het significante voorsprong op de plaatsen waar de verkiezingsstrijd beslecht wordt, de zgn. swing states (of ‘kantelstaten’). Dat heeft meer te maken met het zooitje dat Joe Biden er de voorbije drie jaar van maakte dan met The Donald zelf, maar dat zal die laatste worst wezen. Niemand stopt de Trumptrein. En zo had iedere ‘Amerikakenner’, inclusief uw dienaar, het weer bij het verkeerde einde.