Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoeveel gaat dat de Vlamingen kosten?
(Aan Europees Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen, die te midden van een ongeziene crisis en zonder veel democratisch debat een ideetje heeft: ‘Tegen 2030 moet de CO2-uitstoot geen 40 procent maar 55 procent lager liggen dan in 1990’. Een opgetrokken klimaatambitie betekent natuurlijk opgetrokken kosten voor woningen (die energiezuinig moeten zijn), voor energie (die groen moet zijn) en voor auto’s (die elektrisch moeten zijn). Wie heeft hiervoor gestemd?)

Hoe slim is het om sexting te normaliseren?
(Aan alle media die sexting agressief normaliseren: ‘Doe het. Maar doe het op een goeie manier’. Jongeren worden nu aangemoedigd om pornografische beelden van zichzelf te maken, zolang het maar ‘veilig’ gebeurt. Als sexting inderdaad ‘de liefdesbrief van nu’ is, dan is dat – rustig en objectief – een culturele degeneratie van jewelste. Je gevoelens onder woorden proberen brengen versus je genitaliën fotograferen. Dat laatste gewoon níet doen, kinderen.)

Zonder respect voor de privacy

Hoeveel kinderen wonen er in die huizen?
(Aan de PVDA, die ‘miljonairsroutes‘ uitstippelde langs de eigendommen van vermogende Vlamingen. Je zou eens een wandeling langs sociale woonwijken moeten organiseren. Of langs opvangplekken voor vluchtelingen. Dit is regelrechte intimidatie, zonder respect voor de privacy van mensen die hun eigendom ook wel kunnen delen met hun minderjarige kinderen.)

Wat is er mis met Aster Nzeyimana en Danira Boukhriss?
(Aan Nadia Nsayi, die vindt dat de VRT nog meer ‘woke’ moet worden: ‘De VRT moet actief mensen van andere groepen aanwerven. Wanneer komt het eerste zwarte nieuwsanker op onze zenders?’. Terwijl het sportnieuws en het avondlijke praatprogramma gepresenteerd worden door Vlamingen met een kleurtje. Als Nsayi vindt dat Nzeyimana en Boukhriss niet zwart genoeg zijn, dat ze dat dan maar zegt.)

Wie profiteert van het Demeny-stemsysteem?
(Aan professor Pieter Vanhuysse, die ouders een halve stem extra per minderjarig kind wil geven. Dat betekent meer electoraal gewicht voor grote gezinnen en veel minder voor 50-plussers. De eerste groep stemt in België betrouwbaarder links dan de tweede groep. Is het toeval dat zoveel gemorrel aan het principe ‘één man = één stem’ altijd goed uitdraait voor (centrum)links en veel minder voor rechts?)

Buitenproportioneel

Welke stemmen zijn in België het meeste waard?
(Aan Bart Eeckhout, die ‘taxation without representation’ geen probleem vindt: ‘Dat Vlaamse stemmen meer waard zouden zijn omdat ze uit een welvarender landsdeel komen, is een redenering die hint naar iets wat we geen democratie meer zouden kunnen noemen’. Misschien vindt Eeckhout het echt geen probleem dat de nieuwe regering nieuwe belastingen zal heffen, die buitenproportioneel betaald worden door het landsdeel dat het slechtst vertegenwoordigd is. Maar weet hij echt niet dat de Belgische spelregels zo vervalst zijn dat in ons systeem de Waalse stemmen meer waard zijn dan de Vlaamse?)

Wanneer wordt de wafelijzerpolitiek finaal afgeschaft?
(Aan minister van Defensie Philippe Goffin, die vasthoudt aan twee legerbases voor gevechtsvliegtuigen: ‘Dit kost veel geld, maar het is belangrijk om in elke regio aanwezig te zijn’. De oude wafelijzerpolitiek is nog lang niet dood. We mogen misschien van geluk spreken dat de Franstaligen geen F35-basis vragen in Brussel. Nog niet.)

Kameraad Maduro

Hoeveel bewondering verdient een dictator?
(Aan De Morgen, waar ze een beetje zwijmelen voor de Venezolaanse dictator Maduro: er is sprake van ‘slimme pogingen om verdeeldheid te zaaien’, ‘een meesterzet’, ‘de slimste zet tot nu toe’, een spel dat Maduro ‘tot in de puntjes beheerst’. Al die mooie woorden voor een doorzichtig manoeuvre dat bij elke rechtse dictator gewoon ‘cynisch’ of ‘doortrapt’ zou heten. En als de Briljante Kameraad Maduro zo slim is, waarom heeft hij een potentieel schatrijk land als Venezuela dan helemaal de grond in geregeerd?)

Wat maakt een krant tot een kwaliteitskrant?
(Aan De Morgen, die bijna twee bladzijden vrij had voor een stuk over de anus: ’Anaal genot wordt de volgende stap in onze seksuele revolutie. De anus is een van de best bezenuwde regio’s van ons lichaam. En dus uitstekend om onze seksualiteit te verkennen’. Er zijn anno 2020 geen ‘vuile woorden’ meer, en dus kunnen wij vrijuit zeggen: met dit soort stukken is De Morgen een stoephoertje voor clicks, clicks, clicks.)

Wenslijstje van de geïnterviewde

Hoeveel geïnterviewden mogen zelf de gespreksonderwerpen kiezen?
(Aan Knack, dat een interview brengt met ‘werkzoekende activiste’ Tracy Bibo Tansia: ‘In de kennismakingsmail stuurt ze een lijstje met thema’s ‘die interessant zouden zijn voor de levensfase waarin ik nu zit: depressie, geestelijke gezondheid, racisme, dood en seksueel geweld’. Een kritisch interview begint bij Knack dus met een wenslijstje van de geïnterviewde. Hopelijk klaagt Bibo Tansia nooit dat ze als zwarte vrouw altijd over racisme moet praten…)

Wat is er middelmatiger dan neerkijken op je eigen volk?
(Aan Michiel Martin van De Morgen, die ‘de middelmaat van de hardwerkende Vlaming‘ ziet in het nieuwe één-programma Chateau Planckaert: ‘Kranen zijn speelgoed, grootmoeders van 93 mogen gekscherend betutteld worden, vlees bestaat alleen uit hompen en auto’s zijn voorbestemd om twee parkeerplaatsen in te nemen’. De Morgen bestaat grotendeels uit twee soorten artikels: artikels die klagen over vileine karikaturen van uitheemse bevolkingsgroepen en artikels die vergeven zijn met vileine karikaturen van de Vlamingen zelf.)

Polariserend

Hoeveel allochtone jongens kennen hun vader niet (meer)?
(Aan korpschef Michel Goovaerts, die een terechte vraag stelt over probleemjongeren in Brussel: ‘De ouders dragen toch ook verantwoordelijkheid? Nu zijn het allemaal kleine prinsen die zelf de wet maken’. Men zou in kaart moeten brengen hoeveel van die ‘jongeren’ opgroeien in een gezin waar de vader vertrokken óf onbekend is. Maar het is makkelijker om de schuld te leggen bij de (racistische) maatschappij.)

Waar kan Marc Van Ranst nog terecht?
(Aan Peter Mertens, die denkt dat Marc Van Ranst geen cadeau zou zijn voor PVDA: ‘Van Ranst polariseert nogal: mensen zijn heel hard voor of tegen. Laat hem maar zijn rol als viroloog spelen’. Al een geluk dat Van Ranst nooit aan introspectie doet. Wat zegt het over jou, als je te polariserend bent voor communisten?)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

probleemjongeren

Samenleven of apart leven?

Vergeten vragen van de voorbije week (105)