Waar is de tijd dat een groot deel van de abonnees van La Libre Belgique in Vlaanderen woonde? Geen kip leest nog de Franstalige kranten, en al zeker niet de regionale. Uw redacteur van dienst volgt, te uwer behoeve, plaatsvervangend de Franstalige pers op. Maar soms ben je, om de toestand aan de andere kant van de taalgrens te vatten, beter af met bronnen uit het noorden…

Spanningen

De gemiddelde Vlaming heeft er geen idee van hoezeer de Waalse toppolitici elkaar voortdurend in de haren zitten. Sudinfo van maandag 8 juni: ‘Aanval en tegenaanval tussen de MR et Philippe Close gedurende het weekeinde met betrekking tot de betoging tegen het racisme in Brussel’ (laatstgenoemde, de Brusselse PS-burgemeester, maakte gewag van de ‘totale hypocrisie’ van die partij). De elektronische nieuwsbrief Newsmonkey van 6 juni liet op zijn beurt weten: ‘Er waren grote spanningen in de Waalse regering, waar Georges-Louis Bouchez (MR) zich persoonlijk kwam moeien, maar waar zowel MR als PS zich ook doodergert aan het gedrag van Jean-Marc Nollet, die z’n Ecolo-ministers niets laat beslissen zonder z’n fiat’.

Hoezeer de gemoederen daar gespannen staan, bewijst het uitrangeren van de grote baas van de FGTB (de machtige Waalse evenknie van het ABVV), na een gesprek met dezelfde Bouchez. Die vakbond komt hoe langer hoe meer in de greep van de PTB-PVDA, waardoor de compromisbereidheid bij de PS, zo al niet onmiddellijk de meest flexibele partij die enig ethisch besef in haar vaandel draagt, nog meer wordt bemoeilijkt.

De onderwijsproblematiek: la Belgique à deux vitesses

Het onderpresteren van ons Franstalig onderwijssysteem blijft merkwaardig. Maar sst! Het is in ons land politiek incorrect om het daarover te hebben, je zou op de mensen hun tenen kunnen trappen. Om daarover iets te vernemen ben je dan ook aangewezen op andere bronnen. Zo publiceerde het Britse orgaan Quacquarelli Symonds recentelijk haar QS Word University Rankings 2020, een wereldklassement dat de top-duizend van universitaire instellingen oplijst.

Daarin trekken drie wereldberoemde Amerikaanse universiteiten de kop. In het klassement staan acht Belgische instellingen van hoger onderwijs. De KU Leuven staat daarvan aan de leiding (ze presteert 80ste), gevolgd door UGent (130ste). De VUB is 195ste en UAntwerpen haalt toch nog een verdienstelijke 223ste plaats. De best geklasseerde Belgische francofone universitaire instantie is UCLouvain (167ste), gevolgd door de ULB in 251ste positie. Je moet al ver naar onderen gaan om de ULiège te treffen (op de 429ste plaats) en daar nog ver achter staat de UMons. La Libre van 3 juni, die als enig persorgaan in ons land dit nieuws bracht en doorgaans niet te beroerd is om enig commentaar tussen neus en lippen te debiteren, beperkte zich tot het sec doorgeven van de cijfertjes.

De gezondheidsproblematiek: la Belgique à deux vitesses

Het onderpresteren van de aanpak van de gezondheidszorg in het zuiden van het land blijft merkwaardig. We kennen één Franstalige krant (La Dernière Heure) die de matige score van de Waalse gezondheidszorg aan het daglicht bracht, helemaal in het begin van de coronacrisis. Maar sindsdien: sst! Het is in ons land politiek incorrect om het daarover te hebben, je zou de mensen hun tenen kunnen trappen. Om iets over recentere cijfertjes te vernemen ben je dan ook aangewezen op terloopse opmerkingen.

Zo stond in De Standaard van het weekend van 6 en 7 juni, weggedrukt tussen een heleboel beschouwingen, te lezen dat in Vlaanderen 14% van de door corona getroffen rusthuisbewoners in het ziekenhuis overleden waren. In Wallonië ligt dat cijfer precies dubbel zo hoog, en in Brussel gaat het er nog een stuk boven.

De postbedeling: hier mag je letterlijk spreken over twee snelheden…

Dat neemt niet weg dat het hoofdartikel van diezelfde krant tussen de regels pleit voor een ‘institutionele eenheid van commando’. Allicht steunt die krant een herfederalisering van de gezondheidszorg. Dat dit in de praktijk zal neerkomen op een regressie naar een laag niveau voor het hele land deert blijkbaar niemand – en al zeker niet de toekomstige premier, zoon De Croo.

De Standaard van 8 juni 2020 liet weten dat postbodes in Vlaanderen en Wallonië dezelfde wedde hebben, maar dat de dagelijkse werkbelasting in het zuiden van het land een derde lager ligt. Datzelfde geldt voor dat andere grote nationale bedrijf, de NMBS. Het aantal personeelsleden dat nodig is om die organisatie per strekkende kilometer spoor te doen draaien, ligt een stuk hoger onder de taalgrens. Onze preferentie gesprekspartner Kabouter Lui van Studio 100 zou zeggen: ‘Werken, ik word daar zo moe van…’

Lood om oud ijzer

Knack van de eerste week van juni schildert het portret van de MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez (het zusterblad Le Vif/Express riskeerde het blijkbaar niet om dat over te nemen). De kopjes liegen er niet om: ‘Hij heeft onmiskenbaar talent, maar hij doet er niets goeds mee’, en ‘Bouchez (…) is alleen pro-zichzelf’. Uit het plaatje komt een zelfingenomen maar splijtende persoonlijkheid naar voren, erg bekommerd met zijn uiterlijk en gezegend met een voorliefde voor snelle wagens en dito vrouwen.

Ja, alles valt mooi in de plooi wanneer je het artikel leest: de MR-voorzitter heeft alle kenmerken van een doorgewinterde narcist, een evenknie van Donald Trump, met inbegrip van diens fundamentele onbetrouwbaarheid. Vlaamse politici: pas op voor dit sujet!

Maar misschien is deze waarschuwing overbodig, want Knack wist alvast te melden: ‘Bij zijn collega-partijvoorzittters in Vlaanderen heeft Bouchez in een paar maanden tijd vooral krediet verspeeld’. Hèt probleem voor diezelfde voorzitters: gaan we in Paul Magnette en Jean-Marc Nollet van Ecolo redelijker en evenwichtiger gesprekspartners aantreffen? Niets wijst daarop. Waarmee verliezen we in godsnaam onze tijd?

Het tragische lot van de Waalse duivenmelkers…

Het weekblad Le Vif/Express maakte in zijn uitgave van de eerste week van juni gewag van een onaanvaardbare discriminatie. Wegens de pandemie zijn de oefensessies voor wedstrijdduiven beperkt tot het Belgische territorium. Maar proefvluchten moeten over zo’n 300 à 500 km lopen, en wel in de zuid-noordelijke richting. De techniciteit hiervan ontgaat ons, maar het gevolg hiervan is dat Vlaamse duivenmelkers nog altijd naar Arlon kunnen rijden om van daaruit hun proefvluchten te starten, maar hun collega’s van onder de taalgrens zouden daarvoor naar Frankrijk moeten.

En dat mag niet. De Waalse minister bevoegd voor omgeving, ene Céline Tellier en van Ecolo-dépendance, toonde zich daar erg bezorgd over en verzocht de plaatselijke duivenliefhebber om hun duiven vooral niet te slachten maar betere tijden af te wachten.

QS Word University Rankings

Berichten uit Wallonië