Het moet begin jaren zeventig zijn geweest. Vanuit de CVP klonk de roep om een ethisch reveil bij de bevolking. De woelige sixties met zijn hippies en provo’s en studentenrevoltes waren voorbij, de roep om abortus te regulariseren klonk hard en de jeugd droeg alleen nog maar jeans – vaak niet eens gestreken – en liet de haren groeien, ook als het jongens waren.

Leden van de Bijzondere Opsporingsbrigade (BOB) wisten vanuit hun Renault R4 – met lange antenne op het dak – te melden dat de zedenloosheid om zich heen greep en dat er op festivals als Jazz Bilzen wel eens kruidensigaretten werden gerookt. Voor de jongere lezertjes: de CVP, nu CD&V, was toen nog een machtspartij en hun voorzitter droeg geen vrouwenkleren. Toch voor zover we dat nu weten.

Die machtspartijen maakten zich dus zorgen over de maatschappelijke chaos waar ze maar geen greep op kregen en riepen de bevolking op tot een ‘ethisch reveil’ :daaronder verstond de CVP een terugkeer naar de ‘christelijke waarden’. Het begrip kwam overgewaaid uit Nederland waar de toenmalige minister van Justitie Dries van Agt – hij zou later premier worden – het in 1974 introduceerde tijdens het abortusdebat in het Nederlandse parlement. De partij van Van Agt, het CDA, gebruikte de term later als verkiezingsslogan. Dat inspireerde Wilfried Martens om het begrip ook hier te lanceren, misschien wel geïnspireerd door zijn ‘speciale vriendin’ Miet Smet die als Oostvlaamse beter hernieuwd Holland 1 en Holland 2 kon ontvangen met haar antenne gericht naar Zeeuws Vlaanderen, dan haar speciale vriend, Wilfried, die meer naar de Franse zenders keek, ook al had hij soms ‘sneeuw op Rijsel’ op de UHF-band.

Raymond

Mij doet de term – ik was toen amper 10 jaar – vooral denken aan de lp ‘Ethisch Reveil’ van Raymond van het Groenewoud, die eind jaren zeventig werd gelanceerd, met onder andere de hit ‘Trek het je niet aan’.

Wat een verschil allemaal met de chaotische tijden waarin we nu leven: toen was de oorlog tenminste nog koud en de premier piste dan wel naast de pot, maar tenminste niet in politiecombi’s. Al ken ik persoonlijk wel onverlaten die op Jazz Bilzen tegen een R4 van de BOB plasten, waarna ze gearresteerd werden voor het vermoedelijke bezit van blokjes hasj die later tot grote verwarring leidden bij de BOB, toen bleek dat het niet om hasj ging maar om Bonzo-hondenbrokken. Dat verklaarde meteen ook de hardnekkige barbecue-geur op de festivalweide.

Het was dus een tijd waarin de politiek vanuit haar morele hoogte vond dat er een dringende behoefte was aan een terugkeer naar een gezonde ethiek. Het contrast met het huidige klimaat kan niet groter zijn. De bevolking vraagt vandaag van politici een terugkeer naar een minimum van fatsoen, omdat de burger merkt dat zijn vertrouwen in het systeem wordt ondergraven. Omdat er blijkbaar verschillende regels zijn voor wie in een politiek truitje voetbalt dan voor de gemiddelde sukkelaar die in een afgewassen shirt van FC Modaal speelt. Die laatste kreunt onder de inflatie, de overheidsdwang- en controles, de boetes allerhande en hij moet het rooien zonder dat hij een hulplijn kan bellen omdat hij het persoonlijke nummer van de korpschef niet heeft. En als hij dan eindelijk een beetje klaagt, het vingertje beschroomd opgestoken, wordt hij door diezelfde politici uitgekreten voor anti-politieke Neanderthaler.

Renault R4

Ooit vroeg de politiek een terugkeer naar gezonde ethiek