Doel 3 moet voor 1 oktober dicht. Engie verschoof dit door vervroegde heropstart in het verleden naar een week eerder. De voorstanders van kernenergie willen zich vrijdag op de sluiting laten horen te Doel. Een symbolisch evenement als koffietafel bij de euthanasie van een perfect bruikbare kernreactor.

Vrijdag 23 september organiseert de actiegroep Stand Up for Nuclear een evenement in Doel, op de dag dat de kernreactor Doel 3 wordt stil gelegd. De actievoerders vinden dit onverantwoord en roepen op tot het behoud van kernenergie in België.

Zeven onafhankelijke organisaties steunen de organisatie van de Leuvense ondernemer Paul Bossens (69) en zullen aanwezig zijn. Daaronder Keep the Lights On met Françoise Chombar. Een tweede organisatie is de burgerbeweging 100TWh die op 16 september een rechtszaak aanspande om de toepassing van de Wet Deleuze (genoemd naar een voormalig Ecolo-kopstuk die nu kernenergie niet meer uitsluit) te verhinderen. Een heuse Belgische ngo of niet-gouvernementele organisatie WeCARE neemt ook deel. Drijvende kracht achter WeCARE is Serge Crutzen, de voorzitter van gepensioneerde voormalige ambtenaren van de Europese instellingen. Een tweede ngo op het appel is Replanet waar ze pleiten voor meer beperking van CO2, meer handel in emissierechten en meer EU-beleid. In tegenstelling tot hun collega’s bij andere milieuorganisaties blijkt Replanet pro-kernenergie.

De denktank Ecomodernisme is dan weer voorstander van meer wetenschap en een ander geluid qua ‘groene’ standpunten. De bekendste namen zijn daar bio-ingenieur en Liberales-lid Jan Deschoolmeester en de filosoof Thomas Rotthier. Ze raakten min of meer bekend door de grove aanval door filosoof en UGent-docent Maarten Boudry die voor kernenergie is maar hen aanviel op arrogantie en onbeleefdheid en hen tovenaars noemde. De ecologische beweging is ondanks de bekering tot CO2-loze kernenergie van enkelingen nog steeds een establishment dat met gezagsargumenten en irrationele woede dissidente stemmen qua kernenergie en klimaatverandering demoniseert.

SEII van de bekende Brussels professor aan de ULB Samuel Furfari neemt ook deel. De laatste club die deelneemt is Horizon 238, genoemd naar het atoomgetal van uranium. Dat zijn vooral jonge ingenieurs.

Zonder subsidies

credit

Paul Bossens

Allemaal Belgische pro-nucleaire stemmen die het zonder subsidies en zonder financiële steun van de nucleaire sector moeten stellen. De ironie van het lot is dat juist Engie, de grootste speler in de nucleaire sector en de grootste werkgever in die sector, hun grootste tegenstander blijkt. Engie staat hier qua beleid diametraal tegenover haar eigen personeel. Of toch het hooggekwalificeerde deel van hun werkvolk.

Op zich is het uitzonderlijk dat al deze groupuscules van tegenstanders van de kernuitstap gezamenlijk optreden. Temeer omdat er geen apparaat van zwaar gesubsidieerde groene organisaties achter zit met één voet in de politiek en één voet in de milieubeweging.

Ook verschillende politieke partijen hebben bevestigd dat zij met een delegatie zullen aanwezig zullen zijn om de actievoerders hun steun te betuigen. Theo Francken (N-VA) liet al weten te gaan. Waarop Georges-Louis Bouchez en Marie-Christine Marghem van de MR afzegden.

Electromechanica

De director Belgium van Stand Up for Nuclear is Paul Bossens. ‘Ik kan vrij spreken. Mijn klanten gaan hun onderhoudscontract niet opzeggen omdat ik opkom voor kernenergie’, bekent Bossens aan Doorbraak. Hij is een industrieel ingenieur elektromechanica die dankzij Flanders Technology destijds op het idee kwam zijn bedrijf Micro-Matic Research (MMR) op te richten. Dat Leuvense bedrijf startte op het moment dat de eerste personal computers (pc’s) op de markt kwamen met oplossingen om te communiceren met de mastodonten van mainframes waar de informatie van grote bedrijven die al geïnformatiseerd waren opstonden. Het gat in de markt en wereldwijd een succesverhaal. Onder die klanten met mainframe-computers zaten ook kerncentrales zoals die van EDF.

Voor Bossens begon het engagement voor kernenergie eigenlijk onverwacht. Tijdens een discussie onder techneuten binnen zijn bedrijf in 2003 toonde iemand aan dat bij kernenergie het aantal slachtoffers doorheen de geschiedenis het kleinste was. ‘Ik kon dat zelf niet geloven en zocht het uit. Ik was verbaasd wat ze ons al die jaren over kernenergie hadden doen geloven. Rond die tijd begon ik me dus zorgen te maken over het energiebeleid in België, want kernenergie zou opgedoekt worden’.

De wet op de kernuitstap opende Bossens ogen en hij besloot er iets aan te doen. Dat iets is klein begonnen. Eerst bij 100TWh waar hij voorzitter was en nadien bij Stand Up for Nuclear dat internationaal begon bij ecomodernist Michael Shelleberger. Dat laatste begon klein 4 à 5 jaar geleden. Bossens organiseerde regelmatig een event en gaf voordrachten.

Leeftijd en vrijheid

Hij heeft de leeftijd en de vrijheid om dat te doen, want steeds weer stelde hij vast dat kernenergie voor velen een taboe-onderwerp is. Bijna iedereen is voor, maar bijna niemand durft er ook voor uit te komen. ‘Het afgelopen jaar lijkt dit te keren. De kentering is dat mensen inzicht krijgen in de kosten en de leveringszekerheid.’

Een onderwerp dat Bossens steevast op zijn voordrachten aansnijdt. ‘Mijn eerste vraag is altijd: Hoe ziet de ideale energie eruit?’, aldus Bosssens, ‘dan som ik vijf kenmerken op: overvloedig aanwezig, minimaal vervuilend, goedkoop, betrouwbaar qua levering en veilig.’

‘Ik ben niet tegen andere energie-soorten. Je moet vergelijken en een mix is noodzakelijk. Het probleem is dat, wat kernenergie betreft, iedereen zwijgt. Uit angst voor hun job of hun budgetten. Nu de frustraties over de prijszetting zo opgestapeld raken, volgt een ontlading.’

Bossens kent ondertussen de modus operandi van de tegenstanders van kernenergie. ‘De Standaard zocht iemand om commentaar te geven op één van onze evenementen. Die zei dan: “Ze worden gesponsord door de sector en doen zich voor als burgers”. Dit terwijl wij bewust altijd afstand bewaarden tot de sector. En bovendien, de sector: wie is dat? Dat is vooral Engie. En die staat niet aan onze kant.’

Ongetwijfeld zullen de verdachtmakingen ook dit keer volgen, maar het valt op dat het debat eindelijk gevoerd wordt en op basis van rationele en economische argumenten actievoerders zoals Bossens eindelijk gehoor vinden.

Replanet

Ingenieurs en burgerbewegingen organiseren actie bij sluiting Doel 3