Een paar dagen geleden stuurde Georges-Louis Bouchez, gemeenteraadslid in Bergen en voorzitter van de Franstalige liberalen, een foto van zichzelf de wereld in.

Dat is niet zo uitzonderlijk voor iemand die heel hard met zijn zelfbeeld bezig is, regelmatig het resultaat daarvan verifieert via spiegel of fototoestel en daar graag de rest van de wereld wil van laten meegenieten. Georges-Louis Bouchez is altijd uitermate verzorgd, van zijn fraaie kostuums tot zijn winderig kapsel. Hij heeft een uitgekiende look, dat is het minste wat men kan zeggen.

Nationale kleuren

Dat heeft hij gemeen met zijn stadsgenoot Elio Di Rupo, die er zoals Bouchez altijd al even onberispelijk uitziet. Maar die overeenkomst maakt hen niet tot vrienden, wel integendeel. Toen Di Rupo nog burgemeester was van Bergen, pestte Bouchez hem vanop de oppositiebanken het bloed van onder de nagels. Want voor Bouchez is er maar één man die de functie van burgemeester van Bergen waardig is: hijzelf.

Op zijn selfie was Bouchez te zien met een mondmasker in de nationale Belgische kleuren. De liberale voorzitter spreekt of begrijpt echter niet één woord van de taal van de meerderheid van de bevolking van het land dat hij zegt lief te hebben, maar waarvan hij de geregionaliseerde structuren terug wil schroeven naar het unitaire Belgique van zijn betovergrootvader. Een negentiende-eeuwse visie verdedigen in de eenentwintigste eeuw, van een gebrek aan een originele visie op dit land kan Bouchez in ieder geval niet verdacht worden.

Merci, Philip

Is het omwille van die merk,waardige vaderlandsliefde dat hij tot veler verbazing tot informateur werd aangeduid door het Hof? Dat was niet bepaald de slimste zet van Laken. Zijn werk, samen met de al even onervaren Joachim Coens leverde enigszins voorspelbaar niets op. Niets voor het land althans, maar wel veel voor Bouchez die er nationale bekendheid aan over hield. En dat was voor hem onbetaalbaar. Wie goed luisterde hoorde hem zeggen : Merci, Philip!

Het belang van het land is voor Georges-Louis Bouchez duidelijk ondergeschikt aan dat van zijn partij en van zichzelf. Voor hem komt het er op aan Sophie Wilmès en haar overtallige ministers zolang mogelijk in de Wetstraat te houden. Opportunisme is een ander woord voor liberale ideologie, ook bij de MR.

Voetbalsoap

Georges-Louis Bouchez brandt van ambitie. Dat hebben ze in Bergen vorige week nog mogen ondervinden in een ware voetbalsoap. Totaal onverwacht kondigde voetbalclub Royal Francs Borains (RFB) aan dat Bouchez haar nieuwe voorzitter zou worden. In een leeg stadion werd hij, getooid met een sjaal in de kleuren van de club, verwelkomd op de tonen van ‘We Are The Champions’ en voorgesteld aan een vijftal vertegenwoordigers van de lokale pers. Terwijl het hele land in spanning wachtte op de beslissingen van de Nationale Veiligheidsraad, maakte de MR-voorzitter een volstrekt overbodige verplaatsing naar het stadion van RFB. Enkel zijn blauwe plastic handschoenen waren een indicator dat hij zich enigszins bewust was van de coronacrisis.

Die intronisatiescène in het stadion had kunnen passen in het legendarische RTBF-magazine Strip-Tease, dat zich vrolijk maakte over politieke coryfeeën die zichzelf wat al te zeer au sérieux nemen. Bouchez deed zijn intrede als was hij een nieuwe topspeler en kreeg een shirt overhandigd met zijn initialen, GLB, die naar hij waarschijnlijk vurig hoopt door de media zullen worden overgenomen, zoals dat ooit met roemruchte voorbeelden als VDB of DSK het geval was.

GLB

Dat GLB voorzitter wordt van RFB sloeg in als een bom in de regio. Wat komt een Montois in hemelsnaam doen in de Borinage, vroeg de PS-burgemeester van Quarengon zich af? Die stad is zowat de bakermat van het Belgische socialisme; een afgelikte liberaal in kostuum wordt daar met argwaan bekeken.

Bouchez is gemeenteraadslid in Bergen en daar hebben ze ook een voetbalploeg, Royal Albert Quévy Mons (RAQM). Die heeft betere tijden gekend, speelde ooit zelfs in de eerste klasse maar is nu verzeild in de 3de amateur, waar het haar wedstrijden afwerkt voor weinig publiek in een veel te groot stadion. De Francs Borains spelen twee klassen hoger en een paar kilometer verder. Maar die afstand is onoverbrugbaar. Bergen, dat is de stad en de rest is de Borinage, een verzameling van kleine gemeenten die in tegenstelling tot het meer burgerlijke Bergen een arbeidersachtergrond hebben. De steenkoolmijnen, weet u nog…

Fusieploeg

De hele politieke klasse van Bergen probeert al jaren een grote fusieploeg op te richten. Want ze vinden dat de regio wel een ploeg met enig aanzien verdient. Er waren eindeloze gesprekken tussen RAQM en RFB. Maar die waren gedoemd te mislukken door de principiële vijandigheid van de fanatieke supportersclans, die liever elk klein blijven dan samen groot.

Bouchez wist uiteraard van die onderhandelingen. Hij had eerder verklaard dat alleen een grote ploeg hogerop zou kunnen geraken. Nu zei hij net hetzelfde bij zijn aanstelling tot voorzitter van de Francs Borains.

Gemeenteraadsverkiezingen

Dat is dubbel spel, klonk het meteen in Bergen bij de meerderheid: Bouchez laat eens te meer zijn eigen belangen voorgaan op die van de stad. Met hem is geen gesprek mogelijk, stelt de burgemeester streng. Bouchez heeft volgens hem bewust de gesprekken over de fusie laten mislukken, omdat hij wist dat hij voorzitter zou worden van RFB. Kwatongen beweren nu dat hij zo zijn machtspositie zou willen versterken om via die omweg aan het hoofd te komen van… een nieuwe fusieploeg.

Het is wel duidelijk waar het Bouchez om te doen is: zijn zichtbaarheid in streek te allen prijze te versterken, met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2024. Bekendheid bij voetbalsupporters kan daartoe bijdragen. Want hij mag wel een nationale reputatie verworven hebben, lokaal is Bouchez nog steeds op zoek naar middelen om een machtspositie te verwerven in een gebied dat al decennia door de PS gedomineerd wordt.

Royal Albert Quévy Mons (RAQM)

Politiek gevecht in de Borinage