In de politiek worden al eens seksueel getinte metaforen gebruikt. Politici hebben het al eens over ‘flirten’, ‘samen in het bed liggen’, ‘in het midden van het bed liggen’, ‘bevallige bruiden’, ‘paringsdansen’, ‘de lakens delen’… Beeldspraak waartegen nog geen protest is gekomen door één of andere aseksuele actiegroep die zich diep gekwetst voelt.

Voorlopig kan het dus nog, en het heeft het voordeel van de duidelijkheid. Het is zo algemeen aanvaard dat mensen er nauwelijks iets seksueels in ontwaren. Iedereen kan er zich iets bij voorstellen als partijen elkaar ‘besnuffelen’. Dat honden dit onder meer doen om te kijken of de teef loops is, hoeft daar allemaal niet bij. Besnuffelen is een mooi neutraal woord in de politiek. Het is een subtiel spel van prikkelen en informeren.

N-VA-voorzitter Bart De Wever verloor zo’n vier jaar geleden die subtiliteit een klein beetje uit het oog… Nou, klein? Zeg maar gewoon ‘een beetje’. Nee, dat is nog te eufemistisch. Ik herbegin…

Op de knieën

N-VA-voorzitter Bart De Wever verloor zo’n vier jaar geleden die subtiliteit op Herman-Brusselmansiaanse wijze uit het oog bij de vorming van de Vivaldi-regering. Hij uitte zijn diepe bezorgdheid over de liberale standpunten met de woorden: ‘Ik denk dat de blauwe vrienden op de knieën zullen moeten gaan, de mond zullen moeten openen en dat er wat zal moeten worden doorgeslikt.’

Toen zag iedereen plots wel de seksuele metafoor, zelfs politicoloog Carl Devos! De professor merkte enigszins verbouwereerd op dat deze uitspraak ‘niet paste in een beschaafd debat’. Niet iedereen raakt zomaar weg met dit soort vunzigheid op de nationale televisie. Bart De Wever wel. Hij heeft dan ook de grootste ‘penetratiegraad’ van zijn politieke generatie. Daar kan Conner Rousseau (Vooruit) een puntje aan zuigen.

Liefde uit Gent

In Gent probeerde Groen de voorbije weken het door De Wever verstoorde spel van subtiele seksuele metaforen wat te herwaarderen. Hier geen ‘broeken op de enkels’, ‘voorover gebogen lijven’ of ‘glijmiddelen’. Groen tilde de politieke metafoor naar een hoger niveau. ‘Want Gent’, wist Hafsa El-Bazioui, ‘Gent is liefde.’ Om precies te zijn: ‘Liefde en licht.’

Je moest al van Gent zijn en een wasdraad vol geitenwollensokken hebben hangen, om te begrijpen wat Hafsa hier precies mee bedoelde

Een gedurfde insteek — pun not intended — die weliswaar vooral op de lachspieren werkte van de gewone toehoorders. Je moest al van Gent zijn en een wasdraad vol geitenwollensokken hebben hangen, om te begrijpen wat Hafsa hier precies mee bedoelde.

Vooral omdat diezelfde Hafsa haar gedroomde partner van het ‘Licht’, de partij Voor Gent, nog maar net een ordinaire sloerie had genoemd die zich gewillig liet gebruiken door N-VA, terwijl souteneurs Conner en Bart op de gang wachtten op het —ongetwijfeld — misbaksel dat hieruit zou voortkomen. Zonder die metaforen uiteraard, maar daar kwam het wel op neer. In de wereld van Hafsa is N-VA haram.

Machtsgeil

De rest van het verhaal kennen we ondertussen. Terwijl de liefde en het licht door de Gentse straten paradeerden, was de Gentse N-VA zo machtsgeil geworden dat ze om het even welk progressief akkoord tekende. Ook het meest inclusieve ter wereld. Om dat te kunnen doen, greep ze terug naar de vier jaar oude Vivaldi-lessen van de nationale N-VA-voorzitter.

Ze ging door de knieën, opende de mond en was vastbesloten om te slikken wat zou komen. Alleen weigerde Voor Gent om ook maar de broek te openen. De gewillige bruid bleef vernederd achter. Nog altijd maagd, maar wel publiek onteerd en gebrandmerkt als principeloze allesslikker — hier: link naar ‘Het Gentse Systeem’.

En Hafsa? Die staat opnieuw als een blozende maagd voor het Gentse stadhuis rondjes te draaien. Opnieuw op zoek naar licht, liefde en Voor Gent.

U wordt niet vergeten

Als we de pers mogen geloven, zijn de wittebroodsweken van Bart en Conner voorbij door de vuile affaire in Gent. De bromance heeft een dipje. ‘Dit is veel groter dan Gent’, waarschuwden de commentatoren. De hele regeringsvorming waarin Vooruit ‘hard to get’ speelt, dreigt veel blabla te zijn geweest zonder dat er ooit boemboem van komt.

Eén zaak lijkt wel als een paal boven water te staan: iemand zal straks alsnog genaaid worden. U dus. Mooi toch?

seksueels

Seks en politiek