PLOEG VAN DE WEEK: Club Brugge, dat voor de derde keer op rij kampioen werd

SPELER VAN DE WEEK: Simon Mignolet, de held van de play-offs

BELGIË

Wie de meeste punten heeft, is de verdiende kampioen. Is de algemene stelling. Het is hetzelfde als zeggen dat elke overwinning terecht is en dat noemen we scorebordjournalistiek. Club zou ook zonder de halvering van de punten kampioen geworden zijn, maar dat neemt niet weg dat voor mij Union de kampioen van dit seizoen is en het de titel slechts misliep omdat de Belgische competitie oneerlijk is.

Ons competitieformat is en blijft oneerlijk. En dan heb ik het niet eens over de halvering van de punten. Wij hebben de langste competitie van Europa: veertig wedstrijden. Meer dan de Premier League, La Liga of de Serie A. Het bevoordeelt de clubs met het meeste geld. Zij beschikken immers over een veel bredere kern en dat is vaak doorslaggevend in de slotfase als er dubbele punten kunnen worden verdiend.

Neem Club Brugge: in de krant stond dit weekeinde dat het puzzelen werd voor Alfred Schreuder vanwege de schorsing van Buchanan en de afwezigheid van Rits. Op de bank hield hij nog Hendry, Odoi, Vormer en Dost over. Dat is puzzelen met een overvloed aan stukken. Ik vermoed dat Bart Verhaeghe het daarmee eens is, want in het interview op Radio 1 benadrukte hij zondagmiddag nog eens dat er te veel wedstrijden moeten gespeeld worden.

De bank was het grote verschil met Union, dat bij elke wissel aan kwaliteit inboette en naargelang het seizoen vorderde steeds meer beroep moest doen op wisselspelers. Dat de Brusselaars desondanks in de onderlinge confrontaties met Club ook in de play-offs de betere ploeg waren is veelbetekenend. De ploeg van Felice Mazzu schoot zich echter in de eigen voet met twee rode kaarten: die van Vanzeir in de reguliere competitie en Machida vorige woensdag op Jan Breydel.

Op korte termijn is de titel van Club een goede zaak voor ons voetbal. Het heeft de sterkste kern van het land, terwijl Union de komende maanden kaalgeplukt dreigt te worden door rijkere ploegen. Union in de Champions League zou onze Europese coëfficiënt zeker geen deugd gedaan hebben. Het kan theoretisch overigens nog altijd als tweede.

Of de 18^de titel van Club op langere termijn ook een gelukkige zaak is, is een heel ander verhaal. Club dankt deze titel in ruime mate aan de wintermercato en de komst van Buchanan, Olsen, Adamyan en Odoi. Geen enkele Belgische club kan zich zo versterken en dat is vooral te danken aan de inkomsten van de Champions League. De kans is reëel dat dit de komende jaren alleen nog meer het geval zal zijn. Zonder de totaal onverwacht sterke promovendus uit het Dudenpark waren de play-offs totaal overbodig geweest. Anderlecht en Antwerp stonden zelfs niet op de finishfoto.

België evolueert naar Duitse toestanden, waar Bayern München zijn tiende titel op rij vierde. De verklaring is simpel en stond vorige week in Bild Sport. In de voorbije tien jaar kreeg de club uit Beieren van Uefa 431,52 miljoen euro via Europees voetbal. Bijna het dubbele van Borussia Dortmund (292,56 miljoen), bijna het drievoudige van RB Leipzig (155,99 miljoen) en zes keer meer dan nummer vier Bayer Leverkusen (72,46 miljoen). Eintracht Frankfurt, zevende in dit klassement, moest zich ‘behelpen’ met 41,99 miljoen. Freiburg is twaalfde en moest het met 240.000 euro stellen.

Hoe zo, een eerlijke competitie?

De Europese bekers, en vooral de Champions League, is alle verhoudingen op nationaal vlak aan het scheef trekken. Anderlecht kreeg in de eerste twee decennia van deze eeuw met vijftien deelnames aan het miljoenenbal al de kans afstand te nemen van de rest, maar verkwanselde dat en bouwde integendeel de schulden op. Het is zeer onwaarschijnlijk dat het duo Verhaeghe-Mannaert dezelfde stommiteiten zal uitrichten.

De Brugse voorzitter was zo eerlijk bij Bert Sterckx toe te geven dat zijn team in de beslissende partij op de Bosuil het geluk aan zijn kant had gehad. Mignolet verhinderde dat een fel gestart Antwerp twee, drie goals uitliep en Mechele had een rode kaart moeten krijgen toen hij als laatste man Frey neerhaalde. Seck bracht met een domme strafschopovertreding Club weer in de match en nadien volgden twee kopbaldoelpunten na een hoekschop (1-3).

Ronduit flauw was dat Verhaeghe bij Eleven beweerde dat Club niet tegen Union maar tegen het machtige Brighton & Hove Albion had moeten opboksen. Union is niet meer of minder dan een ‘minor league’-team van een ‘major league’-club. Dat de zogenaamde G5 de kleinere clubs in de armen van buitenlandse eigenaars geduwd heeft door de oneerlijke verdeling van de tv-gelden werd zedig verzwegen.

Union moet zich dus tevredenstellen met de tweede plaats. Het kreeg daar zekerheid over door voor de vierde keer tegen Anderlecht te winnen (0-2). Anderlecht eindigt dus derde en Antwerp is zeker van Europees voetbal. Met dank aan AA Gent, dat de Europe Play-offs domineerde ook al had het zijn buit al binnen. Racing Genk zakte andermaal door het ijs (0-2). Wat een dramatisch seizoen van de Limburgers, die ook in de herkansing faalden.

Gokreclame

Het Belgische voetbal stond eerder vorige week in rep en roer vanwege de plannen van minister Van Quickenborne om gokreclame te verbieden. Het is onbegrijpelijk dat clubs niet beseffen dat je geen geld kan verdienen aan de uitslagen van de eigen club. Dit is gewoon ethisch onverdedigbaar. Ronduit bedenkelijk was dat de directeur sportmanagement van de VUB in de bres sprong voor gokreclame. Wil de VRT volgende keer vermelden dat de man lid is van de Algemene Vergadering van de voetbalbond en dus niet onafhankelijk?

Het gejammer over het wegvallen van de inkomsten van de gokreclame klinkt hol. Nee, het betekent niet het einde van ons voetbal. En als dat zo zou zijn, dan heeft het gewoon geen toekomst. Als elke club zijn twee slechtste buitenlanders van de loonlijst haalt, is het probleem zo opgelost. En komen er meer kansen voor spelers uit de eigen jeugdopleiding. Het is dubbele winst.

EUROPA

*Liverpool won zijn tweede prijs van het seizoen. De Reds haalden het in de finale van de FA Cup van Chelsea met strafschoppen (0-0). Romelu Lukaku begon aan de wedstrijd, werd kort voor het einde van de reguliere speeltijd gewisseld en was de enige speler die in de Engelse kranten een onvoldoende kreeg. ‘Lukaku kreeg de kans en verkwanselde ze’, was de kop van Henry Winter, de chef-voetbal van The Times.

Manchester City kwam goed weg bij West Ham United, dat aan de rust met 0-2 leidde (2-2). Als Liverpool dinsdag zijn inhaalmatch in Southampton wint, is City verplicht zondag te winnen tegen Aston Villa om kampioen te worden.

*Lionel Messi scoorde twee keer voor Paris Saint-Germain en dat is vrij uitzonderlijk. Het slachtoffer was Montpellier (0-4). Monaco staat plots tweede. Het zag er even beroerd uit voor de ploeg van Philippe Clement. Brest kwam 0-2 voor in het Stade Louis II, maar finaal wonnen de Monegasken dankzij drie goals van Ben Yedder (4-2). Het was de negende zege op rij voor de ploeg van de ‘Fille’. Indrukwekkend, maar zaterdag wacht nog een moeilijke uitwedstrijd in Lens. Winst lijkt noodzakelijk om een Champions League-ticket te verzilveren.

*Milan blijft leider in de Serie A na winst tegen Atalanta (2-0). Inter won in Cagliari (1-3). De beslissing valt dus op de slotspeeldag.

*In Duitsland keert na Schalke 04 met Werder Bremen nog een ‘traditionsverein’ terug in de eerste Bundesliga. Hamburg SV speelt eindronde tegen Hertha Berlijn.

*Bij Real Madrid geen Courtois, maar wel een halve helft Eden Hazard. De kampioen speelde in Cadiz (1-1). Atletico Madrid speelde gelijk tegen FC Sevilla, waardoor beide teams zeker zijn van deelneming aan de Champions League. Ook Barcelona kwam bij Getafe niet der dan een draw (0-0).

Serie A

Wat te onthouden van het weekeinde? Club kampioen: een goede zaak (op korte termijn)