Turken zijn loyaal aan hun volk, ook in Vlaanderen. Het perfecte voorbeeld zie je tijdens de lokale verkiezingen, in concentratiesteden waar kandidaten van Turkse afkomst op een kieslijst staan en vaak over hun autochtone medekandidaten springen.

Heusden-Zolder

Tijdens de verkiezingen komt een heuse Turkse propagandamachine op gang die die saamhorigheid en loyaliteit het beste tot uiting brengt in de stemmenaantallen. Vooral in Heusden-Zolder zijn de resultaten tijdens de lokale verkiezingen van 2018 significant.

Wat blijkt daar voor de socialisten? Kandidaten van Turkse origine springen met gemak over de lijsttrekker, zelfs vanop de 26ste plaats. In de top-5 staan vier verkozenen van Turkse origine. De eerste verkozene is schepen Engin Özdemir. Hij weet 2336 mensen te overtuigen om voor hem te stemmen vanop de derde plaats. De lijsttrekker, een Vlaming, krijgt 555 stemmen. Arif Binici springt vanaf plaats 9 over de lijsttrekker met 1119 stemmen. Zelfs Metin Karabas verschuift van plaats 26 naar de top-5 met 746 stemmen.

Dezelfde trend zien we op de lijst CD&V-Groen van Heusden-Zolder. De met de Grijze Wolven dwepende Yasin Gül eindigt vanop de vijfde plaats als tweede verkozene met 866 stemmen. Hij blijft aan als schepen, als onafhankelijke weliswaar. Zihni Aktepe komt vanaf de 24ste plaats in de gemeenteraad terecht als derde verkozene, met 740 stemmen.

Ook in Genk

In Genk kreeg schepen en provincieraadslid Erhan Yilmaz op de CD&V-lijst vanop plaats vijf ruim 2650 stemmen. Plaats 18, Mehmet Kayacan, sprong over zijn collega’s en geraakte zo in de top-5 met 1990 stemmen. Bij de Genkse socialisten kon Yilmaz Kurtal zeker zijn van zijn schepenmandaat. Yasin Kilic sprong van plaats 14 naar plaats 5 en kreeg op die manier een mandaat in de gemeenteraad.

Godfather van de cité

De socialistische schepen in Heusden-Zolder, Engin Özdemir, lijkt zo’n beetje op de godfather van de Turken in de cité. Hij heeft het profiel van een praktiserende moslim en was voor zijn politieke activiteiten al erg actief binnen Diyanet. De Limburgse socialisten wisten dus heel goed wie ze aan boord haalden.

Özdemir speelt daar handig op in. Als schepen focust hij zich meer op zijn Turkse achterban die religieus en conservatief is. Hij zal eerder zijn Turkse achterban informeren over de ontwikkelingen in Turkije dan over de brede waaier aan domeinen waar hij in de mijngemeente bevoegd voor is. Van zijn twaalf bevoegdheden als schepen, valt er toch wel eentje op: patriottische verenigingen. Geen idee of er veel Vlaamse patriotten zijn in Heusden-Zolder.

Özdemir was wel toevallig aanwezig op een ander patriottische optocht, van Turkse aard, georganiseerd door de ultranationalistische vereniging Ülkü Ocagi (letterlijk: ‘nationalistische haard’). Uiteraard werd dit kapot gerelativeerd door de Turkse mandatarissen. De Limburgse socialisten zochten liever hun veilige bubbel op dan geconfronteerd te worden met de realiteit van het latent aanwezige Turks-nationalisme in Vlaanderen.

Religieus-conservatief en nationalistisch

Özdemir is een typische Turk met een religieus-conservatief en nationalistisch profiel. Een profiel dat in schril contrast staat met de doorsnee Vlaamse sociaaldemocraat. Ik ben tegenwoordig niet meer verwonderd als ik Vlaamse politici met Turkse achtergrond zie dineren met AKP-toppolitici zoals Binali Yildirim, voormalig premier van Turkije.

Zo ook schepen Özdemir. Het blijft trouwens niet enkel bij Yildirim. In januari van dit jaar heeft Özdemir nog de burgemeester van Posof (een district in de provincie Ardahan, in het oosten van Turkije) ontvangen, niet toevallig ook van AKP-signatuur. Opvallend is dat Özdemir zijn bewondering voor president Erdoğan niet onder stoelen of banken steekt. Op zijn Facebook-tijdlijn verwoordt hij dit openlijk, zowel in het Nederlands als in het Turks. Opvallend: in het Nederlands spreekt hij over ‘president Erdoğan’, in het Turks over ‘onze president’.

Ronselen voor Diyanet

Nog een interessante verantwoordelijkheid die Özdemir op zich heeft genomen — maar die totaal niets te maken heeft met zijn twaalf bevoegdheden — is het ronselen van Vlaamse studenten van Turkse origine voor Diyanet. Deze studenten kunnen na hun humaniora een opleiding volgen aan de faculteit theologie in Istanbul op kosten van Diyanet. Zijn zoon heeft in 2018 de opleiding voltooid en zal hoogstwaarschijnlijk ten dienste staan van Diyanet.

Waarom komt Diyanet studenten in Vlaanderen ronselen? Het is opmerkelijk om te zien dat ook hier de socialisten geen vragen stellen bij zoveel betrokkenheid en aanwezigheid van Diyanet. Wat heeft een Turks religieus staatsorgaan te zoeken in Vlaanderen?

Lees verder onder de afbeelding.

https://www.facebook.com/engin.ozdemir.9210/posts/1726885084041192

Naast het ronselen van studenten voor Diyanet informeert hij ook zijn Turkse achterban over het afkopen van de legerplicht. Zo neemt hij de volledige communicatie van voormalig AKP-parlementslid Yeneroglu over. Wie heeft baat bij deze informatie? Waarom laten de Vlaamse sociaaldemocraten dit zomaar passeren?

Electoraal opportunisme

Özdemir dweept met het Turkse nationalisme. Dat zie je in elk van zijn posts op Facebook. Zijn communicatie is vrij transparant, maar tegelijkertijd verontrustend: hij spreekt zijn loyaliteit uit aan de Turkse vlag, land en religie. Özdemir post een gebed met de volgende woorden: ‘Mijn god, laat ons leger en ons volk overwinnen. Laat ons niet achter zonder land, zonder vlag, zonder azan’ (de azan is de oproep tot het gebed vanuit de minaret, nvda).

Als electoraal opportunisme een Olympische discipline was, dan namen de Vlaamse sociaaldemocraten na elke verkiezingen een gouden medaille in ontvangst. Maar het zou een ware competitie kunnen worden. De christendemocraten doen immers niet onder. Minister Koen Geens gaat zelfs spreken voor een evenement van de BIF, de Belgische Islamitische Federatie. Die federatie vindt haar oorsprong in Milli Görüs (‘Nationale Visie’). De oprichter van Milli Görüs is wijlen Necmettin Erbakan. Die kreeg omwille van zijn radicaal islamisme een verbod van de Turkse seculiere staat om gedurende een bepaalde periode nog een politieke functie uit te oefenen. Krijgt de minister van Justitie zulke cruciale info niet mee, vraag je je dan af?

Strijdvaardig

Over de christendemocraten gesproken: in Limburg hadden ze hun schepen uit de partij gezet nadat hij strijdvaardig en uit volle borst over de Turkse vlag zong. Het liedje gaat eigenlijk over het panturkisme, het streven naar een eenmaking van alle Turkse volkeren. De oorsprong is vrij ultranationalistisch en dus zeer verontrustend voor een Vlaamse mandataris.

Gül zetelt nu als onafhankelijke schepen in Heusden-Zolder. Ook hij is opvallend aanwezig in alle Turks-nationalistische en religieuze verenigingen zoals Diyanet, Milli Görüs/BIF. Hij post ook actief foto’s op zijn Facebooktijdlijn. Je zou denken dat hij zijn les wel geleerd heeft na zijn serenade aan de Turkse vlag. Maar we laten ons allemaal wel eens misleiden door hoop. Gül spreekt perfect Nederlands en Turks. In tegenstelling tot zijn collega Özdemir, die in praktisch elke Turkse zin de almachtige Allah vernoemt.

Gül steekt zijn bewondering voor Necmettin Erbakan niet weg en bezoekt diens graf in Turkije. Erbakan, zoals hierboven beschreven, was ook de politieke vader van Erdoğan. Op dezelfde manier als Erdoğan spreekt Gül zijn verdriet uit over het overlijden van de islamistische president Morsi. Gül kan en mag ook niet klagen over een gebrek aan media-aandacht op de propagandazenders van Erdoğan zoals TRT en Aktif TV, het propagandakanaal van Erdoğan in Europa. Waarom zoekt een Vlaamse kandidaat van Turkse origine überhaupt de aandacht op van de Turkse staatszenders? De reden is simpel en valt te betreuren: de satelliet-Turk kijkt enkel naar Turkse zenders en vooral staatstelevisie geregisseerd door Erdoğan.

‘Aangepaste’ versus ‘bedekkende’ kledij

In Genk is de schepen van Openbare Werken de christendemocraat Erhan Yilmaz. Voor hij politiek actief werd, was hij voorzitter van een Diyanetmoskee. In een post over de koranlessen voor de kinderen praat hij over ‘aangepaste kledij’ in het Nederlands. Maar in de Turkse tekst heeft hij het over ‘bedekkende kledij’. Alweer een misleidende boodschap, waar hij zelfs de media beschuldigt van een gebrek aan lef om de echte kant van het verhaal niet in kaart te brengen (sic).

Yilmaz is voorzitter van de Yunus Emremoskee in Sledderlo, Genk. Eén blik op de Facebookaccount van de moskee leert ons meteen wat de schepen bedoelt met bedekkende kledij. Die aangepaste (of is het nu bedekkende?) kledij is trouwens ook duidelijk te zien op een foto waar minderjarige meisjes in hoofddoek op een podium paraderen tijdens een evenement van de moskee waar hij erevoorzitter van is. Burgemeester Wim Dries neemt op hetzelfde podium plaats en stelt zich natuurlijk geen vragen bij die ‘aangepaste kledij’.

Taalachterstand

Six more years zal burgemeester Dries eerder denken, in een stad waar Zuhal Demir hem bijna van zijn troon stootte in 2018. In een stad waar de taalachterstand piekt in vergelijking met de rest van Limburg. Waar voor zo’n 30,6 % van de kinderen de moedertaal Turks, Berbers of Arabisch is. In die stad faciliteert Yilmaz liever de Turkse taallessen dan actief te pleiten voor meer initiatief en verantwoordelijkheid om de taalachterstand weg te werken.

Geen onbelangrijk detail: de taallessen worden ondersteund door de YTB. Dat is een koepelorganisatie verbonden aan het Turks ministerie van Cultuur om Turken in het buitenland te ondersteunen. Lees: te controleren. Kortom, een georganiseerde segregatie vanuit de heimat. En Vlaanderen slaapt rustig verder.

Lees ook de inleiding van deze reeks, en de delen over Mustafa Aytar en Muhammet Oktay. Dirk Rochtus schreef achtergrondstukken over het spanningsveld tussen secularisme en islamisme in Turkije.

Sledderlo

Georganiseerde segregatie vanuit de heimat