Politie die u in de auto tegenhoudt om te vragen waar u heen rijdt. Experts die bepalen hoe koppels nog seks mogen hebben (uiteraard alleen maar onder één dak, standjes die afstand houden, vul zelf maar in, zeker niet kussen, het veiligste is wederzijds masturberen en daarna handen wassen). Had ik u dat een half jaar geleden voorspeld, u had me voor zot verklaard.

Maar ook al denken Turken en Marokkanen dat het niet voor hen geldt, wij, brave burgers, aanvaarden al die beperkingen in het algemeen belang en voor de volksgezondheid. A la guerre comme à la guerre. Opperviroloog en de facto staatshoofd Marc Van Ranst coördineert het veiligheidsdiscours en communiceert naar de bevolking: een gek die het nog waagt zijn woorden in twijfel te trekken.

In een week tijd is het begrip social distancing ingeburgerd: knuffels en kussen zijn absoluut politiek-incorrect, elk individu is een gevaar voor de andere, zelfs mensen die een gezin vormen kunnen elkaar de dood in jagen.

Burgermonitoring

Dit dreigend kannibalisme, met het virus als katalysator, maakt de overheid terug tot een onmisbare regulator, nog veel meer dan in het terreurtijdperk. In China, waar de epidemie uitbrak, slaagde men er ook in om haar het eerst in te dammen, dankzij een drastisch quarantainesysteem waar geen enkele Chinees moeilijk over deed. Ook niet over de elektronische opvolging die werd uitgedokterd, namelijk een app waarmee alle Chinezen zich permanent laten traceren, waarin hun verblijfshistorieken worden vastgelegd, inclusief zelfs een regelmatige controle van de lichaamstemperatuur. Op die manier kon de verplaatsing van het virus — én van elke Chinees’ — perfect gemonitord worden, en kreeg iedereen met code rood onmiddellijk een quarantaineplicht opgelegd.

VRT NWS

Vincent Van Quickenborne en de ‘smart city’: visionair?

Dat is natuurlijk ver van ons bed. Maar ons westers idee van de smart city is niet anders. Heel het digitaal netwerk dat burgemeester Vincent Van Quickenborne had opgezet in Kortrijk, om met behulp van Proximus zijn onderdanen en passanten te ‘monitoren’, waar ze zich bevinden en wat ze doen, zogezegd omwille van de city marketing, werd een schoolvoorbeeld voor andere steden.

Reden voor privacy-activist Matthias Dobbelaere-Welvaert om kritische bedenkingen te uiten, waarbij uiteraard de term Big Brother viel. Waarom moet een burgemeester in godsnaam weten waar we uithangen? Toch niet om terroristen op te sporen? Uit protest zetten sommige shoppers hun GSM af. Recent echter dook Dobbelaere terug op, dit keer om te waarschuwen ‘hoe het corona-virus onze privacy bedreigt’. Waarbij hij zelfs opperde dat iemand het recht moet hebben om een coronatest te weigeren.

Dat gaat te ver, Dobbelaere wordt een echte lastpost en moet opletten. In tijden van pandemie zijn pleidooien voor vrijheid en privacy hoogst politiek-incorrect, om niet te zeggen crimineel: het gaat over volksgezondheid en een zaak van leven of dood, eventueel zou men hem het zwijgen kunnen opleggen of interneren. Censuur dus, niet om de vrije meningsuiting te kortwieken maar in naam van de volksgezondheid, wie kan daar tegen zijn?

Men hoeft daar geen grootste fascistische complotten achter te zoeken, het is gewoon kwestie van efficiëntie. Effectief, in de limiet zou dat Chinese systeem van burgermonitoring ook bij ons heel nuttig kunnen zijn, en wees maar zeker dat het er ook komt als de pandemie aansleept dankzij Turken en Marokkanen die buurtfeestjes blijven geven. Meteen heeft COVID-19 voor mekaar gekregen waar elke mensenrechtenactivist tegen zou steigeren: het recht van de overheid om te weten waar elke onderdaan zich op elk moment bevindt.

In the pocket

Het privacydebat is nu voorbij, compleet achterhaald. Het virus beweegt, het muteert, het komt en gaat, het trekt zich van ons links/rechts-gebakkelei niks aan, en wie het negeert is een debiel. Niet een of andere ideologie maar de wetenschap is de basis van deze nieuwe orde: politici voeren gewoon uit wat de virologen adviseren, zoals de medicijnman in de primitieve stam de echte chef is.

VRT NWS

Marc Van Ranst, de facto staatshoofd?

Opperviroloog en de facto staatshoofd Marc Van Ranst coördineert en communiceert het medisch discours, bepaalt hoeveel meter iedereen van elkaar moet blijven om niet besmet te geraken, en etaleert de almacht van de medische logica, die, laten we wel wezen, uiteraard wel politiek- maatschappelijke consequenties heeft.

Anderzijds is er de IT-sector die apps aanbiedt waarmee het Chinese model kan overgenomen worden, nodig om de epidemie onder controle te houden. Een paar slimme jongens van het Gents applicatiebedrijf In The Pocket deed via Twitter al een oproep naar het federale beleid om dringend werk te maken van een Chinese aanpak. Naast de big pharma en de e-commerce zijn de telecom en de informaticasector de grote winnaars van deze crisis, niet alleen omwille van de noodzakelijke online communicatie maar ook omdat er een groots surveillantiesysteem moet uitgerold worden, de natte droom van Quickie.

Ja, we hebben een Europees privacy-protocol, genaamd ‘General Data Protection Regulation (GDPR)’, dat de bescherming van individuele gegevens bepaalt. Maar meteen voorziet dat protocol ook uitzonderingen als het algemeen belang primeert. En wie zal dat vandaag betwijfelen? Als het virus een periodiek verschijnsel blijkt, zal dat trackingsysteem er zonder twijfel komen, en niemand behalve Matthias Dobbelaere-Welvaert zal mopperen. Het is voor uw eigen goed, OK? En als u wil doodgaan, zoek dan een discretere methode die onze ziekenhuizen niet belast.

Het is een gouden regel: geen enkel veiligheids- of controlesysteem wordt afgeschaft als het gevaar verdwenen is. Temeer omdat zo’n instrumentarium een hele bureaucratie in het leven roept van technici, informatici en speurders die zich helemaal binnen het systeem hebben genesteld, zich onmisbaar hebben gemaakt, er een job aan overhouden. Big Brother werkt volautomatisch, Wen er dus maar aan.

De verchinezing van de samenleving, waarin vrijheid en privacy totaal zijn ingewisseld voor veiligheid en zekerheid, is gebaseerd op de angst van de kudde voor haar eigen leden, en daardoor een onvoorwaardelijk geloof in het systeem. In klassieke dictaturen werd daar een verklikkingsysteem voor opgezet, nu gaat het simpelweg om infectiegevaar.

Het is misschien een sterk argument voor de pleitbezorgers van natuurlijke immuniteit. Als we onze vrijheid niet willen opgeven, zullen we de angst moeten overwinnen, de dood moeten aanvaarden en ons eigen lichaam speelruimte geven in de strijd tegen natuurlijke vijanden.

Ondanks alle solidaire inspanningen die wij moeten doen om deze nachtmerrie te beëindigen, vind ik dit een debat waard.

smart city

Coronadictatuur, het nieuwe normaal?