Nooit had ik gedacht dat ik ooit het volgende zou schrijven: ‘ Peter Mertens u bent mijn held van deze week. Uw verdediging van de vrije meningsuiting en uw verzet tegen het correctionaliseren van persmisdrijven was een democratisch liberaal hoogstandje. Proficiat.’ Uw demarche noopte mij tot een euforisch welgemoed, maar evenzeer tot een ambivalent delirium. Het was alsof ik een politieagent hoorde pleiten voor de legalisering van softdrugs. Of een boswachter kampvuren op de Kalmthoutse Heide hoorde advocateren. En een imam het verbod op hoofddoeken hoorde verdedigen.

Hoewel… communisten die liberalen de les spellen over de vrije meningsuiting, hoe zalig is dat? Hiermee is nog maar eens bewezen dat de ideologische rigiditeit in de politiek rekbaarder is dan de legging van Maggie De Block en surrealistischer dan Magritte. Als de Deense socialisten harde deportaties van migranten mogen idealiseren, dan mogen communisten in Vlaanderen de vrije meningsuiting verdedigen. Deze hersenelasticiteit gun ik u, beste Peter.

Stop de normalisering van leugens

Hoe leg ik aan mijn kinderen uit dat liegen verkeerd is als de eerste burger van dit land in het parlement, de tempel van onze democratie, plompweg liegt en er mee weg komt. Alexander De Croo zei in het parlement naar aanleiding van het hoofddoekendictaat van Ecolo: ‘De benoeming werd in de kern niet in vraag gesteld.’ Waarna minister Clarinval, die in naam van de MR in de kern zetelde, tweette dat hij deze wel degelijk in vraag had gesteld.

De verdediging van de premier voor zijn leugen was dat de regering had beslist om het hoofddoekendictaat van Ecolo niet te wijzigen. Hij bevestigde daarmee zijn leugen. Want hij ontkende niet langer dat de MR het in vraag had gesteld. Maar geen enkele politieke partij vroeg het ontslag van De Croo. Geen enkele krant blokletterde de leugen van onze premier. Alexander moest niet met pek en veren door de woestijn. Hij moest zelfs niet met ezelsoren in de hoek. Hij mocht gewoon verder doen. De Takiyya van de islam werd gekopieerd naar de deontologische code voor politici. De leugen als toegestane vrijgeleide om een rad voor de ogen te draaien van het parlement en de bevolking. De leugen wordt het nieuwe normaal.

Et tu, Alexander

De aperte leugen van liegsmurf Alexander De Croo was daarnaast ook nog eens een kromzwaard dat hij diep in de rug van blauwe broeder Georges-Louis Bouchez plantte. Enkele uren later trok hij zijn lemmet 2 centimeter terug en verkocht het als een blauwe gunst. Bouchez, niet van gisteren, beet van zich af. Intussen kleurt blauw bloed het trottoir van de Wetstraat 16. Het sterretjes in de voorruit van Vivaldi werd een barst die zelfs Carglass niet meer kan herstellen.

Al is de leugen nog zo snel, voor De Croo telt hij wel

De capitulatie van oppositie en media voor de leugen van De Croo is een zwarte dag voor de democratie en de integriteit van de politiek. Wanneer liegen op het spreekgestoelte van het parlement geen gevolgen kent en leugens aanvaard worden als onderdeel van een obscuur spel, dan sterft de waarheid op het slagveld van de leugen. Dan wordt politieke integriteit een curiosum voor nostalgici. Wat de ‘Vivaldioten’ weerzinwekkend vonden aan Trump, vinden ze een fait divers bij De Croo. Deze generatie sneewvlokjespolitici bezit de eigenschap om diametrale tegenstellingen rechtlijnig en met gestreken smoel te verdedigen.

Er is geen kloof meer tussen de politiek en de burger, het zijn twee planeten in twee verschillende zonnestelsels waar je aan lichtsnelheid 5 dagen reistijd voor nodig hebt. Bij het terugreizen van de planeet politiek, moet je niet in quarantaine. Je moet wel een week naar een ontwenningskliniek om te acclimatiseren naar de waarden en normen van de maatschappij waarin we leven.

Panem et circenses

De ‘Vivaldioten’ hebben de versoepelingen afgestemd op het EK van de Rode Duivels. ‘Panem et circenses’ of ‘brood en spelen’ om de coronagevangenis van de afgelopen 18 maanden te doen vergeten. De overbetaalde belastingontduikers van vrijgestelde belastingen krijgen van de ‘Vivaldioten’ de sleutel tot het rijkdom van de vrijheid. Mag ik vragen aan de UEFA om de wedstrijden van de Rode Duivels aan te vangen om 23 u.? Dan mogen we tenminste tot 2 u. ’s nachts op café. Kan de Tour De France ’s nachts gereden worden asjeblief? En de Olympische Spelen ’s nachts beslecht worden? Of mag ik vragen dat de ‘Vivaldioten’ ook dancing Dimi tot brood-en-spelen-god verheffen. Dan kan het ochtendgloren mijn glas wijn weer opwarmen. De horeca dankt u voor deze versoepeling op basis van nocturnale sportevenementen.

Dit was niet op de afbraak:

Tijdens het MIVB-foularddebat in Ter Zake behaalde Elke Van den Brandt cum laude haar master kretologie. Met haar vegetatief achterna huppelen van religieuze praatjesmakers bewijst ze haar politieke machteloosheid tegenover de Brusselse demografische realiteit.
Terwijl Tom Van Grieken ons via een dominant christelijk Vlaanderen terug naar de paapse middeleeuwen wil katapulteren, zie ik een vrij Vlaanderen niet horig aan blanke habijtpezewevers of anderskleurige woestijnpauzen. Een vrijdenkend Vlaanderen bevrijd van elk transcendent dictaat.
Midden in het hoofddoekendebat pleit minister Bart Somers voor het SCARF-model van David Rock. De man blijft verbazen met smoothies van ‘kouwe kiwi’.
Ben Weyts mocht in het schietkraam van ‘Shooting stars’ ballonnetjes van andere politici afknallen. Dries Van Langenhove is kwaad omdat hij niet mocht meespelen en Van Grieken vind dat het allemaal witte ballonnen moeten zijn. Calvo is dan weer kwaad omdat het geen biologisch afbreekbare ballonnen zijn. En tot slot vroeg Maggie De Block zich af waarom luchtballonnen niet toegelaten waren.

snowflakepolitici

De leugen is het nieuwe normaal van Alexander De Croo