De monetaire kraan stond ook deze week weer volop open, meer ‘all time highs’ vielen ons te beurt, de beurs werd een zaak van nationaal belang in de VS en het IMF stelde de economische prognoses aanzienlijk bij voor 2021…! Oh ja, de Italiaanse regering viel en zelfs met een loeizware schuldenlast zakte de risicopremie op Italiaans staatspapier nog een beetje. Welkom in het land van ‘smoke and mirrors’.

De rijken steeds rijker, de armen steeds armer. Maar waarom?

Geen volledig antwoord hier op deze uiterst complexe vraag. Maar wel enkele nieuwe inzichten. De financieel minder fortuinlijken investeren minder en sparen meer (als ze dat al kunnen) dan de beter gefortuneerden. Deze laatste groep investeert ook op gemiddeld langere termijn, de minder gefortuneerden op kortere termijn, wat een aantal risico’s onnodig toevoegt voor deze groep. Daar komt nu nog bij dat de financieel comfortabelen bij investeringen (met gelijk risico) gemiddeld betere resultaten genereren (grafiek) dan minder begoeden.

IMF

Klik op afbeelding om te vergroten

Dat heeft allicht alles te maken met toegang tot kennis, netwerk en investeringsmogelijkheden. Dat gaat dus tegen eind volgende week niet opgelost geraken, maar het is wel iets om over na te denken. Zowel beleidsmatig als individueel. Er zijn voldoende tijden in de mensengeschiedenis dat het rendement op arbeid niet voldoende was om in je levensonderhoud te voorzien (laat staan vermogen op te bouwen). Het zou zomaar kunnen dat zo’n periode er weer zit aan de komen. Rendement op kapitaal genereren is geen erfzonde, maar wel een brute noodzaak.

België dan toch lid van ClubMed?

Het gaat goed vooruit met de Belgische staatsschuld, zoals u weet. De politieke industrie maakt zich dan wel sterk dat ze wil aansluiten bij het sterke noorden, maar we weten allemaal hoort tot de categorie uitspraken ‘eenhoorn op een roze regenboog’.

Links van het EU gemiddelde (grafiek) alle landen met een hoger dan de gemiddelde EU staatsschuld. Dan toch bij de ClubMed?

Eurostat

Klik op afbeelding om te vergroten

Als geld gratis is…

We moeten even de puntjes op de i zetten. Je kan een commodity zoals geld niet gratis maken en enorme golven van liquiditeit veroorzaken en denken of hopen dat dat geld vanzelf op een normale efficiënte manier gealloceerd zal worden. Schaarste is een vorm van discipline die nodig is om tot een betekenisvolle toewijzing van kapitaal te komen.

Wolfstreet.com/FINTRA

Klik op afbeelding om te vergroten

Het nieuwste speeltje van Wall Street

Zoals u uit de grafiek kan afleiden bestaan SPACs al wel even, maar de vlam is sedert vorig jaar goed in de pan. Het nieuwste speeltje van Wall Street heet SPAC (Special Purpose Acquisition Company). Even ter info: het zijn lege dozen die genoteerd worden aan de beurs tegen een vaste waarde (meestal $10 per unit of aandeel). Dat gebeurt door een ‘sponsor’ die met dat geld op zoek gaat naar een goede private firma die naar de beurs wil gaan. Die wordt dan gekocht met dat geld dat in die genoteerde firma zit en daarna fuseren de beide firma’s en heb je een beursgenoteerde fima. Die private firma had natuurlijk ook gewoon naar de beurs kunnen gaan. Het verschil: geen serieuze due diligence, geen aansprakelijkheid van de beursgangbegeleider (die er hier niet is), en geen aansprakelijkheid van de sponsor als er nadien iets mis gaat. Je weet dus nooit waar je instapt als je in een SPAC stapt, want wat je krijgt weet je pas achteraf.

Dealogic/Goldman Sachs

Klik op afbeelding om te vergroten

SPACs doen het, als segment, eenmaal beursgenoteerd, slechter dan de index en slechter dan bedrijven die zelf direct naar de beurs gingen via de normale route. Je vraagt je af waarom dat bepaalde financiële innovatie bestaat.

Moderne monetaire theorie is zoals drinken uit een brandslang

De moderne monetaire theorie is een natte droom van menig politicus en beleidsmaker. Je koppelt het budget aan de drukpers en je hoeft geen vervelend ommetje te maken lansg de schatkist waar de zure verdiende belastingcenten worden opgeslagen.

Federal Reserve / US Treasury

Geef toe, het klinkt als een droom. Je geeft geld uit zonder iemand lastig te vallen, belastingen te heffen (tenzij om prijsstabiliteit te garanderen) en zonder verantwoordelijkheid hoeven af te leggen. Zeker niet als de centrale bank je vertelt dat ze de rentecurve netjes platgedrukt zal houden voor je zodat je niet opeens geconfroneerd wordt met een stijgende rente op je overheidsschuld.

FRED

Klik op afbeelding om te vergroten

Het prijskaartje volgt straks wel als de omloopsnelheid weer aantrekt. Want die zorgde er tot op heden voor dat inflatie eerder matig wat, althans in de officiële berekeningen. Inflatie hoort ook thuis in het rijtje van belastingen, je koopkracht word je niet direct en zichtbaar ontnomen, enkel onzichtbaar en indirect.

We spelen nochtans met vuur en doen aan monetaire grensverkenning gelet op de omvang van de ingreep in de laatste 12 maanden.

FRED

Klik op afbeelding om te vergroten

Het veroorzaakt ook allerlei financieel-pathologische verschijnselen in de schuldmarkt. De ‘duration’ (grafiek) is eigenlijk een graadmeter hoe gevoelig een schuldinstrument (zoals staatspapier) is qua waardering indien de marktrente in de toekomst wijzigt. ‘All time high’ (grafiek) zoals ongeveer alle financiële grafieken tegenwoordig. Probleem is alleen dat onze pensioenfondsen een karrevracht van die dingen hebben, inclusief hun deel van de 20% uitstaande staatsschuld wereldwijd dat reeds een negatieve rente draagt.

Bloomberg

Klik op afbeelding om te vergroten

De plek van de EU in de wereld

Dat de diverse lockdowns de structuur van de economie tot op het bot doet rafelen staat buiten discussie. Zelfs met al die steunpakketten die we tot nu toe al hebben zien voorbijkomen. Maar ook in de ellende is niet iedereen gelijk. De Eurozone (EA in de grafiek) doet het gevoeliger slechter dan de rest van de EU, de VS, China, de mature economieën en de wereldeconomie als geheel.

IMF

Klik op afbeelding om te vergroten

Wie nog grote ambities heeft voor de EU zal terug naar de basis moeten: versterken van het KMO-segment, een sterker industrieel beleid dat niet alleen focust op de dienstensector maar ook de (hoge toegevoegde waarde) maakindustrie, eigen supply chains, en vooral minder afroming en quasi-monopolisering door overheden van marktsegmenten zodat er meer ruimte onstaat voor private kapitaalvorming. Laat dat nou net de enige resterende vorm van politieke machtsvorming zijn in de EU. Gelukkig hebben we Charles Michel op een strategische plek.

Prettig weekend!

SPAC

Het regent nog steeds geld