Tot voor kort namen universiteiten de eeuwige herrie die studenten schoppen over vermeende sociale misstanden, met een korreltje zout. Die tijd is voorbij. Bestuurders en staf gaan tegenwoordig door het stof om tegemoet te komen aan de drang naar ‘sociale rechtvaardigheid’ zoals dat nu heet. Ze zetten zelfs op eigen initiatief vaak een tandje bij.

Diversiteitsindustrie aan universiteiten

Dat heeft onder meer tot gevolg dat een nieuwe bedrijfstak is opgebloeid. Die licht universiteiten, ondernemingen en overheden voor en traint ze in ‘diversiteit’ en ‘inclusie’. De zogeheten diversiteitsindustrie. Voor wie ‘inclusie’ niks zegt, hier een citaat van een expert uit deze sector: ‘Inclusie is een technisch woord voor iets heel menselijks en warms. Inclusie gaat over de vraag hoe we samen mensen kunnen zijn.’ Mocht het nog steeds niet duidelijk zijn, dan heeft u nu in ieder geval een beeld van de diversiteitsindustrie.

Neem de Universiteit van Sheffield in Engeland. Die wil studenten in technische vakken gaan waarschuwen voor Sir Isaac Newton. Het bestuur heeft aangekondigd een ‘disclaimer‘ in het lesprogramma op te zullen nemen, betreffende de ontdekker van de zwaartekracht. Want de belangrijkste Engelse wetenschapper ooit — een drijvende kracht achter de wetenschappelijke revolutie van de 17de en 18de eeuw — zou ‘mogelijk hebben geprofiteerd van koloniale activiteiten…’

Vandaar de disclaimer. Wie voor ingenieur studeert in Sheffield, heeft volgens moderne woke inzichten recht op een ‘gedekolonialiseerd curriculum’ dat ‘onbewuste vooroordelen’ bestrijdt. Welke vooroordelen precies? Het institutionele racisme bijvoorbeeld. Dat zou er door 400 jaar kolonialisme ingehamerd zijn bij iedere witte westerling. Ja, ook bij u. Een witte student of docent zal exacte vakken ‘eurocentrisch’ benaderen. Vanuit het idee van ‘witte overheersing.’

Kritische rassentheorie

Het curriculum gaat ook voor andere wetenschappers uit Newtons tijd waarschuwen. Bijvoorbeeld filosoof-wiskundige Pierre-Simon Laplace, ook wel de Franse Newton genoemd. Zij waren allemaal actief in de periode van kolonialisme en slavernij. En dus allemaal fout. Hun werk zou nodeloos kwetsend kunnen zijn voor studenten uit andere culturen.

Niet alleen over de Noordzee slaat deze gekte toe. Volgens professor Gender en Etniciteit Gloria Wekker, van de Universiteit van Amsterdam, bestaat ‘witte onschuld’ niet. Ze schijnt een internationale autoriteit te zijn op het gebied van kritische rassentheorie. Ze komt tot haar stelling vanwege die honderden jaren kolonialisme. In Nederland wordt Wekker door sommige politici op handen gedragen. Ze is niet van het tv-scherm af te slaan. Volgens gelijkgestemden houdt zij Nederlanders ‘een spiegel voor’.

Maar klopt de bewegingsleer van Newton dan niet? Rammelt zijn differentiaalrekening? Is zijn ontdekking dat wit licht het hele kleurenspectrum bevat onjuist? Of kan een appel ook omhoogvallen van een boom? Nee, nee en nee. Maar toch is het feit dat wij hem beschouwen als de grootste wetenschapper aller tijden typisch zo’n misverstand dat via ‘dekolonialisering’ bestreden dient te worden. Het idee dat westerse wetenschap superieur zou zijn aan niet-westerse is immers kolonialistisch, racistisch en onderdrukkend.

Presentisme

Newton zelf had het zo druk met voorloper te zijn in bijna alle takken van de wetenschap. Van welke koloniale activiteiten had hij eigenlijk weten te profiteren? Welnu, hij had geïnvesteerd in de Engelse ‘South Sea Company’. Die was inderdaad betrokken bij de slavenhandel. Heel Engeland kocht die aandelen. Bijna ieder parlementslid had ze destijds in bezit. En heel Engeland werd rijk aan de kolonies en slavenhandel. Zij het nou net niet van deze aandelen. Het bedrijf maakte immers nooit winst en ging spectaculair failliet in de zogeheten ‘South Sea Bubble’. Newton verloor 20 000 pond, een paar miljoen omgerekend naar vandaag. Zijn biograaf James Gleick betwijfelt ten zeerste of hij überhaupt wist waarin hij had geïnvesteerd.

Met welk doel krijgen grote wetenschappers van vroeger een foutstempel van de diversiteitsindustrie? Afgezien van het goudgeld dat universiteiten voor hun diensten willen neertellen? Er lijkt sprake te zijn van ‘presentisme’. Die theorie wil het verleden afmeten aan hedendaagse normen en waarden. Of beter gezegd, aan de hedendaagse normen en waarden van een zeer bepaalde groep.

De Canadees-Hongaarse socioloog en emeritus-hoogleraar aan de Universiteit van Kent, Frank Furedi, zegt daarover: ‘Presentisme roept mensen in feite op hun verleden te verachten… Daarmee moedigt het morele zelfgenoegzaamheid aan: wij zijn sociaal rechtvaardiger dan iedereen die bijvoorbeeld in de tijd van de slavenhandel heeft geleefd.’ Welke student zou niet graag het idee hebben dat hij moreel superieur is aan Sir Isaac Newton? Heerlijk moet dat zijn!

Schuldgevoel

Sir Isaac is voor zover bekend nooit op diversiteitstraining geweest. En zijn ‘onbewuste vooroordelen’ had hij waarschijnlijk evenmin erkend. De racist. Geen mens uit het verleden zal ooit kunnen voldoen aan dat nieuwe stelsel van normen en waarden, opgelegd door de diversiteitsindustrie. Zelfs aan Mahatma Ghandi zijn al vlekjes gevonden. Het zal niet lang duren voor Nelson Mandela en Albert Einstein ook door de woke mand vallen. De studerende snowflakes en millennials zullen zich uiteindelijk moreel superieur kunnen voelen aan bijna iedereen die ooit heeft geleefd.

Maar witte, autochtone studenten komen er zo makkelijk niet vanaf. Zij moeten zich schuldig gaan voelen. En dat werkt. Ze lopen niet voor niks zo fanatiek voorop bij Black Lives Matter-demonstraties. Vooral als er een beeld tegen de grond moet. Die van Sir Isaac Newton staan overal in Engeland. Het is slechts wachten op de volgende beeldenstorm.

Volgens een diversiteitstrainer die voor Engelse topuniversiteiten werkt, is zijn sector in de ban van kritische rassentheorie. ‘De drang om te dekoloniseren richt zich nu op exacte vakken’, zegt hij. ‘Universiteiten huren mij in om te trainen in gelijkheid, diversiteit en inclusie, maar in wezen willen ze dat ik staf en studenten omschool tot activisten…’ De gemiddelde diversiteitstrainer lijkt universiteiten vooral inclusiever te willen maken door witte westerse studenten haat bij te brengen voor hun eigen achtergrond en voorouders. Veelal op instigatie van die universiteiten zelf.

Dieren, planten, bomen…

Onlangs lieten hoogleraren in Oxford in het lesprogramma opnemen dat het muziekschrift zoals dat door Mozart en Bach werd gehanteerd, in feite ‘kolonialistisch’ is. En dus beter terzijde geschoven kan worden. Ze noemden het notenschrift ‘een klap in het gezicht van studenten uit niet westerse culturen.’ Het oude lesprogramma zou ‘medeplichtig zijn aan witte overheersing’. Orgel spelen of het dirigeren van een orkest zou niet langer verplichte lesstof moeten zijn, benadrukten ze, want het bijbehorende repertoire zou ‘structureel uit witte Europese muziek bestaan‘. Dat zou ‘studenten van kleur enorm ongemak opleveren’.

Racisme bestaat en moet uiteraard worden bestreden. Maar als het zo doorgaat, blijft er geen universiteit meer over met een zinnig lesprogramma. En zal de wereld er een flink stuk dommer op worden. Intussen lijkt de diversiteitsindustrie onverzadigbaar. We zijn al toe aan ‘inclusie next level‘, volgens de expert inclusie en diversiteit die ik boven citeerde. Dat houdt volgens haar in dat we ‘niet alleen de meningen, wensen en belangen van alle mensen moeten meenemen, maar ook die van dieren, planten, bomen, bergen en wateren.’

Ik verzin het niet…

Superioriteit

Wordt Newton gecanceld?

De kaarsen van Freilich